Ποιός Θανάτωσε τον Βασιλιά Αλέξανδρο;

" Μετά βραχείαν αγωνία, καθ΄ ην η Αυτού Μεγαλειότης κατελήφθη υπό σπασμωδικών κινήσεων του προσώπου, εξέπνευσε περί 4ην και 12 λεπτά μετά μεσημβρίαν "

Χρόνος: 12 Οκτωβρίου 1920 [Νέο Ημερολόγιο: 25/10/1920]
Τόπος: Βασιλικά Ανάκτορα, Τατόι, Αθήναι

Το παραπάνω αποτελεί το τελευταίο ιατρικό δελτίο σχετικά με την κατάσταση της υγείας του Βασιλιά Αλέξανδρου Α' των Ελλήνων. Πρόκειται για μια διατύπωση πολύ άκομψη, μοναδική στην νεότερη ελληνική ιστορία...

88 χρόνια μετά, η Πλειονότητα των Ελλήνων αγνοούν ότι σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη καμπή της σύγχρονης πορείας του έθνους μας, βασίλεψε ο Αλέξανδρος. Ένας μονάρχης νεαρός σε ηλικία, αιρετικός, ονειροπόλος, επαναστάτης για τα δεδομένα της εποχής... Ένας Βασιλιάς αρκετά ιδιαίτερος. Το πρόωρο, παράξενο και μυστηριώδες τέλος του γεννά αμέτρητα ερωτήματα λόγω των γεγονότων καθεαυτών, λόγω του περιπλεγμένου και βρώμικου παρασκηνίου, λόγω της σφαιρικής μελέτης της ιστορίας και των πεπραγμένων τόσα χρόνια μετά και των συνειρμών που μπορεί κάποιος να κάνει... Αν ζούσε ο Βασιλιάς Αλέξανδρος μήπως η Μικρασιατική καταστροφή είχε αποφευχθεί; Ποιος θα μπορούσε να έχει συμφέρον από τον θάνατο ενός νεαρού μονάρχη;



Ο Αλέξανδρος γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου 1893. Δευτερότοκος γιος του Βασιλιά Κωνσταντίνου Α' του οίκου Schleswig - Holstein - Sonderburg - Glücksburg και της Βασίλισσας Σοφίας [1], αδελφής και κόρης Αυτοκρατόρων της Γερμανίας. Σπούδασε στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, όπου ήταν μέτριος μαθητής καθώς λέγεται. Αποφοίτησε το 1912 και πήρε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους ως Αξιωματικός του Πυροβολικού.

Λίγο μετά την έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου το 1914, λαμβάνει χώρα ο καταστροφικός για την Ελλάδα Εθνικός Διχασμός, λόγω της σοβαρότατης διαφωνίας μεταξύ του φιλογερμανού Βασιλιά Κωνσταντίνου και του φιλικά προσκείμενου στις δυνάμεις της Αντάντ [Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία] Πρωθυπουργού Ελ. Βενιζέλου, για το αν η Ελλάδα έπρεπε να μπει στον πόλεμο στο πλευρό των δυτικών συμμάχων ή αν όφειλε να μείνει ουδέτερη, κλείνοντας το μάτι σε Γερμανία και Αυστροουγγαρία [2]. Εν τέλει οι πιέσεις της Αντάντ αναγκάζουν τον Κωνσταντίνο να αποχωρήσει από την Ελλάδα, χωρίς όμως να παραιτηθεί ποτέ. Λέγεται ότι ο Βενιζέλος αν και είχε εκφράσει την προτίμηση του προς τον ανήλικο Πρίγκηπα Παύλο [μελλοντικό Βασιλιά], οι Μεγάλες Δυνάμεις επέτρεψαν στον Κωνσταντίνο να επιλέξει ο ίδιος το διάδοχό του. Έτσι στις 30 Μαίου 1917 ορκίστηκε Βασιλιάς ο 24χρονος Αλέξανδρος, που ανάλαβε αρχικά τα καθήκοντά του με την πεποίθηση ότι εκτελούσε χρέη τοποτηρητή του θρόνου, και ότι η προσωρινή ηγεμονία του θα έληγε με το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και την επιστροφή του πατέρα του. Όμως η ουσία ήταν διαφορετική. Ο Αλέξανδρος ήταν ένθερμος υποστηρικτής της Μεγάλης Ιδέας και είχε ήδη αποδείξει το πόσο ασυμβίβαστος και "επαναστάτης" ήταν για τα δεδομένα της εποχής.
Το 1915, στην απαρχή του Εθνικού Διχασμού, αρχίζει το ειδύλλιό του με την Αθηναία Καλλονή Ασπασία Μάνου [3], κόρη του συνταγματάρχη της Χωροφυλακής Πέτρου Μάνου. Μια Ελληνίδα κοινής καταγωγής που δεν ανήκε στην αριστοκρατία και στις Αυτοκρατορικές αυλές. Ως δευτερότοκος υιός Βασιλιά δύσκολα φανταζόταν ότι και ο ίδιος θα έπερνε σύντομα το στέμμα. Ο παράφορος έρωτας και η αγάπη του για την Ασπασία τον οδηγούν να της υποσχεθεί τον γάμο τους, κάτι πράγματι πολύ τολμηρό για την εποχή. Ένα σκάνδαλο με απίστευτες προεκτάσεις και παρασκήνιο. Ακόμα και αφότου έγινε Βασιλιάς των Ελλήνων, εκείνος αποφασίζει να τηρήσει την υπόσχεσή του, ερχόμενος σε άγρια σύγκρουση με τον πατέρα του και την βασιλική οικογένεια, τον Βενιζέλο που ετοίμαζε τον γάμο του με την Βασιλική Πριγκίπισσα της Αγγλίας, την κοινωνία και τους κανόνες της. Τελικά η τέλεση του μοργανατικού γάμου [4] έγινε το φθινόπωρο του 1919. [5]

Αν και οι εξουσίες του ήταν περιορισμένες, αφού ήταν η στιγμή ο Βενιζέλος να αναλάβει την τύχη της χώρας, ο Αλέξανδρος έπραξε περισσότερα από το να επισκέπτεται τακτικότατα τα Ελληνικά Στρατεύματα στην πρώτη γραμμή, να επιθεωρεί και να εμψυχώνει. Η σύντομη βασιλεία του ήταν υποδειγματική. Κινούμενος με σεβασμό μέσα στα συνταγματικά πλαίσια των καθηκόντων του, απέφυγε να αναμιχθεί στην ενεργό πολιτική, παρά τις πιέσεις του εξόριστου στην Ελβετία Κωνσταντίνου. Αντιλαμβανόμενος τη ζημία που θα επέφερε στα εθνικά συμφέροντα η πιθανή αναζωπύρωση του εθνικού διχασμού, αλλά και τον ουσιαστικό κίνδυνο που διέτρεχε ο βασιλικός θεσμός, στήριξε όλες τις κοινοβουλευτικές αποφάσεις και τις επιλογές του Πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου. Το γεγονός αυτό, καθώς και το ότι ήταν ο μοναδικός μονάρχης που πήρε Ελληνίδα σύζυγο, τον κατέταξε ως τον πλέον συμπαθή, στη μνήμη του λαού, από τους Βασιλείς του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Κατά την διάρκεια της Ηγεμονίας του, η Ελλάδα έλαβε μέρος στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά την λήξη του και τη υπογραφή των συνθηκών Νεϊγύ και Σεβρών είδε την Μεγάλη Ιδέα να γίνεται πραγματικότητα, με την προσάρτηση της ανατολικής Μακεδονίας, της ανατολικής και δυτικής Θράκης [6], καθώς και της Ζώνης γύρω από την Σμύρνη. Τότε που τιμητικά τα ελληνικά στρατεύματα παρέλασαν στην Κωνσταντινούπολη και ο στόλος μας αγκυροβόλησε στον Κεράτιο κόλπο.
Και ενώ η Ελλάδα ολόκληρη παραληρεί μεθυσμένη από τις προσευχές αιώνων που φάνηκαν να γίνονται πραγματικότητα, που αδέλφια Έλληνες αισθάνονται για πρώτη φορά την απελευθέρωση, που το Ελληνικό Αιγαίο ενώθηκε ξανά μετά από εκατοντάδες χρόνια.... Μια σειρά από καταστάσεις και γεγονότα σκοτεινά λαμβάνουν χώρα! Αρχικά θα πρέπει να αναφέρουμε ότι κανείς ποτέ δεν είδε με καλό μάτι τον υπερδιπλασιασμό της Ελλάδας, σε σημείο να φτάσει να ανασυστήσει την παλιά Αυτοκρατορία του Μεγαλέξανδρου ή των Κομνηνών και των Παλαιολόγων. ΚΑΝΕΙΣ απολύτως! Ούτε εχθροί, μα ούτε και σύμμαχοι... [7] Είμαστε στο 1920. Μετά από πολλά χρόνια, έχει αποφασιστεί να γίνουν και πάλι εθνικές εκλογές τον Νοέμβριο...

Εντελώς ξαφνικά, αναπάντεχα, παράδοξα και με ιδιαίτερα παράξενο τρόπο, ο Βασιλιάς Αλέξανδρος πεθαίνει στις 25 Οκτωβρίου 1920 από σηψαιμία και κάτω από συνθήκες πέρα για πέρα αδιευκρίνιστες, γύρω από τις οποίες υπάρχει μια τεράστια παραφιλολογία, μα απειροελάχιστη αλήθεια καθώς φαίνεται. Σαν να βγήκαν αληθινοί όσοι ορκίζονταν στον Κωνσταντίνο, πατέρα του Αλέξανδρου, ότι θα έκαναν τα πάντα για να επιστρέψει ο εξόριστος Βασιλιάς... Και πράγματι επέστρεψε! Οι εκλογές έλαβαν χώρα, ο Βενιζέλος έχασε χωρίς καν να εκλεγεί βουλευτής και αυτοεξορίστηκε. Οι σύμμαχοι πλέον δεν είχαν κανέναν λόγο να αποκρύπτουν ή να διστάζουν να εφαρμόζουν τα θλιβερά και εις βάρος μας καταστροφικά τους σχέδια. Η Μικρασιατική Καταστροφή ήρθε. Από τις πιο φρικτές κατάρες που βίωσε ο Ελληνισμός. Το δικό μας ολοκαύτωμα. Όσο περισσότερο φταίξαμε όλοι εμείς οι Έλληνες, όσο έφταιξαν οι ξένοι, σύμμαχοι και μη, τόσο σφοδρότερη ήταν η συμφορά. Πρόσφυγες όλοι μας πλέον, έστω και λίγο. Και ας μην το γνωρίζουμε, και ας μην το σεβόμαστε... Ποιος άραγε θανάτωσε τον Βασιλιά Αλέξανδρο, με αυτό τον ένδοξο όνομα που επιβεβαίωσε ένα παράξενο, τραγικό και καταστροφικό τέλος; Ήταν μήπως μια Μαϊμού που τον δάγκωσε στο Τατόι, όπως αναφέρει η επίσημη εκδοχή [8];

Τουλάχιστον 250.000 Έλληνες στρατιώτες και άμαχοι σκοτώθηκαν στην διάρκεια των γεγονότων αυτών. Ενάμισυ εκατομμύριο Έλληνες γηγενείς ξεριζώθηκαν βίαια από τις εστίες τους, νομίζοντας ότι κάποτε θα επιστρέψουν...
O Βρετανός Winston Churchill θα πει με φλεγματικό τρόπο:

"it was a monkey bite that caused the death of those 250,000 people." It is a monkey bite that changes the course of Greek history.

Τα εδάφη που ανέκτησαν οι Έλληνες κατά την διάρκεια της Βασιλείας του Αλέξανδρου, χάθηκαν πλέον για πάντα. Προς τιμήν του, η πόλη Δεδέαγατς της Θράκης, μετονομάστηκε το 1920 σε Αλεξανδρούπολη.

Γιατί δεν διδασκόμαστε την ιστορία που θα έπρεπε να διδαχτούμε...
Γιατί η επίσημη εκδοχή της ιστορίας δεν σημαίνει πάντοτε ότι είναι αλήθεια.
Για να διδάσκονται οι μεγαλύτεροι που που διατηρούν ακόμα ψήγματα ενδιαφέροντος.
Για να συνειδητοποιήσουμε οι νεότεροι πόσα σημαντικά δεν ξέρουμε για το ποιοι είμαστε, από που έχουμε περάσει και πόσα έχουμε τραβήξει..
Για να καταλάβουμε ποιοι πραγματικά είμαστε σήμερα, και γιατί, και προς τα που βαδίζουμε.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

[1] Η Βασίλισσα Σοφία ήταν αδελφή του Γερμανού Αυτοκράτορα Γουλιέλμου Β΄, και έτσι ήταν ένας εύκολος στόχος για να κατηγορηθεί η ίδια και άλλα μέλη της βασιλικής οικογένειας ώς φιλογερμανοί, κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Άλλοι πάλι θεωρούν ότι ήταν φανατική φιλοβρετανή λόγω της αγγλίδας μητέρας της Βικτωρίας. Σε μιά συνάντηση του Βασιλιά με τον Ελευθέριο Βενιζέλο, όταν τελευταίος ανοιχτά κατηγόρησε τη Βασίλισσα Σοφία ότι κάνει φιλογερμανική προπαγάνδα, ο Βασιλιάς απάντησε ότι αυτός ήταν ένας σοβαρός λόγος για έκδοση διαζυγίου.

Αν και ανέπτυξε μεγάλο φιλανθρωπικό έργο κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, το έργο αυτό επισκιάστηκε από την τεταμένη πολιτική κατάσταση, τον Διχασμό. Ακολούθησε τον σύζυγό της στην εξορία του 1917 - 1920 στην Ελβετία και μετά την δεύτερη εκθρόνισή του, το 1922, στην Ιταλία. Πέθανε από καρκίνο στην Φραγκφούρτη, στη Γερμανία, στις 13 Ιανουαρίου 1932. Ετάφη στην Ιταλία και στις 17 Νοεμβρίου 1936 τα οστά της μεταφέρθηκαν και ενταφιάστηκαν στο βασιλικό κοιμητήριο, στο Τατόι.
[2]Οι σπουδές του Κωνσταντίνου στην Γερμανία και ο θαυμασμός του για την διανόηση αυτής της χώρας, η σύζυγός του και οι εξ αίματος σχέσεις της με τον Γερμανό Αυτοκράτορα, στιγμάτισαν τον Βασιλιά ως Φιλογερμανό. Μόλις ο Βενιζέλος το 1915 τόλμησε να παρουσιάσει στην βουλή την πρόταση [πολιτικό Δέλεαρ των Βρετανών] να ταχθεί η χώρα με το μέρος της Αντάντ, λαμβάνοντας εδάφη στην Μικρά Ασία σε περίπτωση νικηφόρας έκβασης του πολέμου, ο Κωνσταντίνος τον εξανάγκασε σε παραίτηση. Οι εκλογές του 1915 αναδεικνύουν εκ νέου νικητή τον Βενιζέλο, που σύντομα αναγκάζεται για δεύερη φορα σε παραίτηση από τον Βασιλιά. Ο Εθνικός Διχασμός συντελείται και η Ελλάδα φανατίζεται ανάμεσα σε Βενιζελικούς και Βασιλικούς. Ο Βενιζέλος φεύγει στην Κρήτη όπου και μποϋκοτάρει τις νέες εκλογές. Ο Βασιλιάς διορίζει φιλοβασιλική κυβέρνηση και ο Βενιζέλος από την Θεσσαλονίκη σχηματίζει το Κίνημα της Εθνικής Άμυνας. Η Ελλάδα διαθέτει πλέον δύο κυβερνήσεις, αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων. Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες! Ο Βενιζέλος σε συννενόηση με την Αντάντ επιτρέπει σε Βρετανικά και Γαλλικά στρατεύματα να κάνουν απόβαση στην Μακεδονία, ενόσω η Σερβία κήρυττε τον πόλεμο στην Βουλγαρία, η Τουρκία ως σύμμαχος της Αυστροουγγαρίας και της Γερμανίας έπρεπε να κυκλωθεί από την Αντάντ και μια μυστική συμφωνία αλληλοστήριξης Σερβίας-Ελλάδος καλείτο να εφαρμοστεί... Η Μακεδονία που καλά καλά δεν είχε προλάβει να γίνει και πάλι ελληνική, ξαφνικά καταλαμβάνεται από ξένες δυνάμεις. Ο Βασιλιάς κατηγορεί την Αντάντ ότι εισέβαλε παράνομα σε ελληνικά εδάφη, καθώς και τον Βενιζέλο που τους το επέτρεψε. Η κοινή γνώμη δείχνει να συμφωνεί, μέχρι που οι Κεντροευρωπαϊκές δυνάμεις κάνουν την εμφάνισή τους στην βόρεια επαρχία της Ελλάδος και ο κόσμος ξεσηκώνεται που ο Κωνσταντίνος αδυνατεί να υπερασπιστεί την χώρα. Στις αρχές του 1917 οι δυνάμεις της Αντάντ καταλαμβάνουν τον Ισθμό και λοιπά κομβικά σημεία της χώρας, διακόπτουν την παροχή τροφίμων και αγαθών για 106 ημέρες ζητώντας ο Βασιλιάς να φύγει από την χώρα και ο φιλοβασιλικός στρατός να παραδοθεί. Τον Μάιο του 1917, οι συμμαχικές δυνάμεις απειλούν με βομβαρδισμό την Αθήνα και τα ανάκτορα, και τότε μόνο ο Κωνσταντίνος εγκαταλείπει την χώρα με προορισμό την Ελβετία. Αρνείται να παραιτηθεί εκ του αξιώματός του και αντί του Διαδόχου Γεωργίου Β', επιλέγει να αφήσει στην θέση του τον δευτερότοκο γιό του Αλέξανδρο. Η Ελλάδα εισήλθε στον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, χάνοντας συνολικά 5.000 άνδρες. Τα αποτελέσματα του Εθνικού Διχασμού ήταν και είναι καταστροφικότατα, συντελώντας συν τοις άλλοις στην Μικρασιατική καταστροφή, στην αστάθεια και το μίσος, σε δικτατορίες, διώξεις και έχθρες που κράτησαν δεκαετίες και κατάλοιπά τους ακόμα δηλητηριάζουν τις ψυχές των Ελλήνων και τον τρόπου που αντιλαμβάνονται την πολιτική και τους πολιτικούς που επιλέγουν...[3] Η Ασπασία Μάνου απέκτησε με τον Βασιλιά Αλέξανδρο μιά θυγατέρα

(γεννήθηκε πέντε μήνες μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου), την Πριγκίπισσα Αλεξάνδρα (25 Μαρτίου 1921 - 30 Ιανουαρίου 1993), η οποία παντρεύτηκε τον Βασιλιά Πέτρο Β΄ της Γιουγκοσλαβίας (1923-1970), ο οποίος βασίλευσε μετά από την δολοφονία του πατέρα του (1934) Βασιλιά Αλέξανδρου Α΄ της Γιουγκοσλαβίας, με Αντιβασιλέα τον Πρίγκιπα Παύλο. Όταν ο Αντιβασιλέας το 1941 συνεννοήθηκε με τον Χίτλερ, προκάλεσε εξέγερση του λαού. Ο Πέτρος ανέλαβε τότε επίσημα ως Βασιλιάς (είχε συμπληρώσει τα 18 έτη), αλλά μετά τη γερμανική εισβολή αναγκάστηκε να καταφύγει στην Αγγλία. Εκεί, το 1944, νυμφεύθηκε την κόρη της Ασπασίας Μάνου και του Βασιλιά Αλέξανδρου Α΄ και απέκτησαν τον σημερινό διεκδικητή του Σερβικού Θρόνου, Πρίγκιπα Διάδοχο Αλέξανδρο Β΄ της Σερβίας.Η Ασπασία με την επιβολή της Δικτατορία των Συνταγματαρχών το 1967, έφυγε μαζί με τη κόρη της και έζησε στην Ιταλία και την Αγγλία.Πέθανε στην Βενετία,Ιταλία στις 7 Αυγούστου 1972 και τα οστά της, μαζί με αυτά της κόρης της Αλεξάνδρας, μεταφέρθηκαν και ενταφιάστηκαν στο βασιλικό κοιμητήριο στο Τατόι, το 1993, από τον εγγονό της, Πρίγκιπα Διάδοχο της Σερβίας, Αλέξανδρο Β΄.

[4] Όρος που χαρακτηρίζει την περίπτωση γάμου ενός πρίγκιπα, ηγεμόνα κ.λπ. με γυναίκα κατώτερης κοινωνικής τάξης, ή το αντίστροφο, με αποτέλεσμα οι απόγονοί τους να μην κληρονομούν τους σχετικούς τίτλους.

[5] Για ποικίλες αιτίες, ούτε η κυβέρνηση Βενιζέλου ούτε η αντιβενιζελική αντιπολίτευση ήθελαν τον γάμο. Πολλοί όμως φοβούνταν ότι ο Αλέξανδρος ήταν ικανός να παραιτηθεί της βασιλείας, με καταστρεπτικές εκείνη την ιστορική στιγμή συνέπειες, προκειμένου να νυμφευθεί την αγαπημένη του, με την οποία είχαν μυστικό αρραβώνα από το 1914. Η εξέλιξη των σχέσεων μεταξύ του Νεαρού Βασιλιά με τον Βενιζέλο, οι αντιδράσεις των βασιλοφρόνων και το πως έφτασε τελικά να συνταχθεί ο Αλέξανδρος με τον Βενιζέλο το 1918, εμπεριέχουν απορίες και μυστήριο ακόμα και σήμερα. [6] Ο Άγγελος Γερμίδης, Υποστράτηγος Ε.Α. στο βιβλίο του "Η απελευθέρωσις της Αν. Θράκης τον Ιούλιο του 1920 και η δραματική εγκατάλειψις της τον Οκτώβριο του 1922" γράφει χαρακτηριστικά: " ...Την επομένη, 13 Ιουλίου, γύρω σης 11 το πρωί, εισήλθε θριαμβευτικά στην Αδριανούπολι ο νεαρός Βασιλεύς Αλέξανδρος, ο πρώτος αυτός Έλληνας Βασιληάς, υστέρα από τους Αυτοκράτορες του Βυζαντίου [...] Ήτανε στιγμές, από εκείνες, που λίγες ζουν στην ζωή τους, τα Έθνη και οι άνθρωποι. Ο 'Ελληνικός πληθυσμός της Ιστορικής εκείνης Ακροπόλεως του Ελληνισμού, τρελλός από τη χαρά και συγκίνησι, απελάμβανε το καταπληκτικό και πρωτόβλεπτο γι' αυτόν θέαμα, τον 'Ελληνικό Στρατό με το νεαρό Βασιληά του επικεφαλής, να εισέρχεται νικητής και τροπαιούχος στην αγαπημένη του Αντριανού και να της χαρίζη την ελευθερία. Τα σκοτάδια πεντέμισυ αιώνων φρικτής σκλαβιάς διαλύθηκαν και ο υπέρλαιμπρος ήλιος της ελευθερίας, ακτινοβολούσε πάνω στην ιστορική πολιτεία, όπως και σ' ολόκληρη τη Θράκη [...] Έτρεχα κι' εγώ, 12χρονο τότε αγόρι, με μια αυτοσχέδια ελληνική σημαιούλα στο χέρι από το Προάστειο Ιλδιρίμιο στο Κάστρο, για να απολαύσω το αναπάντεχο θέαμα, που το έχω ακόμη ολοζώντανο μπροστά μου.
[7] Με πρόφαση την προστασία των Ελληνικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας, δώθηκε το ΟΚ από τους συμμάχους στον ελληνικό στρατό να καταλάβει την Σμύρνη και να αρχίσει η προέλαση προς την Άγκυρα, χωρίς όμως εμείς να καταλάβουμε πως οι σύμμαχοι απλά θέλανε μια δημιουργία ουδέτερης ζώνης μεταξύ Ιταλών στην ΝΔ Τουρκία και των Βρετανών στα ΒΔ παράλια, που θα επέβαλλε την τάξη και θα εκκαθάριζε την περιοχή από τους άτακτους Τσέτες που λεηλατούσαν και σκόρπιζαν τον θάνατο. Παράλληλα δε, οι ίδιοι σύμμαχοι πουλούσαν όπλα στον Κεμάλ Αττατούρκ και προωθούσαν μυστικές συμφωνίες ειρήνης και "διευθέτησης του θέματος".
[8] Η Wikipedia αναφέρει: Παρόλο που η ιστορία άδικα έχει περιγράψει τον Βασιλιά Αλέξανδρο ως αμελή ιδιοκτήτη κατοικιδίων ζώων, που πέθανε από δάγκωμα εξημερωμένης μαϊμούς, ο 27χρονος μονάρχης στην πραγματικότητα πέθανε μετά από την υπεράσπιση επίθεσης που δέχτηκε ο σκύλος του, κατά την διάρκεια μιας βόλτας στους Βασιλικούς Κήπους,

και υπέστη τραύματα από δύο από τους πιθήκους. Η επίθεση σημειώθηκε στις 2 Οκτωβρίου 1920. Στην αναφορά που απεστάλη από την Ευρώπη, αναφέρθηκε ότι ο βασιλιάς περπατούσε στο πάρκο με ένα κατοικίδιο σκύλο, όταν δέχθηκε επίθεση από μια μαϊμού. Ο βασιλιάς χτύπησε την μαϊμού με ένα ραβδί, αλλά αυτή τον δάγκωσε στο χέρι ελαφρά. "Ένας άλλος πίθηκος έσπευσε να υπερασπίσει το ταίρι του, και κατάφερε να δαγκώσει τον βασιλιά σε άλλο σοβαρότερο σημείο, επηρεάζοντας έναν αδένα. Η λοίμωξη, που προκλήθηκε από αυτήν την επίθεση, σταδιακά δηλητηρίασε ολόκληρο το σύστημα του Βασιλιά. Και τα δύο ζώα βρέθηκαν μολυσμένα, αφού εξοντώθηκαν [!] Εντός ημερών, αναπτύχθηκε μια σοβαρή αντίδραση στη μόλυνση, και μετά από αρχικές ενδείξεις βελτίωσης, η κατάσταση έγινε κρίσιμη και κατόπιν θανατηφόρα [!]

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Το περιοδικό Ιστορία, γράφει για την επίσημη εκδοχή της αιτίας θανάτου του Βασιλιά Αλέξανδρου: Ο ωραίος και αθλητικός γιος του Κωνσταντίνου και της Σοφίας, στον οποίο επιβλήθηκε να βασιλεύσει μετά τον Διχασμό, έμελλε να έχει απρόβλεπτο, «παράλογο» και τραγικό θάνατο. Το πρωινό της 30ης Σεπτ. 1920 ο Αλέξανδρος, ευτυχισμένος όσο ποτέ άλλοτε (είχε συμμετάσχει στα επινίκια μια νίκης των ελληνικών όπλων στην οποία είχε συμβάλει, είχε νυμφευθεί την αγαπημένη του αστή Ασπασία Μάνου, και ανεμένετο να γίνει πατέρας σε λίγους μήνες) έκανε τον συνηθισμένο περίπατό του στο κτήμα του Τατοΐου με την «Πακάρ» του, στο πίσω κάθισμα της οποίας ορθωνόταν υπερήφανο το αγαπημένο του αλσατικό λυκόσκυλο, ο «Φριτς», δώρο των Άγγλων στρατιωτών του βαλκανικού μετώπου προς τον βασιλέα. Ο Βασιλιάς οδηγείται στο ξύλινο σπιτάκι του Γερμανού Στουρμ, επόπτη του βασιλικού κτήματος. Ξαφνικά ο Φριτς πηδάει στο έδαφος και ορμάει εναντίον μιας θηλυκιάς μαϊμούς, ράτσας μαγώτος (magotos). Ο Αλέξανδρος κινείται αποφασιστικά να αποσπάσει τη μαϊμουδίτσα από το στόμα του λυκόσκυλου. Και τότε αισθάνεται ένα δυνατό πόνο ψηλά στην αριστερή γάμπα (τη γαστροκνημία, όπως την ονομάζει ο γιατρός βιογράφος του Αλέξ. Λ. Ζαούσης). Ήταν ο αρσενικός μαγώτος, ο Μόριτς, που όρμησε εξαγριωμένος να υπερασπιστεί την «αγαπημένη» του. Ο Αλέξανδρος έσπρωξε βίαια τη μαϊμού και αυτή τον δαγκώνει και στο χέρι. Ο βασιλιάς σφαδάζει από τους πόνους. Το τραύμα στο χέρι είναι επιπόλαιο. Η δαγκωματιά όμως στο πόδι από τα δρεπανοειδή και μολυσμένα δόντια του Μόριτς είναι βαθιά και επικίνδυνη, όπως αποδείχθηκε. Το εξαγριωμένο ζώο του είχε μασήσει τη σάρκα. Ο Στουρμ σπεύδει και αποσπά τον μαγώτο από το κορμί του κάτωχρου βασιλιά που αισθάνεται δυνατούς πόνους. Ο Αλέξανδρος μεταφέρεται πρώτα στη «βίλα Στουρμ», όπου του προσφέρονται οι πρώτες βοήθειες κι έπειτα στην κρεβατοκάμαρά του στα Ανάκτορα Τατοΐου. Το τραύμα του ποδιού αιμορραγεί ακατάσχετα.

Φροντίδα του βασιλιά είναι να μη διαρρεύσει το συμβάν και περιπέσει στη χλεύη εκείνων που θα ήσαν πρόθυμοι να σαρκάσουν το κωμικοτραγικό γεγονός ότι τον εστεμμένο τον δάγκωσε μαϊμού. Τηλεφωνεί μονάχα στον έμπιστό του υπολοχαγό Στέφανο Μεταξά και του ζητάει να του φέρει ένα γιατρό με άφθονο επιδεσμικό υλικό. Ο Μέρμηγκας, διακεκριμένος καθηγητής της χειρουργικής του Πανεπιστημίου Αθηνών (με λαμπρές σπουδές στη Γερμανία), φτάνει στο Τατόι και εξετάζει προσεκτικά τα τραύματα παρουσία και της Ασπασίας, η οποία έχει ειδοποιηθεί από το σπίτι του Ζαλοκώστα και έχει ανεβεί κι αυτή, ανήσυχη σφόδρα, στα ανάκτορα. Ο Μέρμηγκας πλένει τα τραύματα με οινόπνευμα και βενζίνη που εθεωρείτο ως άριστο αντισηπτικό και συμμαζεύει τις πολτοποιημένες μυικές μάζες με γάζες εμποτισμένες στο ιώδιο. Ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να κάνει σε μιαν εποχή που δεν υπήρχαν αντιβιοτικά. Το τραύμα του ποδιού παρουσιάζει φοβερή όψη με τις πολτοποιημένες σάρκες και τους «μασημένους» τένοντες. Ο νεαρός βασιλιάς έχει μπει σε μια επικίνδυνη περιπέτεια, η οποία, παρά τις σχεδόν υπεράνθρωπες προσπάθειες της επιστήμης, θα τον οδηγήσει στον θάνατο. Δίνουμε όσο γίνεται πιο προσεκτικά τα βασικότερα στοιχεία τούτης της πορείας που κράτησε σε αγωνιώδη διέγερση το βασιλικό περιβάλλον, τους αυλικούς, τον ιατρικό κόσμο της Ελλάδας, αλλά και της Εσπερίας, την πολιτική ηγεσία και φυσικά τον ελληνικό λαό, που στην αρχή από ακριτομύθιες και στη συνέχεια από επίσημα ανακοινωθέντα παρακολουθεί συγκλονισμένος την περιπέτεια της υγείας του λαοφιλούς βασιλιά Αλέξανδρου. Πρώτη νύχτα μετά το δάγκωμα: Ο Αλέξανδρος ξυπνάει από τους πόνους, αλλά το πρωί είναι απύρετος. Η μόνη αιτία ανησυχίας του γιατρού Μέρμηγκα η κάποια ερυθρότητα που διαπιστώνει, όταν αλλάζει τους επιδέσμους του τραύματος. Τις τρεις επόμενες νύχτες: Ο ασθενής παρουσιάζει ανερχόμενο πυρετό που φτάνει ως τους 39ο . Την πέμπτη ημέρα: Αναβλύζει από το τραύμα πύον. Για τον γιατρό, αυτό θεωρείται κακό σημάδι. Το μαθαίνει η κυβέρνηση και ιδιαίτερα ο Ελευθέριος Βενιζέλος, που έχει αδυναμία στον άνακτα, και καλείται συνέδριο με του κορυφαίους γιατρούς της χώρας (πέντε γιατροί στην αρχή και κατόπιν οκτώ). Κάθε μέρα το ιατρικό συμβούλιο εκδίδει δελτίο που δημοσιεύεται στον Τύπο. Η περιγραφή της νόσου είναι ακριβής αλλά υπάρχει πάντα και μια νότα αισιοδοξίας. Κατά τους μεγαλογιατρούς ο πυρετός και τα άλλα συμπτώματα οφείλονται σε περιορισμένη τοπική μόλυνση. Ο μικροβιολόγος καθηγητής Κων. Σάββας εντοπίζει μέσα στο πύον και απομονώνει το μικρόβιο του στρεπτόκοκκου. Στο μεταξύ η φλεγμονή έχει αρχίσει να απλώνεται προς τους βουβωνικούς λεμφαδένες, τις λεγόμενες «ελιές» και οι χειρουργοί αναγκάζονται να διευρύνουν τα τραύμα της γάμπας, κάθε φορά και πιο πολύ. Οι οδυνηρές αυτές επεμβάσεις θα καταντήσουν εφιάλτης για τον ασθενή. Δυο μέρες υστερότερα: Ο πυρετός φθάνει τους 40ο, ενώ η φλεγμονή δεν υποχωρεί, όπως αναμενόταν. Και τότε ο γιατρός Φωκάς εκφράζει τις υποψίες του, ό,τι ακριβώς δεν ήθελαν να ακούσουν οι γιατροί του ιατρικού συμβουλίου: «Κύριοι, βρισκόμαστε ενώπιον αρχομένης σηψαιμίας!». Αντιμετωπίζεται το ενδεχόμενο να κόψουν το πόδι του πιο ωραίου εστεμμένου της Ελλάδας, αλλά πρώτη αντιδρά η Ασπασία που δεν έχει λείψει στιγμή από το πλευρό του Αλέξανδρου, φορώντας λευκή στολή νοσοκόμας. Κυριολεκτικά είναι ο λευκός του, ο παρήγορός του άγγελος. Σε τούτη την κρίσιμη φάση ο πιστός φίλος του Αλέξανδρου, Χρήστος Ζαλοκώστας, αναλαμβάνει πρωτοβουλίες. Σπεύδει στο σπίτι του Βενιζέλου και του εξηγεί λεπτομερώς την κατάσταση. Ο πρωθυπουργός διατάσσει να κληθεί επειγόντως από το Παρίσι ο Γάλλος καθηγητής Φερδινάνδος Βιντάλ, ειδικός στις λοιμώξεις. Δεκατρείς ημέρες μετά την εκδήλωση της νόσου: Φτάνει στο Τατόι, με ελληνικό αντιτορπιλικό, μέσω Μπρίντιζι, ο Βιντάλ. Εξετάζει αμέσως τον Αλέξανδρο, ο οποίος παραδόξως την ημέρα εκείνη, παρουσιάζει μιαν έντονη αναλαμπή. Ο Παριζιάνος, όμως, γιατρός δεν ξεγελιέται. Στη συνάντηση με τους συναδέλφους του τους δηλώνει απερίφραστα ότι ο βασιλιάς δεν πρόκειται να ζήσει περισσότερο από τέσσερις ημέρες. Ο Βιντάλ βέβαια δεν μένει με σταυρωμένα χέρια. Εφαρμόζει τη μέθοδο του «αυτοεμβολίου», εμβολίου δηλαδή από το πύον του ασθενούς προς παραγωγή αντισωμάτων, που όμως αποτυγχάνει. Εικοστή τρίτη ημέρα (10 Οκτωβρίου 1920 με το παλιό ημερολόγιο): Μετακαλείται ένας ακόμη σπουδαίος γιατρός της Εσπερίας, ο καθηγητής ― χειρουργός Πιερ Ντελμπέ. Ο Ντελμπέ βρίσκει τον Αλέξανδρο σε απελπτιστική κατάσταση. Η σηψαιμία έχει προσβάλει και τον ένα πνεύμονά του. Κάνει συνεχώς αιμοπτύσεις. Ο Ντελμπέ βεβαιώνεται και αυτός ότι ο άτυχος βασιλιάς έχει προσβληθεί από αναερόβιο στρεπτόκκοκο και, ως εκ τούτου, είναι καταδικασμένος (ο στρεπτόκοκκος και σήμερα ακόμη, εποχή των αντιβιοτικών, δύσκολα θεραπεύεται). Νύχτα της 11ης προς τη 12η Οκτωβρίου: Ο Αλέξανδρος πέφτει σε κώμα. Με όση δύναμη του απομένει τραβάει την Ασπασία, που ξαγρυπνάει στο πλευρό του, και κρύβεται στην αγκαλιά της σαν τρομαγμένο παιδί. Η δωδεκάτη Οκτωβρίου είναι η τελευταία ημέρα της ζωής του άτυχου βασιλιά.

Με το ξημέρωμα βυθίζεται σε παραλήρημα. Βλέπει όνειρα, τα οποία εξηγεί στους γιατρούς με μισοσβησμένη φωνή. Πρώτα ονειρεύεται τον αγαπημένο του παππού Γεώργιο Α’ κι ύστερα τον πόλεμο (διατάσσει μάλιστα κατ’ όναρ τον υπασπιστή του Βασιλάκη Μελά να του φέρει το τελευταίο πολεμικό ανακοινωθέν). Έπειτα ζητάει από την Μπίκα του να του φωνάξει τον Μήτσο, τον οδηγό, κι όταν αυτός παρουσιάζεται, του δίνει εντολή να ετοιμάσει το αυτοκίνητο (για τον Μήτσο διαδόθηκε αργότερα πως δεν άντεξε τη μεγάλη θλίψη και αυτοκτόνησε). Στις τέσσερις το απόγευμα ψιθυρίζει το όνομα της γυναίκας του «Μπίκα...» και αφήνει την τελευταία του πνοή. Η Ασπασία βγάζει μιαν απελπισμένη κραυγή: ―Αλέκο μου, πού μ’ αφήνεις..... Την ίδια μέρα η κυβέρνηση εκδίδει και δημοσιεύει «διάγγελμα επί τω θανάτω του Βασιλέως Αλεξάνδρου». «Προς τον λαόν. Μετά βαθυτάτης οδύνης το Υπουργικόν Συμβούλιον αγγέλλει εις τον λαόν τον θάνατον της Α. Μεγαλειότητος του Βασιλέως Αλεξάνδρου, επελθόντα σήμερον, ώραν 4ην και 10’ μ.μ. Την οδύνην καθιστά οξυτέραν όχι μόνον τον νεαρόν της ηλικίας του αγαθού Βασιλέως, αλλά και το ότι δεν επέζησε να βασιλεύση Ελλάδος, ήτις τοσούτον εμεγαλύνθη επί των ημερών αυτού...». Στο ίδιο διάγγελμα γίνεται λόγος και για την ανάγκη αντικατάστασης του βασιλιά από αντιβασιλέα. Πράγματι, ο Ελευθ. Βενιζέλος κάλεσε τη Βουλή, αν και είχε διαλυθεί εν όψει των εκλογών της 1ης/14ης Νοεμβρίου 1920, η οποία εξέλεξε ως αντιβασιλέα τον δαφνοστεφή ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη (στις 15/28 Οκτ. 1920). Μεγάλη ήταν η θλίψη των εξόριστων γονέων του Αλέξανδρου, στους οποίους ωστόσο δεν επετράπη να παραστούν στην κηδεία. Μονάχα στη γιαγιά του, τη βασίλισσα Όλγα, επετράπη να παρευρεθεί στις τελευταίες ώρες του εγγονού της. Δυστυχώς η θαλασσοταραχή δεν επέτρεψε στη γηραιά βασίλισσα να τον προλάβει ζωντανό. Έφτασε με καθυστέρηση είκοσι τεσσάρων ωρών. Τον είχαν ταριχεύσει και ντύσει με τη μεγάλη στολή. Το πρόσωπό του ήταν γαλήνιο. Όταν τον είδε η Όλγα ψιθύρισε: «... Τι ωραίος που είναι ο Αλέξανδρος μου... Το παιδί μου θ’ αναπαυθεί στον Παράδεισο... Το παιδί μου ήταν καλό...».

Η κηδεία έγινε λίγες μέρες αργότερα, στη Μητρόπολη των Αθηνών. Ο Αλέξανδρος θάφτηκε στο Τατόι, κοντά στον τάφο του αγαπημένου του παππού, του Γεώργιου Α’. Ο θάνατός του, τέλος, έγινε αντικείμενο άγριας εκμετάλλευσης από την πλευρά των ακραίων αντιβενιζελικών. Πολλοί διέδωσαν ότι ο θάνατος ήταν μια πράξη δολοφονίας, ως εάν ήτο εύκολο να στηθεί όλο αυτό το «σκηνικό», με την επίθεση του Φριτς κατά της μαϊμουδίτσας, την αυθόρμητη κίνηση του βασιλιά να τους χωρίσει και την επίθεση που δέχτηκε από τον Μόριτς, τον εξαγριωμένο σύντροφό της. Μια μάλιστα εφημερίδα, η «Νέα Ημέρα», έγραψε ότι ο Βενιζέλος είχε αναθέσει να εμβολιάσουν τον πίθηκο με λύσσα, για να δαγκώσει τον Αλέξανδρο. Ο Βενιζέλος, όταν το διάβασε, εξεμάνη και έδωσε εντολή να ασκηθεί δίωξη εναντίον του εκδότη!

ΠΗΓΕΣ:Wikipedia, King Alexander I of GreeceWikipedia, Βασιλιάς Αλέξανδρος
Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
Alexander Palace Forum

www.mlahanas.de
Περιοδικό Ιστορία
www.ptolemais.comWikipedia, National SchismWikipedia, Ασπασία ΜάνουWikipedia, Βασίλισσα Σοφία