Είναι σαν μια μικρή τρύπα στο βουνό. Χαμηλά στο απόκρημνο φαράγγι σύρεσαι, ξεσκισμένος από τα αγκάθια και τα άναρχα κλαδιά.. Βρωμισμένος από τις λάσπες και τις ανασφάλειές σου. H πέραν του νου δύναμη σου δίνει κουράγιο να συνεχίσεις. Να έρπεσαι.. Να κυλιέσαι προς τα κει που δεν γνωρίζεις πως είναι. Έχεις πεισμώσει. Η περιέργεια σου κατασπαράζει τα σωθικά. Νιώθεις πως είναι κάτι παραπάνω από όλα αυτά.. Ίσως να πεις: Λάθος, απολογούμαι! Ίσως όμως κατορθώσεις να
