"ειδήσεις, ταξίδια, Ελλάδα, νησιά, μυστήριο, ιστορία, διακοπές, παραλίες" @ Θεούλης: About soul 2 | ΠΕΡΙ ΨΥΧΗΣ 2

Oct 5, 2007

About soul 2 | ΠΕΡΙ ΨΥΧΗΣ 2


Admittedly, we live in a misunderstood era, just as capable of misunderstanding and misunderstanding. At the same time. One of the cornerstones of the conquests of the last decades (for which we did not really ask) is ATOMO. How the person equals society, what rights he has, how he should function, how he should be confined ... A quick perhaps definition of the Atom is that it is a unit / microcosm / constituent element of a broader whole, object.


Κατα γενικη ομολογια, ζουμε μια παρεξηγημενη εποχη, εξισου ικανη να παρεξηγει και να παρεξηγειται. Ταυτοχρονα. Ενας απο τους ακρογωνιαιους λιθους των κατακτησεων των τελευταιων δεκαετιων (για τις οποιες ουσιαστικα δεν ερωτηθηκαμε) ειναι το ΑΤΟΜΟ.

Το πως το ατομο εξισωνεται με την κοινωνια, το τι δικαιωματα εχει, πως πρεπει να λειτουργει, πως πρεπει να περιχαρακωθει... Ενας γρηγορος ισως ορισμος του Ατομου ειναι οτι αποτελει μοναδα / μικροκοσμο / συστατικο στοιχειο ενος ευρυτερου συνολου, αντικειμενου, καταστασης.


So, we come to terms with the misunderstanding of total commitment to the individual and the individual, while canceling the self-evident bonds with the collective, the collective, the whole. Who can separate the mosaic from the mosaic? And why do it? Undisturbed and effortless. Without reactions.

Most people know about individual rights. But everyone is ignorant of collective rights. Individual "standards" and status exist. We have been imposed, we are hunting them, we know them. As we also suspect, there is a stingray of finding collective models, visions, ideas. They may not fit into the society of individuality. Or best of all the people who think they make a society. Somewhere in here, I would love to read one of the well-known magazines, like: "The 100 Things a Society Should Have in its 40's". Sounds ridiculous, guys!

Συνειρμικα λοιπον ερχομαστε αντιμετωποι με την παρεξηγηση της πληρους προσηλωσης στο ατομο και την ατομικοτητα, ακυρωνοντας παραλληλα τους αυτονοητους δεσμους με το συλλογικο, το ομαδικο, το ολον. Ποιος μπορει να διαχωρισει την ψηφιδα απο το ψηφιδωτο; Και γιατι να το πραξει; Ανενοχλητα και αβιαστα. Χωρις αντιδρασεις.
Οι περισσοτεροι γνωριζουν περι δικαιωματων του ατομου. Ολοι ομως αγνοουν τα συλλογικα δικαιωματα. Ατομικα "προτυπα" και status υπαρχουν. Μας εχουν επιβληθει, τα κυνηγαμε, τα γνωριζουμε. Οπως επισης υποψιαζομαστε καποιοι την δυστοκια ανευρεσης συλλογικων προτυπων, οραματων, ιδεων. Ισως να μην χωρουν τετοια στην κοινωνια της ατομικοτητας. Ή καλυτερα στο συνολο των ατομων που νομιζουν οτι συγκροτούν κοινωνία. Καπου εδω, πολυ θα ηθελα καποτε να διαβασω σε ενα απο τα γνωστα περιοδικα, αρθρα οπως: "Τα 100 πραγματα που πρεπει να εχει κανει μια κοινωνια στα 40 της". Ακουγεται γελοιο, συμφωνοι!

However, there must be an immediate change. Existing phenomena are extremely heartbreaking and disturbing. 5% cannot suppress 95% in a democracy. Man cannot be trapped in his individuality without arms of education and conscience, unable to know or understand himself and his needs, to be transformed into a mobile unit of misery and illusion, excluding his own collection. . Not knowing what he has, he is directed, how he can achieve it, what he is out there ...

Through the above coding, everyone draws conclusions. I never liked chewy food ...

Παντως πρεπει αμεσα να υπαρξει μια αλλαγη. Τα υπαρχοντα φαινομενα ειναι ακρως αποκαρδιωτικα και ανησυχητικα. Δεν μπορει το 5% να καταδυναστευει το 95% σε μια δημοκρατια. Δεν μπορει ο ανθρωπος να εγκλωβιζεται στην ατομικοτητα του, χωρις οπλα την παιδεια και την συνεση, να αδυνατει να γνωρισει ή να καταλαβει τον εαυτο και τις αναγκες του, να μετατρεπεται σε μια κινητη μοναδα παραγωγης μιζεριας και ψευδαισθησεων, αποκλεισμενος παραλληλα απο τον κοσμο του συλλογικου. Μη γνωριζοντας τι κατεχει, που κατευθυνεται, πως μπορει να το πετυχει, τι βρισκεται εκει "εξω"...
Μεσα απο την παραπανω ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ο καθενας βγαζει συμπερασματα. Ποτε δεν μου αρεσε η μασημενη τροφη...

No comments:

Post a Comment