Τόσο απλά θα μπορούσαν να ήταν όλα
Προτιμάς όμως τα δύσκολα
Αγαπώντας σε, σαν μάχη είναι
Καταλήγοντας εσύ και ‘γω με πληγές
Πες μου, ποιος θα πρέπει να είμαι
Για να κερδίσουμε λίγη αμοιβαιότητα
Βλέπεις, κανείς δεν σ’ αγαπάει από μένα περισσότερο
Και κανείς ποτέ δεν θα μπορέσει
Προτιμάς όμως τα δύσκολα
Αγαπώντας σε, σαν μάχη είναι
Καταλήγοντας εσύ και ‘γω με πληγές
Πες μου, ποιος θα πρέπει να είμαι
Για να κερδίσουμε λίγη αμοιβαιότητα
Βλέπεις, κανείς δεν σ’ αγαπάει από μένα περισσότερο
Και κανείς ποτέ δεν θα μπορέσει
Που σε εξωθεί να φέρεσαι έτσι
Σε ωθεί να ουρλιάζεις τ’ όνομά μου...
Lauryn Hill – Ex factor
Η ζωή μου
Ηλεκτρίζεις την ζωή μου
Ας συνωμοτήσουμε για την ανάφλεξη
Των ψυχών που θα πέθαιναν απλά για να νιώσουν ζωντανές
Δεν θα σε αφήσω ποτέ να φύγεις
Αν υποσχεθείς πως δεν θα ξεθωριάσεις
Ποτέ μην ξεθωριάσεις
Ηλεκτρίζεις την ζωή μου
Ας συνωμοτήσουμε για την ανάφλεξη
Των ψυχών που θα πέθαιναν απλά για να νιώσουν ζωντανές
Δεν θα σε αφήσω ποτέ να φύγεις
Αν υποσχεθείς πως δεν θα ξεθωριάσεις
Ποτέ μην ξεθωριάσεις
Στην αγκαλιά μου θα σε πιάσω
Σ ε π ε ι ρ ά ζ ε ι α ν σ ε α γ α π ώ γ ι α π ά ν τ α ;
Σ ε π ε ι ρ ά ζ ε ι α ν σ ε α γ α π ώ γ ι α π ά ν τ α ;
Θα δεις...
Στο όνειρό μου θα σε πιάσω
Στην αγκαλιά μου θα σε πιάσω
Σε πειράζει αν σε αγαπώ για πάντα;
Στην αγκαλιά μου θα σε πιάσω
Σε πειράζει αν σε αγαπώ για πάντα;
Heaven’s gonna burn your eyes – Thievery Corporation
Έντονη ποιητική διάθεση διακρίνω τελευταία.
ReplyDeleteΑλλά ο αυθορμητισμός παραμένει αυθορμητισμός.
Συνέχισε έτσι.
Σ ε π ε ι ρ ά ζ ε ι α ν σ ε α γ α π ώ γ ι α π ά ν τ α ;
ReplyDeleteΟΧΙ!!!!!!!!!
Ομορφο ποστ,, καλημερα!
Παιδιά, ευχαριστώ και χρόνια πολλά. Κυρίως όχι για την σημερινή εμπορευματοποίηση της ημέρας, αλλά για όσα καθημερινά πρέπει ή θα έπρεπε να γιορτάζουμε. Την ζωή καταρχήν και τον υγιή έρωτα.
ReplyDeleteΤετριμμένα όλα αυτά, αλλά ας γίνουν κάποια στιγμή ουσιαστικά.\
Την καλησπέρα μου
Με την ευκαιρία της ανάρτησής σου επέτρεψέ μου να απαντήσω με ένα μέρος απο την επιστολή του αποστόλου Παύλου πρός Κορινθίους, σχετική με το νόημα της αγάπης. «...Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι γεμάτη από ευμένειαν, η αγάπη δεν είναι ζηλότυπη, η αγάπη δεν καυχάται, δεν είναι υπερήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δεν ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δεν λογαριάζει το κακόν, δεν χαίρει δια το κακόν, αλλά συγχαίρει εις την αλήθειαν, όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, ελπίζει για το κάθε τι, υπομένει το κάθε τι. Η αγάπη ποτέ δε θα παύσει να υπάρχει (η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει).
ReplyDeleteΕάν είναι προφητείαι, θα καταργηθούν - εάν είναι γλώσσαι θα παύσουν - εάν είναι γνώσις θα καταργηθεί. Διότι μερικήν γνώσιν έχομεν και μερικήν προφητείαν. Αλλ' όταν έλθει το τέλειον, τότε το μερικόν θα καταργηθεί. Όταν ήμουν νήπιον, εμιλούσα σα νήπιον, εσκεπτόμουν σα νήπιον, εσυλλογιζόμουν σα νήπιον. Όταν έγινα άνδρας, κατήργησα τους νηπιακούς τρόπους. Τώρα βλέπομεν σα σε καθρέπτη αμυδρώς, τότε όμως θα βλέπωμεν πρόσωπον προς πρόσωπον. Τώρα γνωρίζω μερικώς, αλλά τότε θα έχω πλήρη γνώσιν, όπως είναι και η γνώσις του Θεού δι εμέ. Ώστε αυτά τα τρία μένουν: πίστις, ελπίς, αγάπη - μεγαλύτερη όμως από αυτά είναι η αγάπη.»
Συγχώρεσέ μου την κατάχρηση. Είναι απο τα λίγα «διαμάντια» του ανθρώπινου λόγου που έχω κρατήσει ως οδηγό των συναισθημάτων μου.
Απίθανη ανάρτηση, ο τέλειος συνδυασμός λόγου και εικόνας συνεχίζεται.
Και μιά ευχή για «ξενέρωμα»:
Happy Valentine's Day. HaHaHa!!
Χαχαχαχαχα!!!
ReplyDeleteΚααααααλόοοο!!!!!
Στα ουσιαστικά σου λόγια θέλω να σταθώ, να τα "καταχραστώ" και να τα μελετήσω, πράγμα αδύνατον καθώς εργάζομαι. Επιφυλάσσομαι..
Καλησπέρα και full ευχές κλείνοντας μάτι!!!
πες μου αλήθεια..
ReplyDeleteυπάρχει άτομο σε αυτή τη γη που θα τον πείραζε να τον αγαπούν για πάντα;
όχι.. πες!
οχι, έ;
τότε;
εγω μενω εδω.."Βλέπεις, κανείς δεν σ’ αγαπάει από μένα περισσότερο
ReplyDeleteΚαι κανείς ποτέ δεν θα μπορέσει"
την καλησπερα μου Θεε...
Hi kat, what's up?
ReplyDeleteΘα σου πω την πάσα αλήθεια... Πέρα από τους Thievery Corporation που έγραψαν τους στίχους, θα με πείραζε και μένα μια αγάπη αποπνικτική, εγωιστική. Μια αγάπη δίχως αντίκρισμα, δουλοπρεπής. Όπως και μια αγάπη ξαφνική και απρόσμενη, που σε τρομάζει και σε κλείνει ίσως στο καβούκι σου.
Και νομίζω ότι δεν είμαι ο μόνος. Περιμένω αντίλογο, φιλιά!
Κανείς όντως δεν θα μπορέσει να αγαπήσει με τον ίδιο τρόπο που εσύ αγάπησες και δόθηκες. Ποτέ και πουθενά. Η μαγεία της μοναδικότητας της αγάπης, όσο και αν κράτησε, όπου και να οδήγησε... Τυχεροί όσοι την βίωσαν, και μακροπρόθεσμα γεμάτοι/πλήρεις, έστω και πρόσκαιρα επιφανειακά άδειοι!
ReplyDeleteΚαλησπέρες Penthesila και φλκ!
Την καλησπέρα μου, χμ... διάβασα προσεκτικά, οι απόψεις διχάζονται... όταν ανλυθεί θα ξανεπισκεφτώ!
ReplyDeleteνα πάρω και κάποιες απάντήσεις έτοιμες.
Υ.Σ. κουραστική η ...παντοτινή...
η αγάπη ε΄χει αυτοτέλεια υπάρχει ή δεν υπάρχει... από που και πως προέρχεται;
Άλλη ερμηνεία έχει ο καθένας μας...
Μπορώ να ξέρω μόνο για μένα... για τους άλλους ρωτώ και μαθαίνω.
Καλέ μου φίλε Από Μηχανής θεέ καλά να είμαστε να μας αγαπούν και ν΄αγαπάμε :}!
Καλώς την!
ReplyDeleteΑαχχχ, χαμένοι στην μετάφραση, χρόνια τώρα, όλοι μας!
Σωστά, υπάρχει ή δεν υπάρχει. Μα άπαξ και υπάρξει, γίνεται παντοτινή, έστω και μεταλλαγμένη. Κάτι σαν το: "Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο". Κουραστική; Δεν ξέρω...
Καλησπέρα.. Με αγάπη..!
Γεία σου Θέε. Χαίρομαι την ποιητική σου δεινότητα. Θα εκδόσεις καμία συλλογή ή θα διαβάζουμε μόνο στο μπλογκ; ;)
ReplyDeleteΧμμμμ, ωραία ιδέα...!!!
ReplyDeleteΠάμε:
Ζόρμπα τον ελέγανε
κι ήταν καλό παιδί
σε μπλογκ σκέψεις κατέγραφε
με έμπνευση πολύ!
Τα πλήθη τον θαυμάζανε
ως χώρες μακρινές
και κείνος τ' απολάμβανε
με δόξες και τιμές....
"Ωδή προς τον Ζόρμπα"
by apo mixanis theos...
Χεχεχεχε, κάπως έτσι θα ξεκινούσε μια μελλοντική ποιητική συλλογή μου, διατηρώντας το προσφιλές μου βεληνεκές.
Κακά τα ψέμματα, μια χαρά για έκφραση και δημιουργία το μπλογκ, αλλά μακριά ξένα χωράφια όπως οι εκδόσεις και η ποίηση.
Το ποιηματάκι αφιερωμένο εξαιρετικά, διατηρώντας φυσικά άπαντα τα δικαιώματα του κλοπιράιτ... Να'σαι καλά φίλε μου, καλό βράδυ!
X-Man καλησπέρα. Μπόρεσα επιτέλους να διαβάσω με την ησυχία μου τον "χρυσό οδηγό" σου, που απλόχερα μοιράστηκες! Από τις καλύτερες περιγραφές της υπόστασης της ιδανικής αγάπης.
ReplyDeleteΔιαβάζοντας, δεν σου κρύβω ότι έκανα ασυναίσθητα το λάθος να συγκρίνω(-ομαι). Την ιδανικότητα της περιγραφόμενης αγάπης, με αγάπες δικές μου. Του τώρα και του άλλοτε. Ευτυχώς σύντομα η λέξη κλειδί που έθεσες, "οδηγός", έλαβε την διάσταση που αξίζει, και όλα μπήκαν στην θέση τους. Θέση υπεύθυνη, διότι η πλήρης κατανόηση της γνώσης δεν αφήνει περιθώρια μακροπρόθεσμης απόκλισης από τα ιδανικά. Τα ευρύτερα και τα δικά σου. Ταυτόσημα και εμπλουτισμένα συνάμα.
Πάλη και τριβή καθημερινή λοιπόν για την διεκδίκηση των ιδικών μας ιδανικών. Της αγάπης. Καταστάλαγμα συνειδητοποίησης και ξανά αγώνας, μέχρι που αγωνιζόμενος να έρθει η στιγμή πάνω στην "μάχη" που θα κοιτάξεις αφηρημένα πίσω σου, δίπλα σου, μπρος σου, και θα καταλάβεις ότι εν τέλει η πληρότητα επήλθε. Το αρκεί επετεύχθη.
Δύσκολο να πει κανείς αρκεί, μα σαν το πει...
Καλό βράδυ!
Σ'ευχαριστώ ιδιαιτέρως γιά την αφιέρωση, αγαπητέ. Είσαι ταλαντούχος.
ReplyDeleteΥ.Γ. Το ποίημα σου το' στειλα ήδη στο Μ.Θεοδωράκη προς μελοποίησην και άμεση έκδοση σε σί-ντι single. ;)