Ανθρωπίνως Θανάσιμα...

1. Λαγνεία (luxuria)





*****************************

2. Oργή (ira)

3. Λαιμαργία (gula)

4. Ζήλεια (invidia)

5. Oκνηρία (acedia)

6. Αλαζονεία (superbia)

7. Aπληστία (avaritia)

Δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος επί γης, που το είναι του να μην συναποτελείται από τα προαναφερθέντα 7 "θανάσιμα" αμαρτήματα... Προσωπικά απορρίπτω εξ αρχής τον όρο αμαρτήματα. Εκκλησιαστικό ευφυολόγημα. Πρόκειται για κάποιες από τις πολλές ανθρώπινες συμπεριφορές/συναισθήματα/ροπές/αρχέγονες αντιδράσεις/ένστικτα, που ξαναλέω, όλοι μας διαθέτουμε και είμαστε ικανοί να φερθούμε αναλόγως.

Το σημαντικό είναι η ανεύρεση των συγκεκριμένων παράγοντων που επιτρέπουν σε έναν άνθρωπο να καταπνίξει κάποιες από τις αρνητικές συμπεριφορές του, να τις ελέγξει, να τις μετριάσει, να τις συνειδητοποιήσει... Να άγεται και να φέρεται με γνώμονα το ΜΕΤΡΟ. Χιλιοειπωμένη λέξη, μα πάντοτε τόσο επίκαιρη και καινούρια! Τι να φταίει λοιπόν; Η ανατροφή, ο εκ γεννετής χαρακτήρας, η πολιτισμική καλλιέργεια; Η παιδεία; Η δια βίου εκπαίδευση, η προσωπική αυτοέρευνα και επίμονη/επίπονη δουλειά προς την αυτογνωσία και τον έλεγχο; Ή πάλι η γνώριμη ατάκα "εγώ έτσι είμαι ,τι να κάνουμε τώρα;".........

Για τους παραπάνω συνειρμούς, το ξενύχτι, την έρευνα,
τον προβληματισμό μα κυρίως για την
πρόσκληση
θέλω να ευχαριστήσω τον καλό φίλο Equilibrium
Η απάντησή μου στο κάλεσμά σου είναι πως ναι, έχω υποπέσει λίγο έως πολύ και στα
7 "αμαρτήματα".
Χαίρομαι και λυπάμαι μαζί γι'αυτό. Αν εξαιρέσεις τα 2 τελευταία, κυρίως χαίρομαι γιατί είμαι θνητός με θετικά και αρνητικά και γιατί έτσι ζω.
Έντονα ίσως κάποιες στιγμές. Μην ζητήσεις λεπτομέριες, δεν έχουν καμία σημασία.
Το ζήτημα είναι τώρα που μιλάμε το πως εγώ, εσύ, ο δίπλα αντιμετωπίζουμε την συγκεκριμένη φύση μας. Αν θες το πως αυτό ανακλά στην καθημερινή συμπεριφορά μας ή [ιντερνετικά] στα γραφόμενα, πίσω από τα γραφόμενα, στους σχολιασμούς κλπ.
Την σκυτάλη πέρνει όποιος επιθυμεί. Είτε παίζοντας, είτε προβληματίζοντας εαυτόν σχετικώς

ΥΓ: Απολογούμαι που οι φωτογραφίες της καταστροφής του 1922 και της καταστροφής του 2007, που τόση οργή και πόνο προκάλεσαν, παρατίθενται ως σφήνα στις λοιπές συγκεκριμένες φωτογραφίες που τις πλαισιώνουν. Και μένα μου χτυπάει άσχημα. Όμως καλώς ή κακώς έτσι είναι τα ανθρώπινα και οι εναλλαγές τους.