Cap ou pas Cap?

Φθινόπωρο ο χρόνος…. Όχι, δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω όλα όσα μου συνέβαιναν. Όλα όσα θα επακολουθούσαν… Πολιορκημένος από τα πρωτόγνωρα. Πλημμυρισμένος από τα ανεξήγητα… Ένα μήνα πριν είχε μπεί εκείνη στην ζωή μου. Δίχως να την καλέσω, δίχως να το περιμένει. Συνένοχοι και οι δυο στον χορό του έρωτα. Ξέρεις, τότε που δεν μπορείς να κοιμηθείς εύκολα, αγνοώντας το γιατί! Χαζεύοντας τον καπνό που το σκάει από τα χείλη σου ψάχνεις να βρεις απαντήσεις για τους χτύπους της καρδιάς που είναι τόσο ασύμμετρα δυνατοί. Τότε που σαν την σκέφτεσαι όλοι καταλαβαίνουν ότι φεγγοβολάς. Τότε που πρωτοκάνατε έρωτα……. Που κοιμηθήκατε στο πλάι αγκαλιά, κοιτάζοντας ο ένας τον άλλο. Χωρίς να αλλάξετε πλευρό…. Ο ωραιότερος ύπνος της ζωής μου…!

Δυο ψυχές ακατέργαστες. Περπατημένες σε μονοπάτια παράλληλα, γυρεύοντας τα ίδια. Όχι, τότε ο νους δεν μπορούσε να συλλάβει το μέγεθος των συναισθημάτων. Τον καταιγισμό του «υπέρτατου» που ήδη λάμβανε χώρα. Το αρνιόμουν, το ξόρκιζα αν θες. Ιδιαίτερα μπροστά στους άλλους. Τους τρίτους. Κατασπαράζοντας παραπλανητικά τα σωθικά…;
Την συγκεκριμένη βραδιά με είχε αφήσει μόνο. Αγκαλιά με τους τρίτους. Αντιμέτωπο με εμένα. Αντιμέτωπο με την σκέψη της. Κοίτα που μόλις μέσα σε ένα μήνα και κάτι μου είχε γίνει τόσο παθιασμένα απαραίτητη….. Την ήθελα συνέχεια δίπλα μου… Χα, άμα μπορούσε θα ήταν. Μα δεν μπορούσε το βράδυ εκείνο… Και είπα να βγω! Με τους τρίτους…… Πόσο μου έλειπε… Πάλευα μέσα μου. Αδύναμος να αποκωδικοποιήσω τα μηνύματα. Με τα χρόνια οι σχολικές γνώσεις φθίνουν, πως άραγε να επαληθεύσω τις χημικές αντιδράσεις του εγκεφάλου. Εκρήξεις αλλεπάλληλες. Και εγώ; Να βαδίζω στα ανεξερεύνητα με τα μάτια δεμένα. Τυφλά. Όσο την είχα αγκαλιά μου δεν με πείραζε…. Τώρα;
Μια τύπισσα απέναντι με κόζαρε ώρα τώρα. Ναι, την έπαιζα και γω. Σκεφτόμουν την δικιά μου… Δυο φορές είχα ήδη τρέξει έξω να την πάρω τηλέφωνο. Χώρια τα μηνύματα… Αχ, τα μηνύματα! Ήταν ξανθιά αυτή απέναντι. Ωραίο κορμί… Θελκτική και εν δυνάμει πρόστυχη… Η δικιά μου ήταν καλύτερη…! Ήταν δικιά μου! …..Ήμουν δικός της; Ξέρεις, θα μπορούσα να αντισταθώ,… μάλλον. Αλλά ήταν οι τρίτοι…. Ήταν το μυαλό που σκαρφίστηκε το παράδοξο. Πείραμα διαστροφής. Παιχνίδι πιστοποίησης συναισθημάτων. Το είχα ανάγκη; ….. Έγινε! Και αφού έγινε υπήρχε λόγος… Σσσσς…. Σηκώνει κουβέντα, αλλά μην μιλήσεις. Όχι ακόμα. Όχι πριν ακούσεις την συνέχεια…
Όρμησα στο θύμα μου άμεσα! Στο μέσο υλοποίησης της διαστροφικής μου αψυχολόγητης κίνησης. Χα, δεν έφερε πολλές αντιστάσεις… Τι πήγαινα να κάνω; Τι έκανα; Αποδεικνύοντας «πράγματα» στους τρίτους και τον αδαή εαυτό μου, βρέθηκα στο κρεβάτι της Ξανθιάς. Ναι, είχα πιει τόσο ώστε να πνίξω τις όποιες υπαρκτές τύψεις / αναστολές… Είχα πιει τόσο όσο να μπορώ να προσπαθώ να δικαιολογηθώ τώρα….. Ήταν κάτι που ξεκίνησα και έπρεπε να τελειώσει.
Το κάναμε…. Με χάλασε….. Πολλά με χάλασαν. Πρώτος και καλύτερος ο εαυτός μου. Και τι κατάλαβα…….; Πόσο πολύ ήμουν ερωτευμένος με την δικιά μου! Τελικά δεν ήταν ένας παράξενος πρωτόγνωρος ενθουσιασμός. Ήταν κάτι άλλο. Δεν ήξερα, δεν το είχα ξανανιώσει…. Ήταν η ζωή μου. Ήταν το ΌΛΟΝ μου….! Ναι, 5 χρόνια μετά το ξέρω στα σίγουρα. Για όσο κράτησε, ήταν τα πάντα μου…
Τι φρικτό, σαν κατάλαβα ότι για έναν διαολεμένο λόγο η δικιά μου τα είχε υποψιαστεί; Είχαμε καταφέρει να φτάσουμε σε τέτοια επίπεδα εγκεφαλικής επικοινωνίας... Εκείνη χιλιόμετρα μακριά να καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Πόσο, μα πόσο μαλάκας ένιωσα;;; Το έκανα για μας; Για μένα;…..; Έκτοτε ραγδαία συνειδητοποίησα το τι σήμαινε για μένα το πλασματάκι μου. Η ΔΙΚΙΑ μου….
Δεν το εξέλαβα ποτέ ως «απιστία». Ίσως ως ΜΑΛΑΚΙΑ δικιά μου, χρήσιμη αν θες, ανορθόδοξη… Διαστροφική. Κανένα ΌΝΕΙΡΟ δεν μπορεί να είναι αψεγάδιαστο.

Αγαπηθήκαμε όσο λίγοι μπόρεσαν.
Όσο λίγοι γεύτηκαν…
Τι και αν το τελείωσα νωρίς; Για σένα μιλάω ακόμη……

Cap ou pas Cap ?