ΩΡΑΙΟΙ ΩΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

Σαν λαό θα μας χαρακτήριζα απερίγραπτους. Και ποιες λέξεις να χωρέσουν άλλωστε όλα εκείνα τα ζοφερά, έντονα, δαιδαλώδη και όμορφα συστατικά από τα οποία είμαστε φτιαγμένοι. Ένα απίστευτο κράμα. Στα όρια του στατιστικού λάθους η πορεία μας μέχρι τώρα. Έχοντας σμίξει σχεδόν με κάθε ράτσα ανθρώπινη που γέννησε ετούτη η γη. Έλληνες διάσπαρτοι σε κάθε γωνιά της οικουμένης. Οργώνοντας τις θάλασσες, μοχθώντας για το
βιος και τα ιδανικά, χτίζοντας μητροπόλεις, φτιάχνοντας αυτοκρατορίες, μεταλαμπαδεύοντας το Φως.

Όσες φυλές και αν γνωρίσαμε, όσες και αν πέρασαν από πάνω μας, εμείς είμαστε οι Ωραίοι ως Έλληνες. Οι σημερινοί συνεχιστές... Και ας μην μας το αναγνωρίζουν όλοι. Εμείς ξέρουμε... Ποτέ δεν θα ξεχάσω τότε, στην κηδεία της γιαγιάς... Μακεδόνες συγγενείς να τοποθετούν νομίσματα στο φέρετρο... Άνθρωποι απλοί, του μόχθου, που αιώνες μετά και χωρίς ίσως να το ξέρουν αναπαρήγαγαν πανάρχαια ταφικά έθιμα. Έτσι τα βρήκαν... Νομίσματα... Τα ναύλα για το πέρασμα στον κάτω κόσμο.
Ωραίοι ως Έλληνες λοιπόν, και υπερβολικοί. Λατρεύουμε τις υπερβολές. Πάνω που πετάμε στα σύννεφα από ευτυχία και ενθουσιασμό, το ίδιο απότομα, ξαφνικά και ανώμαλα προσγειωνόμαστε στα τάρταρα. Ακούγοντας μια παρέα να τα λέει, στην αρχή της βραδιάς όλοι θα συμφωνούν ότι είμαστε παντού οι τελευταίοι, είμαστε 50 χρόνια πίσω, είμαστε ρεμάλια κλπ κλπ. 1-2 ώρες μετά και μαζί με λίγο κρασί ή ούζο, ως δια μαγείας τα ρεμάλια έγιναν αλάνια, με πολιτισμούς, ιστορία, την καλύτερη χώρα του κόσμου, την ομορφότερη, και τι έξυπνοι που είμαστε κλπ κλπ.

Κι όμως, δεν είμαστε απόλυτα σχιζοφρενείς... Και στις 2 περιπτώσεις έχουμε δίκιο μέσα στην υπερβολή μας. Απλά το φιλοσοφούμε το θέμα.. Δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικά άλλωστε. Εδώ δεν γεννήθηκε η σάτιρα, η κριτική, η ελεύθερη σκέψη;

Απλά τα τελευταία χρόνια το παρακάνουμε λίγο. Στεκόμαστε περισσότερο στην περίπτωση του μισοάδειου. Μήπως εξαντλήθηκε η υπομονή μας; Η υπομονή για έναν πιο γαλανό ουρανό; Για το τέλος της λιτότητας; Το τέλος του ραγιαδισμού; Πολλοί από μας αναθαρρήσαμε... Κάναμε μετρό, μπήκαμε στην ΟΝΕ, αποκτήσαμε 2 κινητά και 2 αυτοκίνητα, κάναμε τους καλύτερους Ολυμπιακούς, πήραμε το ΕURO, πήραμε την Eurovision.....(...) Και τωρα; Τώρα τι; Σε τι ελπίζουμε; Γιατι προσπαθούμε; Ποιος ο λόγος να κάνουμε υπομονή;

Πριν απογειωθεί λοιπόν η ατομική αλλά και συλλογική μας σχιζοφρένεια (ή Ελληνοφρένεια, όπως εύστοχα επισημαίνει και ο ΣΚΑΪ) ας βάλουμε καλά στο μυαλό μας πως αυτή η τιτάνια και αδιάκοπη προσπάθεια που κάνουμε και πάση θυσία πρέπει να συνεχίσουμε να κάνουμε όλοι μας, γίνεται για ΕΜΑΣ, τους Ωραίους ως Έλληνες. Και για τούτο τον τόπο, τον ευλογημένο απο Θεούς και ανθρώπους. Την προγονική μας γη, που μας φιλοξενεί τόσο απλόχερα... Τα video που ακολουθούν μας υπενθυμίζουν, έστω και λίγο, την Ωραία Ελλάδα και τους Ωραίους της Έλληνες....! Γιατί το πέπλο της λήθης μας σκεπάζει τακτικά... [ΑΛΗΘΕΙΑ= η ΜΗ λήθη, ότι δεν ξεχνιέται!]