Χασάνι, Πανί, Αστυνομικά, Πυρνάρι, Σούρμενα… Κι όμως όλοι αυτοί οι παράξενοι, αλλόκοτοι ήχοι αποτελούν βασικά συστατικά μέρη της περίλαμπρης, γεμάτης αίγλη φράσης «Νότια Προάστια»…
Πως όμως να αρχίσει να μιλάει κανείς για την ευρύτερη περιοχή στην οποία γεννήθηκε, μεγάλωσε, ανδρώθηκε; Θα γίνει ευκολότερο ίσως αφήνοντας τα συναισθήματα κατά μέρος και βαδίζοντας από την ιστορία στην πραγματικότητα μέσα από προσωπικές και άλλες πηγές… Θα μιλήσω λοιπόν για το μέρος που χτυπάει η καρδιά των Νοτίων Προαστίων. Τα όμορφα λημέρια μου… Τους δήμους Ηλιούπολης, Γλυφάδας, Ελληνικού, Αργυρούπολης και Αλίμου.
«Στα πολύ παλιά χρόνια στον κόσμο βασίλευε ο Ουρανός και η Γαία. Αυτοί κάνανε αμέτρητα παιδιά. Το πιο όμορφο απ΄ όλα ήταν ο Ευώνυμος. Αυτό το πανώριο παλικάρι είναι ο πρώτος κάτοικος της περιοχής, ο παππούς μας δηλαδή. Απ΄ αυτόν πήρε το όνομα του ο Δήμος, ο οποίος ήταν ένας από τους δέκα Δήμους που ήταν χωρισμένη η Αττική στα αρχαία χρόνια.»
Η Θέα από τα Αστυνομικά Ηλιούπολης
Από πολύ νωρίς λοιπόν επέλεξαν οι πρόγονοί μας να κατοικήσουν τις εκτάσεις Νοτίως των Αθηνών. Προελληνικός / πρωτοελληνικός οικισμός έχει βρεθεί επί της Λεωφόρου Βουλιαγμένης, στην Ηλιούπολη, στα σύνορα με τον δήμο Αλίμου. Πρόκειται για ένα μικρό χωράφι (ξέφραγο και εγκαταλελειμμένο) δίπλα στο σούπερ μάρκετ Ατλάντικ και απέναντι από τα πολυκλαδικά. Αρχαιολογικές ανασκαφές επιβεβαιώνουν την ύπαρξη Μυκηναϊκού οικισμού στην περιοχή Αγίου Νικολάου και άλλου νεότερου του 4ου π.χ. αιώνα στην πλατεία Νικηταρά. Σύμφωνα με τον αρχαιολόγο κο. Μισαηλίδη, εντοπίστηκαν επιτύμβιοι λήκυθοι, πιθάρια, λίθινες πλάκες, αρχαϊκά και παλαιοχριστιανικά λείψανα. Επίσης η περιοχή χρησιμοποιήθηκε ως στρατόπεδο στο Χρεμωνίδειο πόλεμο μεταξύ Μακεδόνων, Πτολεμαίων και Σελευκιδών. Έμειναν σε μας χρυσά, αργυρά και χάλκινα νομίσματα, βέλη, βλήματα και αγγεία να θυμίζουν την μεγάλη σύγκρουση.
Με την πάροδο των αιώνων, η περιοχή ακολουθεί την πορεία της πόλεως των Αθηνών. Παρακμάζει προοδευτικά, ερημώνει, γίνεται έρμαιο ληστρικών και βαρβαρικών επιδρομών, και οι Κατακτητές διαδέχονται ο ένας τον άλλο. Βυζαντινοί, Φράγκοι, Καταλανοί, Βενετσιάνοι, Τούρκοι. Αφέντης της ευρύτερης περιοχής στην διάρκεια της Τουρκοκρατίας ήταν ο Καρρά Αλή, ο οποίος άφησε το στίγμα του ονοματίζοντας το μέρος, που αποτελούσε τσιφλίκι του. Όπως προκύπτει από την ιστορική έρευνα, το 1830 οι μέχρι τότε Τούρκοι ιδιοκτήτες του, πούλησαν το «τσιφλίκι Καρά» στον Νικόλαο Καπετανάκη και τον Γαετάνο Μοράλια. Στα χοτζέτια-συμβόλαια της αγοραπωλησίας αναφέρεται ότι το «τσιφλίκι-Καρά» είχε έκταση «4 ζευγάρια», δηλαδή την έκταση που μπορούσαν να οργώσουν 4 ζευγάρια βόδια σε μια περίοδο σποράς. Από τότε το «τσιφλίκι (ή Κτήμα) Καρά» άλλαξε αρκετούς ιδιοκτήτες και το 1922 κατέληξε στον κτηνοτρόφο Αλέξιο Νάστο, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι το κτήμα που αγόρασε είχε έκταση 12.773 τ.μ. και περιλάμβανε όλο τον σημερινό Δήμο Ηλιούπολης και τον δασικό χώρο του Υμηττού μέχρι την κορυφή του όρους, το μεγαλύτερο τμήμα του σημερινού Δήμου Αργυρούπολης, καθώς και ένα μικρό τμήμα του σημερινού Δήμου Αλίμου. [ΣΣ: 200 χρόνια σχεδόν μετά την επανάσταση του 1821 και την απελευθέρωση, οι κληρονόμοι του Νάστου βρίσκονται σήμερα στα δικαστήρια κατά του Ελληνικού Δημοσίου αλλά και του Δήμου Ηλιούπολης, διεκδικώντας μέρος από το "τσιφλίκι τους"... Τεράστιες εκτάσεις των Νοτίων Προαστίων κυρίως δασικές (!!!) Ένα πολύ θλιβερό αλλά και σημαντικό ζήτημα που απασχολεί αρκετά την τοπική κοινωνία. Επ’ ευκαιρίαν της έρευνας, συνειδητοποίησα και από πού προέρχεται το όνομα της καφετέριας «Νάστος» στην κεντρική πλατεία της Ηλιούπολης.. Αν οι ιδιοκτήτες είναι οι προαναφερθέντες κληρονόμοι, θα τους μποϋκοτάρω άμεσα…].
Άποψη της πλατείας "ΙΚΑ"
Ιδρυτής-δημιουργός και "νονός" της Ηλιούπολης υπήρξε ο Παύλος Δρανδάκης, γόνος κρητικής οικογένειας από το Ρέθυμνο, που σπούδασε στην Ηλιούπολη του Καΐρου (Πι-Ρα το αιγυπτιακό της όνομα, πόλη του θεού Ρα, Θεού του ήλιου). Όταν επέστρεψε στην Αθήνα το 1924, συνεβλήθη με τον οικοπεδικό συνεταιρισμό "Οικοπεδική Εταιρεία Δρανδάκη, Παγκάλου και Σία". Είχε ήδη επιλεγεί για οικοπεδοποίηση η τότε ωραιότατη πλαγιά του Υμηττού. Εκεί , ευγνώμων προς την εμπνεύστρια κοσμοπολιτεία Ηλιούπολη του Καΐρου, έδωσε ο Δρανδάκης το όνομά της πόλης, θέλοντας να απαθανατίσει τον τόπο των νεανικών του χρόνων. Έτσι ονομάσθηκε Ηλιούπολη η όμορφη περιοχή Ν.Α των Αθηνών. Μπορούμε όμως να προσθέσουμε ότι το όνομα Ηλιούπολη ταίριαζε στο προάστιο, γιατί απ' αυτό πρωτοβγαίνει ο Ήλιος την αυγή. Αφού λοιπόν πρώτα "σκάει" η Ανατολή από εδώ, έπρεπε το προάστιο να 'ναι η πόλη του Ήλιου, η Ηλιούπολη, η Ανατολή της Αθηναϊκής Αττικής.
Στην αρχή κατασκευάστηκαν κυρίως εξοχικές κατοικίες μεγαλοαστών (Πουσουλίδης, Ταμπάς, Αναστασιάδης, Πρωτόπαππας), με κήπους και ανεμόμυλους. Το 1927 αγοράστηκαν δύο λεωφορεία και άρχισαν δρομολόγια καθημερινά για την εξυπηρέτηση των απασχολουμένων με τα έργα, των κατοίκων και των επισκεπτών – αγοραστών οικοπέδων. Λέγεται μάλιστα ότι φθάνοντας τα λεωφορεία στην περιοχή της σημερινής Γυμναστικής Ακαδημίας (Δάφνη) διέσχιζαν ρέμα του οποίου το νερό, πολλές φορές, έκανε δύσκολη τη διάβαση, άλλοτε δε και αδύνατη. Με νομοθετικό διάταγμα στις 16-10-1928, η Ηλιούπολη, που απαριθμούσε περί τους 600 μόνιμους κατοίκους, έγινε κοινότητα, με πρώτο κοινοτάρχη το βιομήχανο Θεόδωρο Παλαμίδα. Μέχρι τότε αποτελούσε περιοχή του Αγίου Δημητρίου (Μπραχαμίου). Σημειωτέον ότι ο αριθμός των κατοίκων υπερδιπλασιαζόταν το καλοκαίρι, με τους παραθεριστές, επειδή τότε οι Αθηναίοι δεν προτιμούσαν τις παραθαλάσσιες περιοχές ως θέρετρα. Γύρω στο 1930 η Ηλιούπολη οργανώθηκε καλύτερα ως κοινότητα και άρχισε να αναπτύσσεται. Τότε δεν υπερέβαινε τους 1400 – 1500 κατοίκους.
Ένα από τα ρέματα του Υμηττού
Οι δρόμοι μέχρι το 1945 δεν είχαν ονομασίες, όμως ο πρόεδρος Πάνος Κωνσταντινίδης έθεσε τέρμα στην ανωνυμία. Βάπτισε τα "βραχοστράτια" με βυζαντινά και ιστορικά ονόματα. Ο ηλεκτροφωτισμός τα πρώτα χρόνια καλύφθηκε από ιδιωτική επιχείρηση: Πού και πού καμιά τσιμπλόλαμπα κατοικίας μαρτυρούσε... πως από κει μπορούσες να μην πέσεις σε ρεματιά. Τα εγκαίνια του ηλεκτροφωτισμού έγιναν με μεγάλη επισημότητα την Τρίτη, 5Αυγούστου 1948. Την περίοδο εκείνη νερό στα σπίτια δεν υπήρχε. Υπήρχαν όμως πολλά τρεχούμενα νερά, ρέματα, πηγές και μια δεξαμενή ψηλά στην πλαγιά του βουνού που τροφοδοτούσε τον πληθυσμό μέρα παρά μέρα. Οι παλιοί κάτοικοι της Ηλιούπολης θυμούνται τους ανεμόμυλους που λειτουργούσαν στην περιοχή, αλλά και έναν νερόμυλο κοντά στη λεωφόρο Πρωτόπαππα. Στα μεταπολεμικά χρόνια αποτέλεσε τόπο εγκατάστασης αρκετών εξοχικών κέντρων και ταβερνών. Το 1964 η Ηλιούπολη έγινε Δήμος. Απέχει 5 χλμ. από το κέντρο της Αθήνας, με υψόμετρο 210 μέτρων . Στην απογραφή του 2001 είχε 75.904 κατοίκους. Η περιοχή χαρακτηριζόταν έως και πρόσφατα από χαμηλές κατοικίες, καθώς η ύπαρξη του Αεροδρομίου του Ελληνικού σε σχετικά μικρή απόσταση απαγόρευε τη δόμηση πάνω από δύο ορόφων. Με τη μεταφορά του αεροδρομίου στα Σπάτα ο περιορισμός αυτός καταργήθηκε, κι έτσι τα τελευταία χρόνια παρατηρείται έντονη οικοδομική δραστηριότητα. Η περιοχή χαρακτηρίζεται επίσης από αρκετό πράσινο, καλή ρυμοτομία όσον αφορά το κεντρικό και ανατολικό της τμήμα, ενώ διαθέτει πολλές πλατείες όπως την πλατεία Καραϊσκάκη και τις υπόλοιπες πέντε κυκλικές πλατείες, καθεμιά από τις οποίες αποτελεί ένα κέντρο των οβάλ δρόμων που χαρκτηρίζουν την Ηλιούπολη.
Μερικές από τις γειτονιές της Ηλιούπολης είναι: Αγία Μαρίνα, Κάτω Ηλιούπολη, Χαραυγή, Κανάρια, Αγία Μαύρα, Αστυνομικά (περιοχή εσχάτως μετονομασθείσα ως Πανόραμα Ηλιούπολης), Άνω Ηλιούπολη, Καρέας.
ΝΟΤΙΩΣ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ
Πηγές:
Πολύ ενδιαφέροντα τα όσα γράφεις.
ReplyDeleteΈνα μπράβο για την ανάρτηση.
θα συμφωνήσω με τον Λάκων!
ReplyDeleteεπίσης ένα μπράβο που παραθέτεις τις πηγές σου. Σπανίζει...
καλήν εσπέραν! :))
Η αλήθεια είναι ότι η πρώτη περιοχή που γνώρισα μετά το μαιευτήριο ήταν η Ηλιούπολη. Και έπρεπε να περάσουν 28 χρόνια και μια ανάρτηση, για να μάθω και γω όλα αυτά τα τόσο ενδιαφέροντα. Θα προτιμούσα το κείμενο να ήταν 100% δικό μου, αλλά η κούραση, η πολύωρη εργασία και οι υποχρεώσεις, επέτραψαν λίγο μπλα-μπλα δικό μου και αρκετό copy-paste. Αν δεν ξεκινούσα έστω και έτσι αυτό το "οδοιπορικό", που το χρωστάω στον εαυτό μου, δεν θα το έκανα ποτέ. Επιφυλάσσομαι θετικά για την συνέχειά του...
ReplyDelete**** Όποια/ος δεν γνωρίζει καλά τα μέρη αυτά, θα μπορούσε να διεκδικήσει μια δωρεάν ξενάγηση σε ελάχιστα γνωστές και πανέμορφες τοποθεσίες του Αθηναϊκού Νότου. Η επιλογή θα γίνει μετά από κλήρωση... *****
Και με αυτή την χιουμοριστική διάθεση, εύχομαι μια μεγάλη ηλιόλουστη Καλησπέρα!
den exo prolavei akoma na diavaso to neo sou post alla tha to kano mesa stin mera.
ReplyDeletese efharisto gia ta toso kolakeftika sou logia sto minima pou mou estiles. itan o,ti kalitero eixa diavasi edo kai kero akrivos epeidi itan poli efstoxi paratirisi pou den tin eixa ksekatharisi mesa mou.
tin kalimera moy kai tha epistrepso sidoma...
den einai tixeo pou to "agapa me an tolmas" einai kai apo tis dikes mou agapimenes tenies... (kai oxi mono)
xxx
είναι όντως όμορφα τα λιμέρια σου, τα οποία και επισκέπτομαι συχνά, λόγω φίλων που μένουν εκεί!!!!!
ReplyDeleteΑγαπητέ "Χασάπη",
ReplyDeleteΠολλά από όσα συμβαίνουν γύρω μας δεν μπορεί να είναι τυχαία.. Δεν μ'αρέσουν οι κολακείες, αλλά καταλαβαίνω πως το λές. Απλά όταν κάτι μου "φωνάξει", επιλέγω να σταθώ. Το κείμενό σου λοιπόν μου "φώναξε".. Και στάθηκα.. Είναι όμορφο να στρέφεις δημιουργικά την προσοχή σου κάπου και μαθαίνοντας, να μαθαίνεις και τον εαυτό σου μαζί. Με σεμνότητα και ειλικρίνεια (όσο γίνεται).. Χαίρομαι ιδιαίτερα από την αλληλεπίδραση που συντελείται και την ειλικρίνεια που ανταποδίδεις. Η ευστοχία το επισφραγίζει..
@ Κατ. : Χαίρομαι που συμφωνείς, γιατί πολλές φορές νομίζω ότι απλά είμαι προκατειλημμένος... Λες να πίναμε καφέ στην Αργυρούπολη δίπλα δίπλα και να μην το ξέραμε?
ReplyDeleteΕίναι όντως πολύ ωραίες αυτές οι περιοχές. Και πολύ ενδιαφέρουσες οι πληροφορίες σου. Από χρόνια αναρωτιόμουν αν η Ηλιούπολη της Αθήνας συνδέεται με κάποιο τρόπο με την Ηλιούπολη του Κάιρου (είναι να μην μου μπει ιδέα στο μυαλό) και δεν είχα βρει κανέναν να μου λύσει την απορία.
ReplyDeleteΤώρα ξέρω :-)
Χαίρομαι που σου αρέσουν και σένα τούτα τα μέρη! Όποτε ξαναέρθεις Ελλάδα, μην ξεχάσεις να κάνεις ένα πέρασμα από τα Αστυνομικά της Ηλιούπολης. Το ψηλότερα χτισμένο τμήμα του Υμηττού. Εκεί που τα σπίτια τελειώνουν και αρχίζει το βουνό, η Αθήνα συναντά την θάλασσα και όλα αυτά σερβιρισμένα στο πιάτο μπροστά σου... Απλά πανέμορφα!
ReplyDelete