Πιστεύω εις ADONÁI Πατέρα Παντοκράτορα...

Απορίας άξιον, το τι μπορεί κανείς να ανακαλύψει στα διάφορα "χρονοντούλαπα" του σπιτιού του.... Ταξιδεύοντας 67 χρόνια πίσω λοιπόν... Με ότι αυτό συνεπάγεται... Μελέτη, σκέψη, προβληματισμός... Ακολουθούν αυτούσια αποσπάσματα πρωτοτύπου...

Ο ΗΛΙΟΣ Εβδομαδιαία Εγκυκλοπαιδική Επιθεώρησις

28 ΙΟΥΝΙΟΥ 1940
ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ ΔΡΧ. 6

ΑΙ ΟΝΟΜΑΣΙΑΙ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΕΝ ΤΗ ΒΙΒΛΩ

Εις την Ελληνιστικήν μετάφρασιν των Ο' (Εβδομήκοντα), αι ονομασίαι και τα χαρακτηριστικά επώνυμα του θείου αποδίδονται υπό απλουστάτην μορφή. (...) Κατά κανόνα, οι Εβδομήκοντα μεταφράζουν: ο Θεός, ο Κύριος, ή Κύριος ο Θεός. Εις την μετάφρασίν του ο Λούθηρος προτιμά ως συγγενεστέραν ονομασίαν των αντιστοίχων Εβραϊκών το: ο Αιώνιος, επίσης δε και ο Ύψιστος.

(...) Κατ' απαράβατον αρχήν, το καθ' αυτό όνομα του Θείου παρά τοις Εβραίοις είνε "ταμπού", δηλαδή απαγορεύεται η προφορά, η εκφώνησίς του. Απαγορεύεται δε τούτο δι' αμέσων σκληρών τιμωριών (...) Η ονομασία του Θείου είνε ανέκφραστος, άρρητος, άφατος, λόγω του βασίμου δια την εποχήν εκείνην φόβου, μη κατακτήσουν οι πολέμιοι τον Θεόν του Ισραήλ, μη τον κάμουν ιδικόν των, μη παύσουν συνεπώς οι Εβραίοι να είνε ο Περιούσιος Λαός του Αιωνίου.

Συχνά αναφέρεται το Θείον εις τα Εβραϊκά κείμενα ως "Ελοχίμ". Τούτο κατά γράμμα σημαίνει ο Τρομερός, ή ακριβέστερον οι τρομεροί. Διότι το "Ελοχίμ" είνε πληθυντικός του "Ελοάχ" - εξ ου και Αλλάχ - όπερ και μόνον σημαίνει: ο Τρομερός. Ο πληθυντικός αυτός έδωκε λαβήν εις βασικάς διχογνωμίας. Κατά τους μέν, πρόκειται περί πληθυντικού δηλωτικού του μεγαλείου. Κατά τους δε, πρόκειται περί σαφούς επιβιώσεως της παλαιάς πολυθεϊας του Ισραήλ.

(...) Άλλη ονομασία του Θείου εν χρήσει είναι το "Ελ". Πρόκειται προφανώς περί του οριστικού άρθρου "Ο", δια του οποίου και μόνον υπονοείται το Θείον. Κατά νεωτέρους Εβραϊστάς, πρόκειται περί χαρακτηριστικού τίτλου φυλάρχου ή αρχηγού. Το "Ο" σημαίνει " Ο Αρχηγός".
Η κατ' εξοχήν όμως δηλωτική ονομασία του Θείου, είνε το περίφημον μυστηριακόν Τετράγραμμα - ως απεκάλεσαν τούτο οι Ελληνίζοντες (;) Πρόκειται περί τεσσάρων Εβραϊκών συμφώνων [ יהךה ], τα οποία τηρουμένων των αναλογιών, αντιστοιχούν εκ του πολύ μακρόθεν με τα ιδικά μας " Γ - Χ - Β - Χ". Κατά την κρατούσαν αντίληψιν, η ανεκφράστως μυστηριακή αυτή ονομασία ήτο " Γιαχβέχ " ή " Ιαχβέ" ή "Γιεχωβά" ή ακόμη " Γιαχού " (!!!) Εις το τετράγραμμα αναγνωρίζεται η ετυμολογική ρίζα του ρήματος "Είνε". 'Οντως, όταν ο Ιαχβέ απεκαλύφθη εις τον Μωϋσέα, εχαρακτήρισε μόνος του την ονομασίαν του "Είμαι ο Ων" (εκείνος που είνε, που υπάρχει) (...) Μεταξύ όμως των τεσσάρων μυστηριακών συνφώνων, παρεμβάλλονται συμβατικώς και αγράφως τέσσερα φωνήεντα " Α . Ω . Α . Ι ", οπότε κάθε φοράν που ο πιστός συναντά το Τετράγραμμα, το αναγιγνώσκει ως "Αδωνάϊ "....

Adonai - Antaeus