"ειδήσεις, ταξίδια, Ελλάδα, νησιά, μυστήριο, ιστορία, διακοπές, παραλίες" @ Θεούλης: ΣΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΤΑ "ΤΕΙΧΗ"

Nov 2, 2007

ΣΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΤΑ "ΤΕΙΧΗ"

Βραδυ καθημερινης, περπατωντας στα σοκακια του Θησειου. Το μυαλο αδυνατει να παραμεινει στο προφανες και ταξειδευει. Τοτε που τα μαρμαρα στα νεοκλασσικα αστραφταν, ανακλωντας το παντα λαμπερο φως του Αττικου ουρανου. Τι κι αν οι ριζες μου δεν ειναι απο δω; Αυτη η πολη με μεγαλωσε. Της ανηκω και μου ανηκει. Μια ιδιοτυπη σχεση αγαπης - μισους.

Και στεκομαι σε αυτη την πολη. Στεκομαι σε ολα αυτα που σημαινει. Στους χιλιοπερπατημενους δρομους της ανα τους αιωνες. Συχνα νιωθω δεος οταν
καταφερνω να αφουγκραστω την ενεργεια τριγυρω μου. Ενα ισχυρο μαγνητικο πεδιο καταθεσης ζωης και μοχθου. Ενα θησαυροφυλακιο ψυχων και στιγματισμενων αναμνησεων. Παντου. Στο δυσευρετο αθηναϊκο χωμα, στις κολωνες, στα σπιτια. Σε οτιδηποτε τριγυρω μας σταθουμε και θελησουμε να ακουσουμε. Παραξενο. Δεν ξερουμε να ακουμε. Και ειναι κριμα, γιατι κραυγαζει η Αττικη. Πασχιζει να μας μιλησει. Φωνες βοωντος εν τη ερημω.

Και προσπερνω αυτη την πολη. Επιλεγω να προσπερασω την επικτητη ασχημια της, χωρις ομως να κανω οτι δεν υπαρχει. Υπαρχει και θεριευει συνεχεια. Με πληγωνει πολυ τετοια ασκημια. Δεν αξιζει στην Αθηνα. Δεν μας αξιζει. Υποσχομαι καποτε να την αλλαξω. Τωρα ομως πρεπει να παρω δυναμεις και εμπειρια. Και ψαχνοντας στα αχυρα εχω βρει τις σπανιες αθηναικες μου οασεις. Που με κανουν να αγαπω ακομα περισσοτερο την πολη μου. Που φερνουν μια ισορροπια κοντρα στην πραγματικοτητα. Που με κανουν να επιβιωνω και να μπορω να συνεχισω με το κεφαλι ψηλα.

Τις προαλλες λοιπον σταθηκα ξανα. Στο Θησειο. Χαμηλα στον πεζοδρομο. Πιο σωστα κατι μου φωναξε να το προσεξω:
Απλα ενας τοιχος. Και καποιες μπογιες πανω του. Λογια... Συνθηματα... Graffiti... Στεκομαι και κοιταω. Το μυαλο ηδη ταξειδευε. Σκεψεις αλανιαρες, χωρις συγκροτηση. Διαβαζω:

"Το νερο γνωριζει." "Σκοτωνουμε τη μαμα;"

Χανομαι. Προσπαθω να φανταστω το υποβαθρο. Να αντιληφθω την αλληγορια. Υπηρχε; Προσπαθω να φανταστω τα χερια που εβαφαν. Στο σκοταδι. Στα κλεφτα...
Εν τελει προκειται για δολιοφθορα - καταστροφη ξενης περιουσιας; Μηπως ειναι μορφη τεχνης; Μορφη εκφρασης; Μηπως Αντισταση... ή Αδιεξοδο;

2 comments:

  1. προσωπικά το βλέπω ως μορφή τέχνης.
    Νομίζω οτι κάνουν ομορφότερη (ορισμένα βέβαια) ετούτη τη πόλη.

    ReplyDelete
  2. Ορισμενα... Οσα μπορουν να πουν εμπρακτα κατι ή ειναι οντως μορφη τεχνης. Γιατι κατι: "χριστοπιστια", "Κατερινα σ'αγαπω", "ΔΗΚΚΙ", "μετανοειτε".... με χαλανε απιστευτα. Ειδικα οταν ειναι γραμμενα σε νεοκλασσικα που εχουν ανακαινιστει προσφατα!

    ReplyDelete