Λίγο Κώνειο με πάγο σε ψηλό....

Εισέβαλε νωχελικά σε ένα μπαρ σκοτεινό, ομιχλώδες από τα τσιγάρα και την παρακμή. Θύμιζε καταγώγιο. Εντοπίζοντας τον αδιάφορο Μπάρμαν, άρχισε να πλησιάζει, θέλοντας να πάρει αυτό ακριβώς που είχε ανάγκη...

"Λίγο κώνειο με πάγο σε ψηλό..."

... Στο άκουσμα της χαρακτηριστικά βροντερής φωνής, μα και της παράξενης τούτης παραγγελίας, οι δύο αποκαμωμένοι πελάτες που είχαν ξεμείνει και ο Μπάρμαν σάστισαν...

Στην αριστερή μεριά της στρογγυλής μπάρας καθόταν ο Νικόλας. Κοίταζε απορημένος τον νεαρό που είχε μόλις προφέρει την λέξη κώνειο. Κοίταζε με μάτια γυαλιστερά, σχεδόν βουρκωμένα... Προσπαθούσε να καταλάβει αν κώνειο ήταν η κατάληξη του παντρέματος σκέψεών του με το μπουκάλι Τζακ που τέλειωνε ή κάποια αληθοφανής παραίσθηση. Η απορία ζωγραφισμένη στο βλέμμα του είχε αποκλείσει το ενδεχόμενο ότι ο πιτσιρικάς εμπρός του είχε παραγγείλει θάνατο...
Και σαν τα βλέφαρα γίνονται τόσο βαριά από το αλκοόλ, το να τα ανοιγοκλείσεις φαντάζει επικίνδυνο... Τον Νικόλα η ασυναίσθητη αυτή κίνηση τον πήγε πολύ πίσω, τότε που καλοφτιαγμένος πιτσιρικάς και αυτός, έβλεπε τον πατέρα του να μπαινοβγαίνει στην ασφάλεια λόγω φρονημάτων. Πληγωμένος από το βίωμα αυτό, κι ας μην το είχε πει σε κανέναν ποτέ... Παριστάνοντας τον δυνατό.. Ποτέ έκτοτε δεν τα πήγε καλά με κάθε είδους αρχή και εξουσία και νόμο... Σκασιαρχεία και αντίδραση στο σχολείο, ανταρσία και αγώνας στην σχολή, φυλακές και ξύλο στον στρατό, τσαμπουκάς και μίσος στους μπάτσους, καβάτζα και απαξίωση σε πολιτική και πολιτικούς. Τι και αν ο ίδιος ήταν ένα από τα κομμάτια του παζλ όλων αυτών. Εκείνος επέλεγε να αντιδρά, για να είναι ελεύθερος. Αναρχοαυτόνομος όπως έλεγε... Να ζει, να κάνει το δικό του... Συχνά με τις αγωνιστικές ευλογίες του πατέρα του. Ο μπαμπάς... Πόσο πολύ τον είχε επηρεάσει..; Τον θαύμαζε πάντοτε, μα κάπου σε μια γωνιά φώλιαζαν και οι αμφιβολίες. Αμφιβολίες που με τα χρόνια θέριευαν... Τον δηλητηρίαζαν και αυτές μαζί με τα άλλα, τα δικά του. Είχανε κάνει και οι δύο λάθος όλα αυτά τα χρόνια... ; Εκ του αποτελέσματος..


Ο Νικόλας ήταν γιατρός. Αναμεμειγμένος με συνδικαλισμό και κομματικά από παλιά, και μαθαίνοντας να ξεπουλάει την ψυχή του ασύστολα, είχε καταφέρει αρκετά.. Θέση κλειδί με μέσον σε κρατικό νοσοκομείο , σπίτι στα βόρεια προάστια από μίζες και προμήθειες... Τρία πολυτελή αυτοκίνητα και σκάφος από τα φακελάκια. Μια νεότερη και όμορφη γυναίκα και κάμποσες περιπέτειες, λόγω επαγγέλματος, χρημάτων και γνωριμιών. Είχε πιστέψει πως είναι προοδευτικός, αυτοδημιούργητος και επιτυχημένος... Κι όμως, όλα τούτα μοιάζουν τόσο απαίσια τώρα... Πάνε γύρω στους 7 μήνες που έκλεισε τα 48. Ήταν μια από τις χρονιές που ακόμα και ο ίδιος είχε ξεχάσει ότι έχει γενέθλια. Πόσο μάλλον η γυναίκα του που πηδιόταν κάτω από την μύτη του με τον γκόμενο, και που τελικά "τόλμησε" να τον παρατήσει. "Πως τόλμησε να το κάνει αυτό σε μένα;" παραληρούσε... "Την καριόλα, το εννοούσε όταν έλεγε ότι δεν με αγάπησε ποτέ. Το εννοούσε... Ειδικά την τελευταία φορά που τσακωθήκαμε άσχημα... Νόμιζα ότι το είπε για να με πληγώσει... Με πλήγωσε... Πονάω, ...όσο δεν έχω πονέσει ποτέ... Γιατί ρε πατέρα; Γιατί πήραμε αυτόν τον δρόμο; Γιατί βρέθηκα τόσο χωμένος στα πλοκάμια αυτών που αλλιώς σχεδιάζαμε παρέα; Γιατί αδιαφόρησα τόσο πολύ για σένα τα χρόνια πριν μου φύγεις για πάντα...; Μα έτρεχα! Έτρεχα για το κόμμα. Δεν μπορούσα να μην είμαι εκεί. Το έκανα και για σένα όμως. Τι και αν ποτέ δεν εξέφρασα τα πραγματικά μου πιστεύω; Όφειλα να υποταγώ στην επίσημη γραμμή. Έτσι με συνέφερε άλλωστε... Τι και αν το δικό μας κόμμα άλλαξε τόσο πολύ... Άραγε για όλα εκείνα που σε βασάνιζαν όταν ήμουν μικρός, άραγε υπάρχει κόμμα που να τα στηρίζει; Να μάχεται για αυτά; Πατέρα, τελικά για όσα βασανίστηκες άξιζε ο κόπος;; Πες μου ρε πατέρα! Γιατί δεν μου μιλάς τώρα που σε χρειάζομαι...; ...... Σε έχω τόσο πολύ ανάγκη! ..... Είναι και που δεν έχω φίλους. Ποτέ δεν είχα. Όσους περιστασιακά βρήκα ήταν κατ' ανάγκη και για να τους πουλήσω αργότερα, ξεπουλώντας και τον εαυτό μου μαζί. Νιώθω πουλημένος ρε Πατέρα... Προδομένος ... Από μένα... Από την γαμημένη την κοινωνία, που ούτε εσύ, ούτε και εγώ αλλάξαμε τελικά...."
Τόσο λίγο, μα τόσο πολύ κράτησε το ανοιγόκλειμμα των ματιών του Νικόλα... Και ανοίγοντάς τα ξαναβλέπει τον όμορφο πιτσιρικά μπροστά του... Ξαναβλέπει το κώνειο... Κώνειο....; Θυμήθηκε τώρα έξαφνα γνώσεις από τα χρόνια τα φοιτητικά. Τότε, στην ιατρική.... Κώνειο το στικτόν... Κοινώς βρωμόχορτο. Φυτό ποώδες, λείο σχεδόν χωρίς τρίχες, μεγάλο, με ύψος από 50cm έως 2,5m. Το συστατικό του, η κωνειίνη, που μαζί με το υδροκυανικό οξύ και την νικοτίνη είναι το δραστικότερο των φυτικών δηλητηρίων. Όταν ο Schroff ενστάλλαξε 3 σταγόνες στο μάτι κουνελιού από παλιά κωνειίνη, δεν παρατήρησε τίποτε ούτε στο μάτι ούτε στο ζώο. Όταν για δεύτερη φορά ενστάλαξε 3 σταγόνες από πρόσφατη κωνειίνη στο μάτι του κουνελιού, τότε το φόνευσε σε 7 δευτερόλεπτα με συνολικούς σπασμούς. Ο κερατοειδής θολώθηκε αμέσως σαν να ήταν με υδροκυανικό οξύ ή άλλο καυτήριο με άμεση πήξη του λευκώματος.

  Πειράματα μικρής δόσης σε ανθρώπους, επέφεραν ψύξη στον φάρυγγα και σιελόρροια. Τα επιθήλια της γλώσσης απολεπίστηκαν κατά τόπους, ή γλώσσα έγινε αναίσθητη και σχεδόν παράλυτη, μετά 3 λεπτά της ώρας το πρόσωπο και η κεφαλή θερμάνθηκαν πολύ, βάρυνε η κεφαλή και ζαλισμένη κατέστη ανίκανη να σκεφθεί, προκάλεσε πολύ υπνηλία και της ψυχής δυσκολία.
Προκάλεσε ΨΥΧΗΣ ΔΥΣΚΟΛΙΑ... Το κώνειο..., πατέρα...

ΜΕΡΟΣ Β'
ΜΕΡΟΣ Γ'