Παράδοξος [ παρά + δόξα ] και περίεργος [ περί + έργο ] είναι δύο από τα κατατοπιστικότερα επίθετα που περιγράφουν ιδανικά ότι πλέον σχετίζεται με τις λέξεις Έλληνας και Ελλάδα.
Αρχικά ας σημειωθεί ότι όσοι νομίζουν ότι ο Οδυσσέας και ο Αγαμέμνονας [ ΙΒ αι. π.Χ.] μιλούσαν ελληνικά όπως μιλάμε εμείς σήμερα, ή έστω όπως οι Αθηναίοι του Περικλή [Δ αι. π.Χ.], πράττουν σφάλμα μέγα. Ούτε καν χρησιμοποιούσαν το Ελληνικό Αλφάβητο. Η γραφή τους ήταν η λεγόμενη Γραμμική Β', κάτι μεταξύ ιδεογραμμάτων, ιερογλυφικών και συντεταγμένων γραμμών.
Οι Έλληνες λοιπόν [όπου Έλληνες βλέπε προέλληνες---& Μινωίτες, Κάρες, Λέλεγες, Κυκλαδικός πολιτισμός,
πρωτοέλληνες ---& Μυκηναίοι, Αχαιοί και όλες οι εκ του Ομήρου αναφερόμενες φυλές, Αρχαίοι Έλληνες ---& Ίωνες, Δωριείς, Αιολείς και όλες οι φυλές των κλασσικών χρόνων, Έλληνες του Μεσαίωνα και Νεοέλληνες] πάντοτε αγαπούσαν το κρασί και το τιμούσαν. Για την ακρίβεια προήγαγαν ότι σχετίζεται με αυτό και το χάρισαν απλόχερα στην οικουμένη.
Οι Μυκηναίοι έπιναν κρασί, που το δήλωναν με την λέξη Fοίνος [φωνητική απόδοση: wo-no]. Οι Έλληνες των κλασσικών χρόνων χρησιμοποιούσαν την ίδια λέξη με το δίγαμμα ["F"] και χωρίς το δίγαμμα. Η αντίστοιχη λατινική λέξη είναι vinum, απ' όπου η γερμανική wein και η αρχαία σλαβική vino. Την αγάπη των αρχαίων Ελλήνων προς τον οίνο μαρτυρεί το πλήθος των ανθρωπονυμίων, όπως Οινόφιλος, Οινεύς, Οίνιχος, Fοινίας κλπ. Οι σημερινοί Έλληνες για να δηλώσουν τον οίνο χρησιμοποιούν την λέξη κρασί (εκ του ρήματος κεράννυμι), από την συνήθεια να αναμειγνύουν παλαιότερα τον οίνο με νερό, να μην πίνουν τον οίνο άκρατο (α-στερητικό+κεράννυμι).
Το ΠΕΡΙΕΡΓΟ είναι ότι ενώ οι αρχαίοι Έλληνες έπιναν τον οίνο αναμεμειγμένο με νερό, την λέξη κρασί, που μαρτυρεί αυτή ακριβώς την συνήθεια των αρχαίων, την χρησιμοποιούν οι νέοι Έλληνες, οι οποίοι όμως πίνουν τον οίνο χωρίς να τον αναμειγνύουν με νερό . . . Είναι από τα γλωσσικά ΠΑΡΑΔΟΞΑ της Ελληνικής γλώσσας!
Αρχικά ας σημειωθεί ότι όσοι νομίζουν ότι ο Οδυσσέας και ο Αγαμέμνονας [ ΙΒ αι. π.Χ.] μιλούσαν ελληνικά όπως μιλάμε εμείς σήμερα, ή έστω όπως οι Αθηναίοι του Περικλή [Δ αι. π.Χ.], πράττουν σφάλμα μέγα. Ούτε καν χρησιμοποιούσαν το Ελληνικό Αλφάβητο. Η γραφή τους ήταν η λεγόμενη Γραμμική Β', κάτι μεταξύ ιδεογραμμάτων, ιερογλυφικών και συντεταγμένων γραμμών.
Οι Έλληνες λοιπόν [όπου Έλληνες βλέπε προέλληνες---& Μινωίτες, Κάρες, Λέλεγες, Κυκλαδικός πολιτισμός,
πρωτοέλληνες ---& Μυκηναίοι, Αχαιοί και όλες οι εκ του Ομήρου αναφερόμενες φυλές, Αρχαίοι Έλληνες ---& Ίωνες, Δωριείς, Αιολείς και όλες οι φυλές των κλασσικών χρόνων, Έλληνες του Μεσαίωνα και Νεοέλληνες] πάντοτε αγαπούσαν το κρασί και το τιμούσαν. Για την ακρίβεια προήγαγαν ότι σχετίζεται με αυτό και το χάρισαν απλόχερα στην οικουμένη.
Οι Μυκηναίοι έπιναν κρασί, που το δήλωναν με την λέξη Fοίνος [φωνητική απόδοση: wo-no]. Οι Έλληνες των κλασσικών χρόνων χρησιμοποιούσαν την ίδια λέξη με το δίγαμμα ["F"] και χωρίς το δίγαμμα. Η αντίστοιχη λατινική λέξη είναι vinum, απ' όπου η γερμανική wein και η αρχαία σλαβική vino. Την αγάπη των αρχαίων Ελλήνων προς τον οίνο μαρτυρεί το πλήθος των ανθρωπονυμίων, όπως Οινόφιλος, Οινεύς, Οίνιχος, Fοινίας κλπ. Οι σημερινοί Έλληνες για να δηλώσουν τον οίνο χρησιμοποιούν την λέξη κρασί (εκ του ρήματος κεράννυμι), από την συνήθεια να αναμειγνύουν παλαιότερα τον οίνο με νερό, να μην πίνουν τον οίνο άκρατο (α-στερητικό+κεράννυμι).
Το ΠΕΡΙΕΡΓΟ είναι ότι ενώ οι αρχαίοι Έλληνες έπιναν τον οίνο αναμεμειγμένο με νερό, την λέξη κρασί, που μαρτυρεί αυτή ακριβώς την συνήθεια των αρχαίων, την χρησιμοποιούν οι νέοι Έλληνες, οι οποίοι όμως πίνουν τον οίνο χωρίς να τον αναμειγνύουν με νερό . . . Είναι από τα γλωσσικά ΠΑΡΑΔΟΞΑ της Ελληνικής γλώσσας!
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
Όσοι πέρα από την προφανή γνώση εισέπραξαν κάποια περαιτέρω μηνύματα, τα οποία οδηγούν σε αλλεπάλληλους συνειρμούς, μπορούν να συνεχίσουν...
"Τι εργασία κάνεις;" Αν σε ρωτούσα κάτι τέτοιο θα με κοιτούσες καλά καλά. Προτιμάς την λέξη ΔΟΥΛΕΙΑ. "Τι δουλειά κάνεις;" "Ξέρεις, ΔΟΥΛεύω...." Με βεβαιότητα οι λέξεις δουλεύω και δουλειά τονίζονται και προφέρονται με τέτοιο τρόπο, που να μαρτυρούν απέχθεια ίσως, δυσαρέσκεια, στενοχώρια, καταπίεση...
Η ισχύς του Δήμου. Η δύναμη μιας οργανωμένης και ευλαβικά ευνομούμενης ομάδος. Δημοκρατία...! Δημοκρατία; Από τα 11 εκατομμύρια συνελλήνων, πόσοι έχουν διαβάσει το πρόγραμμα της κυβέρνησης και των κομμάτων; Πόσοι; Και τότε με ποιό τρόπο ψηφίζουμε και για ποιο λόγο; Τελικά πως μπορούμε να κάνουμε βάσιμη κριτική σε αυτή την κυβέρνηση; Πως οι πολίτες μπορούν να ασκήσουν ρεαλιστικό έλεγχο στα πεπραγμένα των πολιτικών; Με ποιο τρόπο μπορούμε να διεκδικήσουμε ότι θα θέλαμε να μας αξίζει [γιατί δυστυχώς ότι πραγματικά μας αξίζει το έχουμε ήδη, με μεγαλοπρέπεια..]; Η επιδοκιμασία ή αποδοκιμασία του πολιτικού κόσμου και των ενεργειών / παραλείψεων τίθεται μόνο σε τετραετή βάση με τις εκλογές; Μήπως με τις δημοσκοπήσεις; Με τις πορείες, τις απεργίες και τις καταλήψεις; Όμως κυβέρνηση και αντιπολίτευση δεν λειτουργούν ΜΟΝΟ αρνητικά. Κάποιες [λίγες] φορές ενεργούν και θετικά... Πως μπορεί να εκφραστεί μια τέτοια επιδοκιμασία;
Είναι δημοκρατική η ασύστολη χρήση του αναφαίρετου δικαιώματος της απεργίας; Μήπως υπάρχουν κάποιες αβίαστες, κατευθυνόμενες, σκόπιμες και χωρίς βάση συνεχείς απεργίες+πορείες που ακυρώνουν την μοναδική δύναμη των πολιτών να αντιδράσουν, να αμυνθούν ή να προστατευτούν;
Θυμίζει το παραμύθι με τον βοσκό και τον λύκο. Το κοπάδι τελικά χάθηκε! Αλήθεια κάνουν όλοι μας απεργία; Και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι; Οι έμποροι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες; Οι πραγματικά άνεργοι έχουν κάνει ποτέ πορεία στο κέντρο της Αθήνας; Αυτό πάλι πόσο δημοκρατικό είναι;
"ΌΧΙ στον νόμο πλαίσιο για την παιδεία!" "ΌΧΙ στο ασφαλιστικό!" "ΌΧΙ στην ακρίβεια". Κανείς δεν είπε ότι όσα πάει να περάσει η κυβέρνηση είναι σωστά και δίκαια. Κανείς δεν είπε ότι η κατάσταση που υπάρχει ήδη δεν χρειάζεται άμεσα αλλαγή. Τι σημαίνει ΌΧΙ; Στείρο και άγονο. Ποιες είναι οι αντιπροτάσεις; Το αντι-σχέδιο; Που πήγε ο διάλογος; Γιατί κάποιοι αποχωρούν από τον διάλογο; Ένα ξερό ΌΧΙ θεωρείται δημοκρατικό; Είναι προοδευτικό το "Πάρτο Πίσω" ή πράξη συντηρητισμού; Το άσυλο κάποτε υπήρχε επειδή διώκονταν μαζικά η διαφορετικότητα του μυαλού, της έκφρασης και των ιδεών. Έκφραση όμως δεν είναι ΣΠΑΩ, ΚΑΙΩ και λεηλατώ τα χρήματα του λαού. Άσυλο λοιπόν για να μπουκάρουμε στις πρυτανικές εκλογές και να κλέβουμε τις κάλπες. Δημοκρατία του 2008.. ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ! Και κανείς δεν κάνει τίποτα για να την σταματήσει...
Ξέρεις πόσες απεργίες γίνονται κάθε χρόνο; Ξέρεις πόσες πορείες λαμβάνουν χώρα στο κέντρο της Αθήνας σε ετήσια βάση;
Ξέρεις πόσα επεισόδια γίνονται; Ξέρεις πόσο στοιχίζει αυτό το πανηγυράκι; Εγώ και συ, εργαζόμαστε πολύ και σκληρά, για να μετέχουμε σε όλα αυτά... Ποιος τα κάνει τότε; Η δύναμη των πολλών μετατράπηκε με τους αιώνες σε δικτατορία των ολίγων. Μεταμφιεσμένη σε αγώνα και πάλη. Μασκέ Δημοκρατία και ξεπεσμός. Καταπίεση των πολλών από τις κλίκες των ολίγων.. γνωστών-αγνώστων... Άλλο ένα ΠΑΡΑΔΟΞΟ νεοελληνικό ευφυολόγημα, τρανή απόδειξη μιας κατάντιας. Γνωρίζεις τι γνώμη σχηματίζει ο οιοσδήποτε Ευρωπαίος πολίτης ζήσει έστω 6 μήνες στην Αθήνα του 2008. Ξέρεις πως του φαίνονται όοοοολα αυτά; Χα, μήπως βλέπει κάτι που εμείς αγνοούμε ή δεν θέλουμε να δούμε;
Παρακολουθείς την ειδησεογραφία και θαρρείς πως επίκειται καταστροφή και μαρασμός. Οι καφετέριες και τα κλαμπ όμως είναι κάθε βράδυ ασφυκτικά γεμάτα, σε όλες τις γειτονιές και τις περιοχές της χώρας. Όχι πως δεν υπάρχουν προβλήματα και ακρίβεια, αλλά....
Προσωπικά δεν έχω γνωρίσει ούτε έναν που να παίρνει σύνταξη 300 ή 400 ευρώ. Όχι πως δεν υπάρχουν! Όσοι γνωρίζω έχουν δουλέψει σκληρά και συνετά στην ζωή τους. Οι άλλοι; Ακούω γύρω μου κλάψα. Μιζέρια και γκρίνια! "Δεν τα βγάζω πέρα!!!" "Τι κάνει η κυβέρνηση;" Το καταλαβαίνω αυτό. Είναι δύσκολο να σου φτάσει ένας μισθός έχοντας τζιπ που είναι τρέντυ, smart για μέσα στην πόλη, Mercentes για το στάτους, γυναίκα για τις δουλείες στο σπίτι, εξόδους, εξοχικό στην Μύκονο, 3 κινητά, λάπτοπ, γυμναστήρια και σπα, ταξιδάκια στο εξωτερικό κλπ κλπ. Υπερβολή στο παράδειγμα, αλλά ο νοών νοήτο...!
Ακριβώς σαν την σημερινή χρήση της έννοιας της ελευθερίας, που ο καθένας την αντιλαμβάνεται κανιβαλικά ως ότι μπορεί να κάνει ΟΤΙ θέλει. Ζούγκλα απέραντη ασυδοσίας. Σαν την σημερινή δημοκρατία, το άσχημο αυτό δικτατορικό έκτρωμα καταπίεσης των πολλών από τους ολίγους και τις κλίκες τους. Σαν την λέξη κρασί...
"Τι εργασία κάνεις;" Αν σε ρωτούσα κάτι τέτοιο θα με κοιτούσες καλά καλά. Προτιμάς την λέξη ΔΟΥΛΕΙΑ. "Τι δουλειά κάνεις;" "Ξέρεις, ΔΟΥΛεύω...." Με βεβαιότητα οι λέξεις δουλεύω και δουλειά τονίζονται και προφέρονται με τέτοιο τρόπο, που να μαρτυρούν απέχθεια ίσως, δυσαρέσκεια, στενοχώρια, καταπίεση...
Η ισχύς του Δήμου. Η δύναμη μιας οργανωμένης και ευλαβικά ευνομούμενης ομάδος. Δημοκρατία...! Δημοκρατία; Από τα 11 εκατομμύρια συνελλήνων, πόσοι έχουν διαβάσει το πρόγραμμα της κυβέρνησης και των κομμάτων; Πόσοι; Και τότε με ποιό τρόπο ψηφίζουμε και για ποιο λόγο; Τελικά πως μπορούμε να κάνουμε βάσιμη κριτική σε αυτή την κυβέρνηση; Πως οι πολίτες μπορούν να ασκήσουν ρεαλιστικό έλεγχο στα πεπραγμένα των πολιτικών; Με ποιο τρόπο μπορούμε να διεκδικήσουμε ότι θα θέλαμε να μας αξίζει [γιατί δυστυχώς ότι πραγματικά μας αξίζει το έχουμε ήδη, με μεγαλοπρέπεια..]; Η επιδοκιμασία ή αποδοκιμασία του πολιτικού κόσμου και των ενεργειών / παραλείψεων τίθεται μόνο σε τετραετή βάση με τις εκλογές; Μήπως με τις δημοσκοπήσεις; Με τις πορείες, τις απεργίες και τις καταλήψεις; Όμως κυβέρνηση και αντιπολίτευση δεν λειτουργούν ΜΟΝΟ αρνητικά. Κάποιες [λίγες] φορές ενεργούν και θετικά... Πως μπορεί να εκφραστεί μια τέτοια επιδοκιμασία;
Είναι δημοκρατική η ασύστολη χρήση του αναφαίρετου δικαιώματος της απεργίας; Μήπως υπάρχουν κάποιες αβίαστες, κατευθυνόμενες, σκόπιμες και χωρίς βάση συνεχείς απεργίες+πορείες που ακυρώνουν την μοναδική δύναμη των πολιτών να αντιδράσουν, να αμυνθούν ή να προστατευτούν;
Θυμίζει το παραμύθι με τον βοσκό και τον λύκο. Το κοπάδι τελικά χάθηκε! Αλήθεια κάνουν όλοι μας απεργία; Και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι; Οι έμποροι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες; Οι πραγματικά άνεργοι έχουν κάνει ποτέ πορεία στο κέντρο της Αθήνας; Αυτό πάλι πόσο δημοκρατικό είναι;
"ΌΧΙ στον νόμο πλαίσιο για την παιδεία!" "ΌΧΙ στο ασφαλιστικό!" "ΌΧΙ στην ακρίβεια". Κανείς δεν είπε ότι όσα πάει να περάσει η κυβέρνηση είναι σωστά και δίκαια. Κανείς δεν είπε ότι η κατάσταση που υπάρχει ήδη δεν χρειάζεται άμεσα αλλαγή. Τι σημαίνει ΌΧΙ; Στείρο και άγονο. Ποιες είναι οι αντιπροτάσεις; Το αντι-σχέδιο; Που πήγε ο διάλογος; Γιατί κάποιοι αποχωρούν από τον διάλογο; Ένα ξερό ΌΧΙ θεωρείται δημοκρατικό; Είναι προοδευτικό το "Πάρτο Πίσω" ή πράξη συντηρητισμού; Το άσυλο κάποτε υπήρχε επειδή διώκονταν μαζικά η διαφορετικότητα του μυαλού, της έκφρασης και των ιδεών. Έκφραση όμως δεν είναι ΣΠΑΩ, ΚΑΙΩ και λεηλατώ τα χρήματα του λαού. Άσυλο λοιπόν για να μπουκάρουμε στις πρυτανικές εκλογές και να κλέβουμε τις κάλπες. Δημοκρατία του 2008.. ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ! Και κανείς δεν κάνει τίποτα για να την σταματήσει...
Ξέρεις πόσες απεργίες γίνονται κάθε χρόνο; Ξέρεις πόσες πορείες λαμβάνουν χώρα στο κέντρο της Αθήνας σε ετήσια βάση;
Προσωπικά δεν έχω γνωρίσει ούτε έναν που να παίρνει σύνταξη 300 ή 400 ευρώ. Όχι πως δεν υπάρχουν! Όσοι γνωρίζω έχουν δουλέψει σκληρά και συνετά στην ζωή τους. Οι άλλοι; Ακούω γύρω μου κλάψα. Μιζέρια και γκρίνια! "Δεν τα βγάζω πέρα!!!" "Τι κάνει η κυβέρνηση;" Το καταλαβαίνω αυτό. Είναι δύσκολο να σου φτάσει ένας μισθός έχοντας τζιπ που είναι τρέντυ, smart για μέσα στην πόλη, Mercentes για το στάτους, γυναίκα για τις δουλείες στο σπίτι, εξόδους, εξοχικό στην Μύκονο, 3 κινητά, λάπτοπ, γυμναστήρια και σπα, ταξιδάκια στο εξωτερικό κλπ κλπ. Υπερβολή στο παράδειγμα, αλλά ο νοών νοήτο...!
~~~~~~~~~~~~~~~
Η κυβέρνηση είναι μέτρια με αρκετές κάκιστες επιδόσεις και ελάχιστες εξαιρέσεις. Το ίδιο και όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Ο πολιτικός κόσμος νοσεί. Χρόνια τώρα. Και εμείς είμαστε μέτριοι. Πολλά χρόνια τώρα. Μέσα στους λόγους είναι ότι χάσαμε το μέτρο. Ξεχάσαμε τι σημαίνει, και αρχίσαμε να υιοθετούμε ατάκες του στυλ: "Η μετριοφροσύνη και το μέτρο είναι μόνο για τους μέτριους"...Ακριβώς σαν την σημερινή χρήση της έννοιας της ελευθερίας, που ο καθένας την αντιλαμβάνεται κανιβαλικά ως ότι μπορεί να κάνει ΟΤΙ θέλει. Ζούγκλα απέραντη ασυδοσίας. Σαν την σημερινή δημοκρατία, το άσχημο αυτό δικτατορικό έκτρωμα καταπίεσης των πολλών από τους ολίγους και τις κλίκες τους. Σαν την λέξη κρασί...
No comments:
Post a Comment