Οι Αλαβάστρινες Συμπληγάδες του χωρισμού, όμορφα Εξορίζονται...

3 Μήνες μόνο. Και μετά 3 εβδομάδες. Η Εποχή των Συμπληγάδων*.

Το Λαμπερό γαλάζιο ανάμεσα στην Σκύλλα και την Χάρυβδη**. Ενδόμυχα προσκεκλημένες ήρθαν και αυτές, από κοινού. Καλλωπισμένες στην αρχή... Θελκτικές!
Θέλησαν να έρθουν για να μείνουν. Να γλιτώσουν από την στενάχωρη εξορία τους. Εκμεταλλεύτηκαν πανέξυπνα τα λευκά προβατάκια ανάμεσα στον Ουρανό και την Θάλασσα...
Με λύσσα η Σκύλλα χόρεψε τον χορό των 7 πέπλων, νοιώθοντας πίσω της τις ρυθμικές δονήσεις της Χάρυβδης που λικνιζόταν στο Φλαμένκο. Κοινός παρονομαστής ο έρωτας Θάλασσας και Ουρανού. Τα αιθερικά πρόβατα συνοφρυώθηκαν κατά παραγγελίαν τους. Μαύρισαν και άστραψαν, χωρίζοντας την ένωση του απόλυτου γαλάζιου.

Βροχή ξέσπασε δυνατή, ανεξέλεγκτη. Θύμωσαν τώρα ο Ουρανός και η Θάλασσα, νέες έψαχναν αγαπημένες. Η καθάρια όμως καταιγίδα έμελλε να ξεπλύνει το παν... Μαζί και τις επιτηδευμένες μπογιές στα δήθεν αλαβάστρινα πρόσωπα των χθόνιων δελεαστικών Θεοτήτων. Ξεθώριασαν και αυτές, και φάνηκε η αλήθεια. Ο ήλιος έλαμψε! Ο Ουρανός κατάλαβε... Η Θάλασσα συμφιλιώθηκε... Οι Συμπληγάδες που με μανία πίεζαν και χτυπούσαν νερό και αέρα, ξεσκεπάστηκαν τώρα, έλιωσαν. Το Γαλάζιο σε Αντεπίθεση... Με αδιόρατη βία εστάλησαν εκ νέου στο Βασίλειο του σκότους όπου δικαιωματικά ανήκουν. Στην ποταπή εξορία τους.
Οι 3 βροχερές εβδομάδες σάλταραν στο παρελθόν. Οι 3 μήνες ξεκάθαρα οδηγούνται στον λατρεμένο τους πολλαπλασιασμό.Και σαν Από Μηχανής Θεός, ο αβίαστος Έρωτας συνεπήρε και πλημμύρισε το γαλάζιο ΌΛΟΝ μεταξύ Ουρανού και Θάλασσας. Μην παίζεις με τα αρχέγονα Δεσμά...

* Οι Συμπληγάδες Πέτρες, κατά την ελληνική μυθολογία, ήταν δύο πολύ μεγάλοι βράχοι προ θαλάσσιου στενού (διαύλου), που ενώνονταν και αποχωρίζονταν συνεχώς, έτσι ώστε να είναι αδύνατο το ασφαλές πέρασμα ενός πλοίου. Το πρώτο πλοίο που κατάφερε τελικά τον ασφαλή διάπλου ήταν η «Αργώ» με τους Αργοναύτες της, με τη βοήθεια της θεάς Ήρας, πιθανότατα αφού έχασε την πρύμνη του. Συγκεκριμένα, ο Φινέας συμβούλευσε να αφήσουν πρώτα ένα περιστέρι να περάσει ανάμεσα, όπως και έγινε. Οι βράχοι έκλεισαν πίσω από το περιστέρι, που έχασε μόνο κάποια φτερά της ουράς του, και όταν ξανάνοιξαν, η «Αργώ» πέρασε με τους Αργοναύτες να κωπηλατούν με όλη τους τη δύναμη. Από τότε, οι δύο βράχοι ακινητοποιήθηκαν.
Οι Συμπληγάδες ήταν γνωστές και ως «Πλαγκταί», «Κυανέαι», «Συνδρομάδες» και «Συνορμάδες». Οι Ρωμαίοι τις αποκαλούσαν cyaneae insulae. Ο Όμηρος τις συσχετίζει με τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, δηλαδή με τον Πορθμό της Μεσσήνης στη Σικελία. Ο Στράβων, ο Ηρόδοτος και ο Ευριπίδης πίστευαν πως ήταν η είσοδος του Βοσπόρου από τον Εύξεινο Πόντο. Ο Πλίνιος, επαναλαμβάνοντας τις απόψεις των προηγουμένων, τις ταυτίζει με τις νήσους Φανάρι, και εξηγεί ότι «η ιστορία οφείλεται στο ότι χωρίζονται από πολύ μικρό διάστημα, ώστε από τους εισερχόμενους στη Μαύρη Θάλασσα που τους έβλεπαν καθέτως φαίνονταν δύο, και μετά, όταν η οπτική γωνία γινόταν λίγο πλάγια, εμφανίζονταν σαν να κινούνται και να ενώνονται σε ένα σώμα». Τέλος ο Λόρδος Βύρων τις αναφέρει ως «κυανές Συμπληγάδες» στις τελευταίες στροφές του ποιήματός του Childe Harold's Pilgrimage.

** Η Σκύλλα και η Χάρυβδη ήταν δυο μυθικά τέρατα, που στέκονταν η μία απέναντι από την άλλη σε ένα στενό θαλάσσιο πέρασμα, κάνοντας αδύνατη την προσπάθεια όσων θέλησαν να το διασχίσουν. Θεωρούνται κόρες του Ποσειδώνα και της Γαίας. Ταυτίζονται ουσιαστικά με τις Συμπληγάδες πέτρες, αφού και αυτές τοποθετούνται αρχικά στην είσοδο του Βοσπόρου [στην ευρωπαϊκή ακτή η Σκύλλα, απέναντι στην ασιατική η αδελφή της Χάρυβδη], και αργότερα στον πορθμό της Μεσσήνης. Ο τεράστιος βράχος που υπάρχει στην Μεσσήνη της Σικελίας [Messina] ονομάζεται μέχρι σήμερα Σκύλλα.
Ο Ηρακλής αντιμετώπισε την Σκύλλα όταν αυτή του άρπαξε ένα από τα βόδια του Γηριόνη, κι αυτός την διαμέλισε. Αργότερα, ο Φόρκης, ο πατέρας της, την επανέφερε στη ζωή. Η Χάρυβδη μετέτρεπε το πέρασμα σε μια ρουφήχτρα. Τρεις φορές ρουφούσε το νερό και άλλες τόσες το ξαναέβγαζε με πολύ μεγάλη ταχύτητα. Η Σκύλλα είχε τρομερή όψη, έξι κεφάλια που στέκονταν σε πολύ μακρείς λαιμούς, με τρία σαγόνια το κάθε ένα, και τρεις σειρές δόντια που έσταζαν δηλητήριο. Με αυτά τα φυσικά προσόντα, άρπαζε οτιδήποτε τολμούσε να βρεθεί στο διάβα της.