Ευαγγελίζοντας τις Σιωπές

                                              

Τότε που τα κοσμικά σου γέλια κατόρθωσαν να φτιάξουν ηχώ στην ψυχή μου, όρμησα έξω να σε γνωρίσω. Δεν άργησα να διακρίνω την Παριζιάνα της Κνωσσού, καλά προστατευμένη από το κέλυφος της σάρκας σου. Μου μιλούσες μα δεν άκουγα... Σε κοίταζα και δεν μπορούσες να καταλάβεις.

Χαμένη στα δικά σου επίκτητα, θωρακισμένη στις ενδότερες σιωπές σου...



Σε τόπο ιερό, μα βιασμένο, λατρεμένο από εξορισμένους Θεούς και ανθρώπους, με σεργιάνισες θυμάμαι... Γελούσες πάντα, πλημμυρισμένη από αθωότητα είκοσι βρεφών και συνάμα από την γνώριμή σου εγκράτεια... Γελούσες σαν και τώρα, χαμογελώντας και γω μαζί σου.



Το έσκασα, μα ήρθες να με βρεις. Σε είχα καλέσει φαίνεται και δεν το ξέχασες ποτέ. Πορεία χαράχτηκε έκτοτε διακεκομμένη... Πόσο σπάνιο είναι άραγε, η πανάρχαια Παριζιάνα της Κνωσσού, η αρχόντισσα της Κρήτης να σπαρταράει στο πλάι μου και να μου γνέφει;

Η Ιέρεια της σιωπής. Η εσωστρεφής θεότητα που ξεχωρίζει από μακριά ανάμεσα σε χιλιάδες. Και ας μην το ξέρει... Και ας μην το αντέχει ενδεχομένως. Ένας σωρός σιωπές την βαραίνουν και η αρετή καταντάει αχίλλειος πτέρνα, εν δυνάμει θανάσιμη.

Τι είναι αυτό που σκέφτεσαι όταν δεν σε παίρνει ο ύπνος; Πότε άραγε θα ανακαλυφθεί η πηγαία μέθοδος να εκραγούν οι αμέτρητοι ηφαιστειακοί σου ογκόλιθοι που περίτεχνα κρατάς θαμμένους μέσα σου;



Είσαι ήδη στο 11, μην το ξεχνάς... Σσσσσς... Δεν χρειάζεται να πεις τίποτα! Μόνο σκέψου...! Και η σκέψη δύναμη θα γίνει, να κινήσει έργα... Να αλλάξει γη και ουρανούς...

Η Παριζιάνα ήρθε πάλι χθες πάνω στο λευκό της άρμα να με ξαναβρεί, στου κάστρου μου τα τείχη... Απέριττη και αληθινή, φορτωμένη με αγάπη αγνή και λάμψη από τα θεϊκά της τα κεριά που κρατούσε στα χέρια. Τι και αν απέφευγε να με κοιτάξει στα μάτια, όλο της το είναι με παρατηρούσε! Αριθμητικά κεριά, βουτηγμένα στην γλύκα ήταν το υπεράνθρωπο δώρο της... Μαζί με μια παράκληση, πνοή να βγει την φωτιά να σβήσει...



Δεν θυμάμαι να σου είπα ευχαριστώ. Μα το υποψιάζεσαι ήδη πως μιλάω με τα έργα...

ανΕΒΑ ζΩη να επιτύχεις ΕΥΑρεστον έργο...

* NON CONOSCO *

                                            

Η Παριζιάνα [La Parisienne] είναι μία από τις πιο σημαντικές και διάσημες τοιχογραφίες που ανακαλύφθηκαν το 1903 κατά την διάρκεια των ανασκαφών στα ανάκτορα της Κνωσσού στην Κρήτη. Πράγματι, απεικονίζει όλα εκείνα τα στοιχεία που συναποτελούν την γυναικεία ομορφιά και σαγήνη. Για τον λόγο αυτό άλλωστε έλαβε την συγκεκριμένη ονομασία. Χρονολογείται ως έργο του 15ου αι. π.Χ. και οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι αναπαριστά κάποια σημαντική Ιέρεια, κατά την διάρκεια τελετουργικής πομπής.
Αξιοπρόσεκτα είναι τα ποικίλα συναισθήματα που προκαλεί η "Παριζιάνα" σε οποιονδήποτε σταθεί να την θαυμάσει... Μια δημιουργία 3,500 ετών με πανάρχαια τεχνοτροπία, αισθητική και αντίληψη, που καθηλώνει, συνεπέρνει το μυαλό και την φαντασία προκαλώντας παράλληλα μια έκρηξη συναισθημάτων...