Υποβρύχιο στον Βυθό σου...

Σαν φλεγόμενος Εσταυρωμένος στέκω στην άκρη του βράχου.. Χέρια διάπλατα ανοικτά, ο ουρανός μαβής να στέλνει αέρηδες που θεριεύουν τις λυτρωτικές φωτιές. Το μυαλό καυτό, οι σκέψεις γεμάτες καπνούς.. Ένα Σάλτο Μορτάλε...

Κάποιοι είπαν ότι οι πτώσεις είναι γρήγορες. Νομίσματα απερίσκεπτα.. Μια κατρακύλα δύναται να συμβαίνει κατ' εξακολούθηση, βασανιστικά, με διάρκεια. Κάθε σκαλοπάτι που σκουπίζουν τα μούτρα σου να σε οδηγεί πιο κάτω... Πιο χαμηλά..


Μέχρι την συντριπτική βουτιά στον Βυθό, Διάολε!
Πόσο θανατικά ερωτεύσιμο είναι τούτο εδώ το κολύμπι; Δίχως ανάσα χάνομαι...

Στο πρώτο υποβρύχιο, αρχίζω να διαπραγματεύομαι την ναύλωση του σκαριού μου. Όχι, δεν έχει φτιαχτεί για να κουβαλήσει το φορτίο σου.. Μίλησέ μου για τα ναύλα.. Θέλω περισσότερα. Πάντοτε θα θέλω περισσότερα, όταν γνωρίζω ότι έχεις να δώσεις. Μέτρησέ μου τις σταλίες και κάνε τον λογαριασμό. Ποιος θα πληρώσει ποιον με το ίδιο νόμισμα; Εξήγησέ μου την ισοτιμία... Με έσυρες στο καραβίσιο σου κλουβί, για το καλό μου, και δεν ξέρω αν σε γουστάρω ή αν σε σιχαίνομαι. Σκοτεινό πλάσμα, άτιμο.. δεν κατάφερα να σου βγάλω την μάσκα!



Έρχεται το δεύτερο υποβρύχιο. Το απολαμβάνω... Ένα είναι σίγουρο, ότι δεν μου κάνεις και ότι δεν είμαι αυτό που θέλεις.. Το ξέρω, το βλέπω.. μα είμαι ακόμα εδώ... μπροστά στα μάτια σου.. Έλα, αρκετά τσαλαπάτησε με λόγια ο ένας τον εγωισμό του άλλου.. Μπες στ'αμάξι.. Πήγαινέ με στο αεροδρόμιο.. Δώσ'τα μου όλα τωρα, τίποτε μην κρατήσεις.. Τζάμια θολά! Στο επακόλουθο τσιγάρο το υποβρύχιο έχει εξατμιστεί;

Πάμε για το τρίτο; Μπύρα-vodka... Φανατικά! Τώρα που επιτέλους το μυαλό ξέχασε τα τηλέφωνά σου, σταμάτησες να καλείς... Μου λείπεις πολύ. Μου λείπουν όλα όσα με έκανες να σου δώσω.. Με σκοτώνει ακόμα η απώλεια όσων φτιάξαμε. Με κατατρέχει η διαδικασία μάταιης επανάληψης... Κακέκτυπο δεν λέγεται αυτό; Κρυώνω! Περισσότερο από εκείνη την βραδιά στις Βρυξέλλες. 8eoss ---> 8eoi ... Μέχρι που η σκοτεινή σου έκτη αίσθηση, όλα όσα με τρόμαζαν πάνω σου, μας οδήγησαν σε κείνη την αισθησιακή κόλαση. Βρυξέλλες. Ξημερώματα παραμονής πρωτοχρονιάς... Εκεί στην ζεστή κόλαση.. Στα σκοτάδια.. στα δαιδαλώδη διαμερίσματα με τις δερμάτινες σκιερές φιγούρες... Εκεί που δεν τελειώσαμε ποτέ, επειδή η κόλαση θα έβαζε λουκέτο... τα φώτα άναψαν, η μουσική έπαυσε.. Έπρεπε να τραβήξουμε τον δρόμο μας.. Περίεργο που βλέπω ακόμα χνάρια σου, το ξέρεις;



Και σκάει το 4ο υποβρύχιο... σκούρα τα πράγματα... Λόγια πολλά, σύντομα, αλλά συχνά αιχμηρά.. αλληλεπίδραση την ώρα που τα πάντα γυρίζουν... Λυκοφιλίες και γέλια που συνταράσσουν τα μέσα.. Γέλια μετά δακρύων... Πάθη σιωπηλά. Τα βλέπω και δεν μου τα ομολογούν.. Δειλιάζουν...Ένα φως παιχνιδίζει απέναντι, στην άλλη άκρη της μπάρας.. Οκ, ίσως και να πρόκειται για φωτορυθμικά.. Είναι κάμποσος καιρός που δεν βλέπω καλά.. Και όλα γυρίζουν... Γυρίζεις και συ στην ζωή μου.. Ξανά.. Έρχεσαι από το Βόρειο Εξωτερικό.. Τι θέλεις; Ναι, σε ρωτάω, παρ' όλο που εγώ σε κάλεσα.. Από σένα άρχισαν όλα, θυμάσαι; Σε κείνο το πάμφθηνο ενοικιαζόμενο δωμάτιο γεμάτο ιδρώτα, βογκητά και λατρεία... Ακόμα απορώ. Σκαρφάλωνα στα βράχια και σου έγνεφα να κατέβεις.. Και ήρθες! Θεός αν είναι...; Λες να μπει η τελεία... Και θα αρχίσει νέα παράγραφος ή ολοκαίνουρια έκθεση..........;



Το πέμπτο και 6ο υποβρύχιο ήρθαν ταυτόχρονα και συγκρούστηκαν με φόρα και ένταση στα νερά ενός βυθού που ξαγρυπνά για μένα. Που ετοιμάζεται να χαζέψει το ξημέρωμα με μακεδονίτικη ντομπροσύνη και ευθύτητα... Εκεί στα βόρεια σύνορα φαίνεται πως έφτιαξα χαρακτήρα, σε χρόνια περασμένα, ευαίσθητα. Στις κοιλάδες με τα τρεχούμενα νερά, στην τραχιά γη της Μακεδονίας.. Στους καταρράκτες του Εγώ. Βόρειος είμαι, μπολιασμένος στα μάρμαρα της πρωτεύουσας.. Βήματα πολλά... Βήματα λίγα... Χάνω την αρίθμηση. Θα ανέβω σύντομα και ίσως ψάξω να σε βρω στις χαραμάδες της νόησης. Μ' αρέσεις ήδη.. Κατάφερες να με συνεπάρεις... μα δεν ξέρω αν σε γουστάρω.. Τα έχεις καταλάβει όλα, στα σίγουρα.. Σπαράζεις για κάποιο λόγο και έχω αυτιά να σε ακούσω. Μα είσαι πολύ μακριά... Σχεδόν δίπλα μου.. Αφροδισιακά τα λόγια και δεν χορταίνω.. Λιώνει η φαντασία και φωτογραφίζει τα πλέον λογοκριμένα συμβάντα... Έχω εισβάλλει στον Βυθό σου και, Διάολε, είναι αβάσταχτη η αμαρτωλή γλύκα της κολάσεως..

Είμαι στο έκτο υποβρύχιο, εντός του Βυθού σου... Λίγο πριν επέλθουν τα κενά μνήμης και το σώριασμα στο πάτωμα, γράπωσε το μπράτσο μου να σε ξεβγάλω στο δικό μου φως...