*Μια όμορφη βραδιά Παρασκευής. Μέσα Οκτωβρίου ήταν, σχετικά πρόσφατα δηλαδή. Μια ψυχή οδηγεί στο πλάι μου. Κι εγώ να χάνομαι στις μουσικές του Best Radio, μεταξύ ζάλης και πόθου. Οδηγεί προς την ωραιότερη βραδιά που περάσαμε ποτέ οι δυό μας... Ωραιότερη και τελευταία.
Όσο οδηγούσε, το ραδιόφωνο έπαιζε ασταμάτητα μουσικές που σημάδευαν την ψυχή μου. Ο συγκεκριμένος σταθμός ξέρει και το μπορεί αυτό. Χρόνια τώρα αποτελεί ένα από τα soundtracks της ζωής μου. Μουσικές που στο πρώτο άκουσμα, από το πρώτο λεπτό κιόλας γνωρίζεις ότι αυτή η κομματάρα είναι το τραγούδι σου. Σαν νότες που κλείνουν μυστικά συμβόλαια με τους υπέρηχους της ψυχής, διατρανώνοντας ότι σε σημάδεψαν και θα σε ακολουθούν για πάντα..
Βράδυ Παρασκευής, ξημερώματα Σαββάτου.. Και το ραδιόφωνο παίζει 2 συνεχόμενα θεϊκά άσματα... Το ένα μετά το άλλο... Τι στιγμή κι αυτή..;
Το πρώτο κομμάτι το βρήκα σχετικά γρήγορα. Τρεις μήνες τώρα το ακούω σχεδόν καθημερινά.. Το άλλο όμως με στοίχειωσε! Το έψαξα όσο δεν έχω ψάξει ξανά άλλο τραγούδι. Ψάχνοντας έβρισκα ότι μπορείς να φανταστείς, εκτός από το τραγούδι μου... Θυμόμουν λίγο την μελωδία και 2 λέξεις από τους στίχους, για τους οποίους δεν ήμουν σίγουρος...
Χθες το βράδυ ξάπλωσα να κοιμηθώ... Το κορμί μου πονούσε απ' άκρη σ' άκρη.. Ένιωθα αδύναμος.. Κρύωνα σαν έγυρα στο κρεβάτι. Κρύωνα πολύ. Κουλουριάστηκα σαν έμβρυο και τρέμοντας προσπαθούσα να ζεσταθώ... Το θερμόμετρο λίγο πριν είχε δείξει 39.3.. Στο ράδιο έπαιζε ο Best..
Στα σίγουρα έκανα ανήσυχο ύπνο.. Γεμάτο ιδρώτα, παραλήρημα, πόνο, σκέψεις, ένταση και πυρετό.. Αυτό τον αγώνα που κάνουν σώμα και ψυχή σαν αρρωσταίνουν.. Αυτή την συνεχή προσπάθεια για υπέρβαση...
Πεταγόμουν συχνά στον ύπνο μου.. Για να διώξω τον "χάρο"; Για να κλείσω το μάτι σε κάποιες νεράιδες που παιχνίδιζαν ολόγυρα..; Ποιος ξέρει... Όταν αποφάσισα να ανοίξω τα μάτια μου μια και καλή, δεν άργησα να συνειδητοποιήσω πως σιγοτραγουδούσα το τραγούδι μου!! Πως να έγινε αυτό; Και μετά από λίγο άρχισα να θυμάμαι περισσότερη μελωδία από όση είχε ήδη χαραχτεί μέσα μου... Μια δέσμη φωτός μπήκε στο δωμάτιο όταν τα σύννεφα έκαναν πέρα να φανεί ο ήλιος.. Μισή ώρα αργότερα.... Ακούγοντας ασταμάτητα Best Radio για περισσότερες από 36 ώρες... Πάει να ξεκινήσει ένα κομμάτι... από την εισαγωγή ξέρω ότι είναι το δικό μου... Επιτέλους το ξαναάκουσα! Όλα αλλάζουν πλέον... Ξαναρχίζουν τα ταξίδια κόντρα στην αρρώστια και τον πυρετό.. Η αρρώστια άρχισε δειλά δειλά να νικάται και ένα χαμόγελο έσκασε στο πρόσωπο.. 3 μήνες μετά... Η επιβράβευση κόπων και υπομονής..
Αυτή τη φορά το βρήκα, ναι..! Κι ας ζαλίζομαι από τον υψηλό πυρετό.. Τα χείλη μου έχουν σκάσει, κι όμως γελάω.. Τα χείλη μου ματώνουν, μα εγώ συνεχίζω.. Και ο πυρετός τα κάνει όλα να μοιάζουν διαφορετικά... Οι ήχοι.. Οι γεύσεις... Οι μυρωδιές, όλες οι αισθήσεις φλέγονται.. υπολειτουργούν, αφήνοντας περιθώρια στα όνειρα!
Το κορμί πονάει.. Η καρδιά πονούσε... Αυτή τη φορά απλά αδρανεί.. Αδιαφορεί.. Είμαι τρεις μέρες χωρίς να καπνίσω.. για πόσο καιρός λες να αντέξω χωρίς την νικοτίνη; Τι να κάνω για να αντισταθώ; Πως να βοηθήσω τον εαυτό μου να πράξει το σωστό; Ο πυρετός δεν λέει να πέσει... Καρκινιάζω από το τσιγάρο τα τελευταία 14 χρόνια. Και το έχω κόψει μάξιμουμ 4 ημέρες.. Αυτή τη φορά γιατρέ...; Ποιες είναι οι πιθανότητες.. ;
Με "καρκινιάζουν" κι άλλα πραγματα.. Άντε να αναρρώσω, και να πέσω με τα μούτρα στις μάχες που περιμένουν.. Να χάσω και να χαθώ ή να κερδίσω... Να συνθηκολογήσω ή να παραμείνω ασυμβίβαστος... Να λιποταχτήσω ή να γίνω ήρωας...
ΖΑΛΙΖΟΜΑΙ
My mind is in a state
'Cuz all I seem to do is tempt my fate
Well I try a real space
But all the while, I'm crashing at the gate
This time...
This time...
Reality struck me between the eyes
My mind is in a state
'Cuz everything I'm missing comes too late
So I try and disappear
But there is only one way out of here
This time...
This time...
Reality struck me between the eyes
My mind is in a state
But all I need to do is change my pace
And I know there's fear to face
But happiness is found in its embrace
This time...
This time...
This time...
This time...
This time...
This time...
αρχικά περαστικά!
ReplyDeleteδεν είναι τρομερό το συναίσθημα αυτό; όπως παλιά. που αναζητούσες, έψαχνες, να βρεις έναν ήχο που σε έχει τόσο αγγίξει. και τελικά να τα καταφέρνεις. και ακόμα και σήμερα που η πληροφορία μοιάζει υπεραρκετή. και οι unkle έχουν απίστευτα κομμάτια.
περαστικά και πάλι :)
γκουχου - γκουχου [βήχας].. Σ'ευχαριστώ φίλε b|a|s|n\i/a, να'σαι καλά.. είχα πολυ καιρό να αρρωστήσω και τώρα όλο αυτό φαντάζει αβάσταχτο.. Υπερπαρήγορο είναι που επιτέλους βρήκα την κομματάρα μου! Το'χω λιώσει απ'το πρωί, χεχε..
ReplyDeleteΆντε, παω να ψοφήσω πάλι, τα λέμε..
Αρρωσταίνουν και οι θεοί; Περαστικά θεέ μου...
ReplyDeleteDaria..,αέρα - αέρα να φύγει η χολέρα!!!!!!!!! χαχαχα.. φύσα ντε!
ReplyDeleteΦιλιά!!!