COLDPLAY VS. ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΒΑΝΔΗ

Καλλιτεχνικο Ρεπορταζ

Και ηρθε η ωρα να ασχοληθουμε με τα καλλιτεχνικα δρωμενα (σαν απειλη ακουγεται...). Τεταρτη πρωι. Κοιταω την ωρα στο κινητο: 10:05 πμ... "Φτου σου Διαολε, παλι θα αργησω στη δουλεια!!!". Προσπαθωντας απελπισμενα να κανω το πρησμενο ματι να ανοιξει, φτιαχνω καφε και μηχανικα ανοιγω το ραδιο, επιλεκτικα καρφωμενο στους 92,6 -> BEST RADIO. Αναμεσα στην τρεχαλα μου να ετοιμαστω και στις μελωδιες του Best, ακουω την γνωριμη φωνη της Αφροδιτης Σιμιτη να με ενημερωνει οτι λιγα λεπτα πριν, στις 10.00, πολλα ραδιοφωνα επαιξαν ταυτοχρονα το νεο τραγουδι της Δεσποινας Βανδη και του Φοιβου, με τον τιτλο "Θελω". Καπου εκει αρχιζω να
διακρινω ειρωνικη και περιπαικτικη διαθεση στον τονο της φωνης της υπεροχης κυριας Σιμιτη, με αποτελεσμα το αυτι / ρανταρ να κολλησει. Ζουσα ιστορικες στιγμες τελικα... Ηταν 10/10 η ωρα 10 το πρωι οπου γυρω στα 10 ραδιοφωνα επαιξαν σε πρωτη μεταδοση το νεο τραγουδι των Βανδη - Φοιβου, επισφραγιζοντας τα 10 χρονια συνεργασιας τους! Μια ανεπαναληπτη καρμικη εμπειρια...

45 λεπτα αργοτερα, εχοντας: παραβιασει 3 ερυθρους σηματοδοτες, ριξει 2 μπινελικια και κορναρει 1 φορα, βρισκομουν επιτελους στο γραφειο, σχετικα on time. Πριν προλαβω να μοιραστω τα φρεσκα νεα με τους συναδελφους, συνειδητοποιησα οτι ηδη ηταν ενημεροι και μαλιστα με αποψη (εμπρακτη κοινωνια της πληροφοριας). Μια συναδελφος εσπαγε το μυαλο της για το τι της θυμιζει το νεο τραγουδι και γω αναλογιζομουν το προφανες, εφοσον μιλαμε για τον Φοιβο. Ενας συνθετης - "δημιουργος", εμπορικα επιτυχημενος μεν, αλλα με μοναδικη ικανοτητα δε να αντιγραφει οχι μονο αλλους, αλλα και τον ιδιο του τον εαυτο. Σχεδον αμεσα καταφερα να ακουσω επιτελους την νεα επιτυχια μεσω ενος κινητου με ραδιοφωνο, που η καλη συναδελφος χρησιμοποιει συχνα πυκνα, φτιαχνοντας ετσι το soundtrack του 8ωρου (8+++ για την ακριβεια). Ξαφνικα οι λεξεις Coldplay και Clocks εκαναν εισβολη στις σκεψεις μου, ενσαρκωνοντας τα θυματα της αντιγραφης. Ναι, ηταν απολυτα εμφανες.

Παντως αργα το απογευμα, μετα απο 5-6 ακροασεις του περι ου ο λογος ασματος, η αληθεια ειναι οτι επιασα τον εαυτο μου να το σιγοτραγουδαει... Ισως θα επρεπε να ντρεπομαι γι' αυτο, ισως και οχι. Το ζητημα ομως ειναι οτι στην ελληνικη μουσικη σκηνη αξιζει κατι πολυ καλυτερο απο αντιγραφες. Νομιζω οτι μπορουμε, αλλα δεν γνωριζω γιατι δεν το τολμαμε.