"ειδήσεις, ταξίδια, Ελλάδα, νησιά, μυστήριο, ιστορία, διακοπές, παραλίες" @ Θεούλης: ΖΗΤΑ ΜΟΥ ΟΤΙ ΘΕΣ...

Nov 21, 2007

ΖΗΤΑ ΜΟΥ ΟΤΙ ΘΕΣ...

Το αλισβερισι των συναισθηματων. Το "παρε - δωσε" των ψυχων. Η εμπρακτη επαφη αναμεσα σε 2 ανθρωπους. Για χρονια αισθανομουν δεος και εγρηγορση στο ακουσμα αυτων των εννοιων. Πλεον οι λεξεις σκεπτικισμος, επιφυλαξη, ουτοπια και συμβιβασμος εχουν σχηματισει κυβερνηση στην αντιστοιχη Δημοκρατια του μυαλου μου.
Μεγαλωσα μαθαινοντας να ειμαι αληθινος και
ανοιχτος με τους αλλους. Οταν ξεκινησα να ανακαλυπτω τον κοσμο που με περιεβαλε, συνηθιζα ενστικτωδως να επιλεγω τους ανθρωπους. Να τους αποδεχομαι για αυτο που ειναι. Και να πορευομαι. Να πορευομαστε. Δεν με ενδιεφερε να αλλαξω κανεναν. Ουτε και να περιχαρακωνω συμφωνα με τα δικα μου σχηματισμενα καλουπια, γιατι δεν υπηρχαν. Σκοτεινες, υπογειες και πισωπλατες διεργασιες με εκαναν να αηδιαζω και να τρεχω μακρια. Οπως και καθε δολιο και ψευτικο μεσο για να συντηρηθει κατι το οποιο δεν υπηρχε πια. Ενας βρωμικος ψυχαναγκασμος.

Τωρα πια ειναι αλλιως. Περισσοτερο απορριπτω παρα επιλεγω. Και καθε μου επιλογη δεν συνεπαγεται την εκπληρωση μιας ατελειωτης λιστας προτυπων και ιδανικων, γεματη απο πρεπει και θελω. Σημαινει ΕΥΚΑΙΡΙΑ και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Ελευθερια σε αυτον που εχω μπροστα μου να ειναι ο εαυτος του και να ξεδιπλωσει προοδευτικα ολα αυτα που τον συνθετουν. Και ευκαιρια να αλληλεπιδρασουμε. Να γνωρισουμε ολα αυτα που μας ενωνουν και μας χωριζουν. Να μαθει ο ενας απο τον αλλο μεσα απο τη μαγεια της ανθρωπινης ζυμωσης.

Οι περισσοτεροι απο μας ζηταμε πραγματα απο τους τριγυρω μας. Απαιτουμε, για την ακριβεια. Και συχνα απαιτουμε διχως να εχουμε δωσει το παραμικρο. Εγωισμος και αλαζονεια. Και καποιες ιδιαιτερες νυχτες, που νιωθουμε "καπως", ψαχνουμε να βρουμε το τι μας συμβαινει. Το τι μπορει να φταιει.

Δεν γνωριζω αν θα επρεπε να αισθανομαι τυχερος ή ατυχος που διαμορφωσα αυτες τις πεποιθησεις. Ισως καταλαβω καποτε εκ του αποτελεσματος...

6 comments:

  1. Ο έρωτας, η φιλία και το φιλότιμο έχουν σχεδόν εξαφανιστεί.
    Οι άνθρωποι θέλουν να τους αγαπούν και όχι να αγαπούν, είναι αφιλότιμοι και ερωτευμένοι με τον εαυτό τους.

    ReplyDelete
  2. το παιχνιδι 'δουναι και λαβειν' εχει πλεον εκλειψει.δυστυχως...
    πλεον οι ανθρωποι ζητουν μονο το 'λαβειν'.και οταν ειναι να δωσουν,λακιζουν.γιατι συμβαινει αυτο?και δεν μιλαω μονο για τις ερωτικες σχεσεις,αλλα και για τις φιλιες που το μονο που εχουν ως σκοπο ειναι να σε μειωσουν,να σε αποζητουν μονο οταν σε εχουν αναγκη και στο τελος...τι?

    ReplyDelete
  3. @ ΛΑΚΩΝ: Συμφωνω απολυτα, αλλα θα συμπληρωσω οτι δεν πρεπει να παψουμε να πιστευουμε στους ανθρωπους. Ας μην ξεχναμε τις δυσευρετες αλλα υπαρκτες μειοψηφιες. Την ομορφια του 5% και την ελπιδα που αυτο παρεχει.

    @Trouli: Νομιζω οτι η δυναμη της διορατικοτητας ειναι ικανη να αποτρεψει κακοτοπιες. Οπως και η αλληλεπιδραση. Μεχρι ενος οριου μπορουμε να επεμβουμε στα γεγονοτα.

    ReplyDelete
  4. XAXA!!ΑΣ ΓΕΛΑΣΩ ΔΙΣ...

    ΠΟΙΑ ΔΙΟΡΑΤΙΚΟΤΗΤΑ??ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΛΕΟΝ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ Η' ΥΠΟΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΤΟΣΟ ΚΑΛΑ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ.

    ReplyDelete
  5. υπαρχει τροπος να εισαι ελευθερος χωρις να εισαι μονος; συχνα αναρωτιεμαι

    ReplyDelete
  6. @ 5 pink flowers: Και γω εχω αναρωτηθει... Και παει να βγει μια απαντηση την οποια και καταπινω. Ας μην προκαταλαμβανω λοιπον. Ας δωσω τον αγωνα και οπου βγαλει. Η ωρα του απολογισμου ερχεται στις 9 και, οταν ο δυνατος ηλιος του Ιουλιου ετοιμαζεται να Δυσει... Αργει νομιζω ακομα. Η μερα ειναι μεγαλη

    ReplyDelete