ΕΓΓΡΑΦΩΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ!

Πέντε μέρες μετά το φετινό 15Αύγουστο, η μοίρα φάνηκε να έχει άγριες διαθέσεις. Θέλησε να με τιμωρήσει πρόσκαιρα, για το πόσο όμορφα είχα περάσει λίγο πριν. Δευτέρα 20 Αυγούστου. Οι Δευτέρες στην δουλειά είναι πάντα μαρτυρικές. Γύρω στις 9 το βράδυ, είχα καταφέρει να μαζέψω τα κομμάτια μου και να γυρίσω σπίτι. Η αλληλογραφία ξεχείλιζε στο γραμματοκιβώτιο και σκέφτηκα πως είχε έρθει η στιγμή να ρίξω μια ματιά. Πριν καλά – καλά κλείσει η πόρτα, τα ρούχα είχαν βγει, η τηλεόραση είχε ανοίξει, όπως και ένα ένα τα γράμματα της αλληλογραφίας. Κάποια στιγμή το μάτι μου πέφτει στον λογαριασμό της ΔΕΗ. Δεν είναι ΟΤΕ να έρθει φουσκωμένος, σκέφτηκα, και δίχως άλλη σκέψη τον άνοιξα, κοιτώντας ενημερωτικά το ποσό, που συνήθως έρχεται 100 – 120 Ευρώ. Αν για κάτι έχω μετανιώσει, αυτό είναι η μη απαθανάτιση των ενστικτωδών μου αντιδράσεων στην θέα του
ποσού χρέωσης: 483 Ευρώ ! ! !

Απανωτά εγκεφαλικά και μπινελίκια με κατέκλυσαν. Τα μάτια πρέπει να γούρλωσαν απίστευτα πολύ, για να βεβαιωθούν ότι δεν κάνουν λάθος. Η μαυρισμένη από τις διακοπές μούρη μου είχε κατακοκκινίσει τώρα, σαν το πρώτο μπάνιο του Μαΐου. Όταν το μυαλό κατάφερε να ανακάμψει, γκρίζες σκέψεις το επισκέφτηκαν… Σενάρια της νοσηρής μου φαντασίας. Μια τραγική 20λέπτη προσπάθεια του μυαλού να εξηγήσει το ανεξήγητο… Έως ότου η λυχνία άναψε πάνω από το κεφάλι: Φταίει η ΔΕΗ! Και άρχισαν να σκάνε μαζεμένες οι μνήμες των άρθρων που προσπερνούσα στο Ίντερνετ και τα σκόρπια λόγια εκφωνητών ραδιοφώνου να ωρύονται… Τρέχω στο PC και απλά επιβεβαιώνω τις υποψίες μου. Χιλιάδες καταναλωτές, θύματα των λάθος χρεώσεων της ΔΕΗ. Υπέρογκοι, παραφουσκωμένοι λογαριασμοί. Καταγγελίες σε φόρουμ και άρθρα. Η οργή θεριεύει. Ο Μαγκάιβερ ξυπνά μέσα μου. Βουτάω τον φακό και κάνω καταδρομική στην πυλωτή, στο ρολόι της ΔΕΗ. Ήταν η πρώτη φορά που χρειάστηκε να κάνω κάτι τέτοια στα 22 χρόνια που μένω σε αυτό το σπίτι. Σχετικά εύκολα εντόπισα το ρολόι της παροχής μας, όπως εύκολα και πολλαπλά το φωτογράφιζα με το κινητό μου. Ανακούφιση.. Ο μετρητής είχε ένδειξη 1000 κιλοβατώρες λιγότερες από την ηλίθια χρέωση των υπευθύνων της ΔΕΗ, οι οποίοι μου είχαν ήδη χαλάσει την βραδιά, μου είχαν κλονίσει την ψυχική μου ισορροπία, με είχαν βάλει στην ηλίθια – ανεγκέφαλη διαδικασία να αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας… Μέσα στα σκοτάδια, με τον φακό στο χέρι !

Τρίτη 21 Αυγούστου 2007. Νωρίς το πρωί βρίσκομαι στην ΔΕΗ Γλυφάδας, με όπλο το εκρηκτικό μου δίκιο. Μπουκάρω μέσα, παρακάμπτω την ουρά και ζητάω τον Διευθυντή. Μια υπάλληλος υποψιάζεται και μου ζητάει τον λόγο. Επιμένω να δω τον Διευθυντή. Δασκαλεμένη αυτή, με ενημερώνει πως απουσιάζει, και πως ίσως μπορούσε να με βοηθήσει. Η επιτηδευμένη της εξυπηρετικότητα με καλμάρει κάπως, και αποφασίζω με όση ευγένεια είχε ξεμείνει μέσα μου να της εκθέσω γλαφυρά το πρόβλημα. Τσεκάρει τα στοιχεία στον υπολογιστή από θέση άμυνας και διαπιστώνει από το ιστορικό του μετρητή ότι η τωρινή χρέωση είναι λανθασμένη. Μου ομολογεί ωμά πως η ΔΕΗ ιδιωτικοποιείται, πως τα συνεργεία καταμέτρησης έχουν αναλάβει ιδιώτες, και πως ΤΑ ΛΑΘΗ ΕΚΤΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΣΥΧΝΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ, που όμως διορθώνεται εύκολα. Το αίμα μου ανεβαίνει στο κεφάλι. Η κατάντια του Ελληνικού Δημοσίου σε όλο της το μεγαλείο. Με στέλνει στον πρώτο όροφο, στο τμήμα καταμέτρησης, προκειμένου να διορθωθεί η αιτία της οργής μου. Ένας μεσόκοπος κλασικός Νεοέλληνας μαγκάκος Δημόσιος Υπάλληλος έρχεται αντιμέτωπος μαζί μου. Αυτός δεν είναι δασκαλεμένος. Στο μίζερο μυαλουδάκι του, οι λέξεις «πολίτης - καταναλωτής» και «έχει δίκιο», δεν πρόκειται ποτέ να ταυτιστούν! Μου κόβει την φόρα και ζητάει επιτακτικά τα χαρτιά μου. Του τα δίνω, αλλά όφειλε να με ακούσει… Δεν το άντεχε! Οι ατάκες του: « - Και τι να σου κάνω εγώ τώρα; Πές μου την ένδειξη που είδες, να σου διορθώσω την χρέωση! Τι άλλο να σου κάνω;» Ήταν ανυπόφορος! Με μεγάλη ένταση του χώνω στην μούρη την πραγματική ένδειξη του μετρητή, από την φωτογραφία του κινητού μου, την οποία και έτσι χύμα αποδέχεται ανεπιφύλακτα. Ζητάω τον Προϊστάμενο – Διευθυντή και με στέλνει όπως – όπως στον δεύτερο όροφο… Για άλλη μια φορά έγινε μπαλάκι ο αδικημένος καταναλωτής.

 

Στον δεύτερο όροφο ήταν κάποιες διοικητικές υπηρεσίες (μάλλον). Εισβάλλω, ζητώντας τον υπεύθυνο. «-Τι πρόβλημα υπάρχει Κύριε;», ακούστηκε μια γυναικεία φωνή. «Ο διευθυντής είναι σε άδεια, και ο αντικαταστάτης του από το κατάστημα Παλαιού Φαλήρου δεν έχει έρθει ακόμα». Δεν έπρεπε να μου το πουν αυτό! Προφανώς η δασκαλεμένη κυρία του ισογείου είχε ενημερώσει σχετικά. Έχασα το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού. Μόλις με είχαν αναγκάσει να πω την ιστορία μου για Τρίτη συνεχόμενη φορά! Τους έλεγα τα αυτονόητα. Ότι θέλω να κάνω καταγγελία για να μην επαναληφθεί το συμβάν και να βρώ το δίκιο μου. Ότι δεν πρέπει να ισχύσει η ατιμωρησία σε τέτοιου μεγέθους λάθη. Ότι δικαιούμαι να αποζημιωθώ ηθικά και έμπρακτα (νομίζω ότι σε οποιαδήποτε μεγάλη εταιρεία την Ευρώπης, ένα τέτοιο συμβάν, θα λάμβανε τρομακτικές διαστάσεις, προκειμένου ο καταναλωτής να μην κινηθεί δικαστικά. Τιμωρία υπευθύνων, αποζημίωση καταναλωτή κλπ).

  Συνοψίζω τις ατάκες που εισέπραξα από 2 Έλληνες Δημοσίους Υπαλλήλους:

- Φταίνε οι ιδιώτες εργολάβοι που κάνουν τις μετρήσεις και το κράτος που τους όρισε. Τόσα χρόνια η ΔΕΗ ήταν συνεπής.
- Και στον δικό μου λογαριασμό έχουν κάνει λάθος, παρ’ όλο που είμαι υπάλληλος της ΔΕΗ.
- Εντάξει, ένας λάθος έγινε. Δηλαδή εσείς στην δουλειά σας δεν κάνετε ποτέ λάθη;

- Και τι να κάνουμε τώρα; Αν βρούμε αυτόν που έκανε το λάθος και τον απολύσουμε, θα μείνετε ικανοποιημένος που δεν θα μπορεί να θρέψει την οικογένειά του;
- Με εκπλήσσει που παρ’ όλο το νεαρό της ηλικίας σας σκέφτεστε με αυτόν τον τρόπο και μου λέτε τέτοια πράγματα….

Αηδιασμένος, προσέφυγα στην γραμματεία όπου μετέτρεψα ένα έντυπο αίτησης σε έντυπο καταγγελίας, μια που αντίστοιχο δεν υπήρχε. Κατόπιν πήγα καθυστερημένος στην δουλειά μου, αναλογιζόμενος σε τι χώρα ζω, και πως αυτή λειτουργεί…
Δύο βδομάδες αργότερα έλαβα μια επιστολή από την ΔΕΗ, η οποία απολογείτο για το συμβάν, επιβεβαιώνοντας πως η διόρθωση έχει ήδη λάβει χώρα. Ούτε λέξη για τα κακώς κείμενα και τις αξιώσεις που είχα αναφέρει στην καταγγελία μου.
Όλα τα παραπάνω επανήλθαν στο μυαλό μου όταν αντιμετωπίζοντας πρόβλημα με μια τράπεζα στην δουλειά, με συμβούλεψαν το εξής:
Όταν ένας υπάλληλος ξεκινά να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, είτε σε ιδιωτικό ή σε δημόσιο τομέα, μια ατάκα υπάρχει για να αμυνθεί ο πελάτης – καταναλωτής:

«ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΧΩ ΕΓΓΡΑΦΩΣ ΤΑ ΟΣΑ ΛΕΤΕ…;»

Πρόκειται για το αυτονόητο βασικά, που όμως κανείς δεν ζητάει. Άντε να καταλάβω εγώ, εσύ, ο γείτονας, τις επιτηδευμένες δυσνόητες δικαιολογίες του όποιου υπαλλήλου, που επιχειρεί να με μπερδέψει, καλύπτοντας την δική του ανεπάρκεια και τα τρωτά του συστήματος στο οποίο εργάζεται, ταλαιπωρώντας άδικα τον κόσμο και εξοργίζοντάς τον.
Το πιο πιθανό βέβαια είναι να μην λάβετε ποτέ τίποτα εγγράφως… Αρκεί όμως που από φοβισμένος πολίτης θα έχετε πάει 10 βήματα παραπέρα και θα έχετε καταφέρει να βάλετε σε θέση άμυνας τον μέχρι πριν από λίγο υπάλληλο – δυνάστη σας.

ΞΥΠΝΗΣΤΕ

ΔΙΕΚΔΙΚΕΙΣΤΕ ΟΤΙ ΣΑΣ ΠΡΕΠΕΙ:

ΣΕΒΑΣΜΟ – ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ – ΔΙΚΑΙΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ

Όποιος πληρώνει – αγοράζει – καταναλώνει,

ΑΠΑΙΤΕΙ! ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΑΙΤΕΙ!!!

Στο ευρύτερο σύστημα της ασυδοσίας, ανοργανωσιάς και απάτης, γίνετε μαχητικοί διεκδικητές του ΔΙΚΑΙΟΥ και του ΑΥΤΟΝΟΗΤΟΥ.

ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΤΥΧΗ – ΚΑΛΟ ΑΓΩΝΑ ! ! !