Πείραμα με θέα ++

Ένας πανικός, μια ταλαιπωρία, ένα χάος...

Μια Κοπιαστική Μετακόμιση...
ΚΑΙ ΜΕΤΑ...;



Πρώτα αυτό...

Μετά αυτό...

Και μετά το άπειρο...

Εργασία και χαρά... Το ένα μάτι στο PC, το άλλο να αλληθωρίζει στον γυάλινο τοίχο αριστερά.. Μα να σχολάς και να μην θες να φύγεις;;;

Και τώρα το πείραμα! Μπορεί λοιπόν το μάτι να συνηθίσει τέτοιες ομορφιές; Δεν μένει παρά να το διαπιστώσω στο άμεσο ή μακρινό μέλλον. Όπως πραγματικά θέλω να τσεκάρω το πόσο το νέο περιβάλλον εργασίας θα επηρεάσει την απόδοση, την διάθεση, τα ΝΕΥΡΑ, το συλλογικό αποτέλεσμα....

Λογικά, Ο.λα Κ.αλά...Το βιντεάκι που ακολουθεί, εκφράζει μέρος των σκέψεών μου
Απαραίτητη προϋπόθεση πριν το δει κανείς, είναι να έχει εισπράξει και αφομοιώσει όλα αυτά που βγάζουν οι φωτογραφίες...

.........................................................................................................

Canción del jinete

Córdoba.
Lejana y sola.

Jaca negra, luna grande,
y aceitunas en mi alforja.
Aunque sepa los caminos
yo nunca llegaré a Córdoba.

Por el llano, por el viento,
jaca negra, luna roja.
La muerte me está mirando
desde las torres de Córdoba.

¡Ay qué camino tan largo!
¡Ay mi jaca valerosa!
¡Ay que la muerte me espera,
antes de llegar a Córdoba!

Córdoba.
Lejana y sola.

Federico García Lorca (1898 - 1936)

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:

Ο Ύμνος του Ιππέα

Κόρδοβα.
Μακρινή και μόνη.

Άτι μαύρο, σελήνη μεγάλη,
και ελιές στην σέλα μου.
Παρ' όλο που γνώριζα τα μονοπάτια
εγώ ποτέ δεν θα φτάσω στην Κόρδοβα.

Στον κάμπο, στον άνεμο,
άτι μαύρο, σελήνη ερυθρά.
Με κοιτά ο θάνατος
από τους πύργους της Κόρδοβα.

Αχ, τι μονοπάτι μακρύ!
Αχ, άτι μου γενναίο!
Αχ, ο θάνατος με καρτερεί πριν φτάσω στην Κόρδοβα!

Κόρδοβα.
Μακρινή και μόνη

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα


[απόδοση ΑΜΘ]