ΜΩΑΜΕΘ, o μονοκράτωρ της Αραβίας.

 

Ο καμηλοδηγός που έγινεν ιδρυτής νέας θρησκείας και μονοκράτωρ της Αραβίας.

Ουδενός άλλου ιδρυτού μεγάλης Θρησκείας η βιογραφική βιβλιογραφία είναι τόσο πλουσία όσον η του Μωάμεθ. Τα σχετικά με πλείστας γλώσσας κείμενα είναι αναρίθμητα, τούτο δε λόγω της κατά πολύ μεταγενεστέρας όλων των άλλων μεγάλων θρησκειαρχών εμφανίσεως του Μωάμεθ. Εν τούτοις, ουδέποτε άλλοτε οι ιστορικοί πληροφοριοδόται υπήρξαν τόσον αντιφατικοί εις τα σχετικά προς τον Μωάμεθ αναγραφόμενα. Τούτο δε διότι έκαστος είδε τα γεγονότα και τα πράγματα από της ιδίας αυτού σκοπιάς, όχι μόνον φυλετικής και εθνικής, αλλά προ πάντων θρησκευτικής, εις τρόπον ώστε, όχι μόνον συγχύσεις, παρασιωπήσεις, και απίθανοι προσθήκαι να παρεμβάλλωνται, αλλά και τα από τους μεν ως αυθεντικώς ιστορικά ή θαυμαστά αναφερόμενα, να θεωρούνται από τους άλλους κοινά μυθεύματα ή κυριολεκτικώς… «παραμύθια της Χαλιμάς»

- όπως άνευ σαφούς αντιλήψεως δοξάζουν τα παρ’ ημίν λαϊκά στρώματα. Πέραν όλων αυτών, αι κατόπιν δυσεπιτεύκτου αντικειμενικότητος πληροφορίαι δύνανται να συνοψισθούν εις τα ακόλουθα. Ως έτος γεννήσεως αναφέρονται τα μεταξύ 567 και 571 έτη μετά Χριστόν. Τόπος γεννήσεως παγκοσμίως παραδεκτός είναι η Μέκκα της Αραβίας. Ημερομηνία θανάτου, αμφισβητούμενη μεταξύ 7^ης και 9^ης Ιουνίου, έτους κοινώς παραδεδεγμένου του 632. Τόπος θανάτου και ταφής η ιερά ως και η Μέκκα των Μωαμεθανών πόλις, η Μεδίνα. Άλλαι μεγάλαι του Μωαμεθανισμού χρονολογίαι η λεγομένη «πρώτη Εγίρα» ή «μικρά» κατά το 615 περίπου μ. Χ., και η «δευτέρα» ή «μεγάλη Εγίρα» το έτος της οποίας, 622 από Χριστού γεννήσεως, χρησιμεύει και ως απαρχή του μωαμεθανικού ημερολογίου. Εγίρα ή Έγιρα και Έγειρα), είναι κατόπιν μακράς οδυσσείας, εξελληνισμός της αραβικής λέξεως «Χέτζρα» ή «χίτζρα», εκ του ρήματος «χάτζαρα» = «φευγειν», σημαίνει δε η λέξις «φυγήν» «μεταναστευσιν» - τουρκιστί «χιτζρέτ» - του Προφήτου εκ Μέκκας εις Μεδίναν, ως θα ίδωμεν.

Προκειμένου περί τοιάυτης σημασίας ιστορικής προσωπικότητος, η περίσκεψης μετά της οποίας προχωρούμεν εις το καθαρώς πληροφοριακόν μας ενταύθα έργον, δεν είναι τυχαία. Απαράδεκτος λοιπόν από μέρους της Ιστορίας, πάσα τυχόν αποκαλυπτικής προελεύσεως καταγωγή του Μωάμεθ, η γέννησίς του οποίου φέρεται ως αγγελθείσα δια σημείων και τεράτων. Ίσως να έδωσαν λαβήν προς τούτο ωρισμένα τοπικής σημασίας συμπτωματικά γεγονότα. Οπωσδήποτε το ιστορικώς αβάσιμον δεν περιορίζεται εις το συνήθως παραδεδειγμένον, ότι εις προχωρημένην ήδη ηλικίαν, σαράντα περίπου ετών, ο Μωάμεθ ενεφανίσθη ως προφήτης. Ας μη λησμονώμεν ότι, συμφώνως προς τα Ευαγγελικά κείμενα, η επίγειος ηλικία της δημοσίας εμφανίσεως του Ιησού ήτο 30 ετών. Ομοίως απαράδεκτος ιστορικώς είναι η υψηλή και αριστοκρατική κοινωνική καταγωγή του Προφήτου των Μωαμεθανών. Ούτε ολίγον ούτε πολύ, οι πιστοί του – όπως συνέβη και εις άλλα θρησκεύματα – εφρόντισαν να του κατασκευάσουν πομπώδες γενεαλογικόν δένδρον. Η ιστορική αλήθεια επί του προκειμένου, ευαπόδεικτος άλλως τε, είναι άκρως αντίθετος.

Ο Μωάμεθ είναι υιός μεσαίου μάλλον ή πτωχού χωρικού, κάποιου Αμπντάλ ο οποίος ήτο φύλαξ του περιφήμου ειδωλολατρικού τότε ακόμη ιερού της Μέκκας, της Καάβα και έζη σχετικώς ανέτως από τα φιλοδωρήματα των προσκυνητών. Σημειωτέον ότι η φύλαξις της Καάβα ανετίθετο πάντοτε εις την πολεμικήν φυλήν των Κορεϊσιτών από την οποίαν κατάγεται ο Μωάμεθ. Ο ειδωλολάτρης εκείνος αποθνήσκει δύο μήνας προ της γεννήσεως του Μωάμεθ – που σημαίνει «άξιος επαίνου» - και εγκαταλείπει εις την χήραν του Αμίναν, πέντε καμήλους – σημαντικήν δηλαδή μικροπεριουσίαν – ολίγα πρόβατα, και μίαν αραπίναν σκλάβαν, την περιώνυμον Μπαρακατ (Ευτυχίαν) Η αμίνα ανατρέφει τον υιόν της μέχρι ηλικίας 6 ετών, οπότε και αποθνήσκει αυτή, εγκαταλείπουσα τον μικρόν εις τας φροντίδας της Μπαρακάτ. Παρά τα ιστορικά αυτά στοιχεία, μια άλλη, περιώνυμος εκ των υστέρων, μια βεδουίνη, Χαλιμά ονόματι, η οποία φέρεται ως θηλάσσασα το βρέφος, αναφέρει πολλά και διάφορα περί επισκέψεως πνευμάτων προς το βρέφος. Εξ ου και τα «παραμύθια της Χαλιμάς» - όπως λέγει ο κόσμος – συγχύζων όμως επί του προκειμένου την Χαλιμάν με την Σαχαραζάτ των «Χιλίων και μιας Νυκτών». Οι πιστοί εφρόντισαν να εφοδιάσουν τον προφήτην των με διαφόρους θείους αρίστης κοινωνικής καταστάσεως, μεταξύ των οποίων και ο Αμπύ Τάλεμπ, όχι πλέον κοινός φύλαξ του ιερού αλλά φρούραρχος της Καάβας. Αυτά όλα δεν εμποδίζουν τον μικρόν να μείνη αναλφάβητος τότε, ως και εις όλη την υπόλοιπον ζωήν του.

Το παιδί εργάζεται ως βοηθός καμηλοδηγού, με τα πολλά δε γίνεται και ο ίδιος καμηλοδηγός «γκαμηλάρης», γεγονός υψίστης σημασίας, διότι ο νέος ταξιδεύει με καραβάνια, διασχίζει την έρημον, έρχεται εις επαφήν με τας αραβικάς αγοράς, με πληθυσμούς Ιουδαϊκούς και Χριστιανικούς.

Ευρισκόμεθα εις ιστορικήν καμπήν μεγάλων θρησκευτικών ζυμώσεων. Πλείσται χριστιανικαί αιρέσεις διέρχονται περίοδον ακμής, ως οι Νεστοριανοί (δεχόμενοι ως γνωστόν δυο διάφορα πρόσωπα εν τη υπαστάσει του Ιησού Χριστού και θεωρούντες την Παρθένον ως «Χριστοδόχον» και «Χριστοτόκον»). Εις εκ των Νεστοριανών αυτών, ονόματι Σέργιος κατ’ άλλους δε Μπούρας ή Βαΐρας, πρώτος έκαμε γνωστόν εις τον νεαρόν Μωάμεθ τον Χριστιανισμόν, τον Νεστοριανόν τουλάχιστον. Συμφωνούν οι ιστορικαί πηγαί ότι από τότε ο Μωάμεθ, προικισμένος δια τεραστίας μνήμης, εφάνη εξημμένος και ονειροπόλος. Τα όσα ήκουσεν ήσαν τόσον νέα, αλλά και τόσον περίπλοκα, διότι δέον να έχωμεν υπ’ όψιν μας ότι η Νεστοριανή διδασκαλία, δεν είναι τόσο απλή ως προσεπαθήσαμεν να την παρουσιάσωμεν ανωτέρω. άλλο φως, αλλά ταυτοχρόνως και χάος εδημιούργησεν εις την φαντασίαν του ο Ιουδαϊσμός τον οποίον εδιδάχθη από Ιουδαίους Ταλμουδιστάς, οι οποίοι δεν περιωρίσθησαν προφανώς εις την απλήν θρησκείαν του Ισραήλ, αλλά επεξετάθησαν εις τον αχανή κυκεώνα των αναφερομένων εις τα Εβραϊκά Ταλμούθ (τας επεξηγήσεις δηλαδή της Βίβλου), ιλιγγιωδών σχοινοβασιών θρησκειολογικής διαλεκτικής.

Εάν δεν ευρίσκετο εις τον Γόρδιον εκείνον κόμβον των Χριστιανικών και Εβραϊκών αιρέσεων, ο Μωάμεθ θα ησπάζετο απλούστατα μίαν των δύο θρησκειών και τα πράγματα θα είχον εντελώς διαφορετικήν εξέλιξιν. Ο απλούς εκείνος αραβόπαις θα εγίνετο, το πολύ, απόστολος της χριστιανικής ή της ιουδαϊκής θρησκείας ανά την τότε ειδωλολατρικήν Αραβίαν.

Κατά την εποχήν εκείνην, μια πλουσία χήρα η κατόπιν περίφημος Χατίτζα, χρειάζεται έναν καλόν διαχειριστήν των υποθέσεών της. Ο ανεψιός της Χούζκα, ο οποίος έλαχε να γνωρίσεη τον νεαρόν Μωάμεθ, τον συνιστά. Η χήρα μένει ενθουσιασμένη, του αναθέτει ολίγον κατ’ ολίγον εν λευκώ τας επιχειρήσεις τας οποίας ο Μωάμεθ προάγει, ταξιδεύων και συναποκομίζων πολλά από τα ταξίδια του. Η χήρα ερωτεύεται τον υπάλληλόν της, επακολουθεί γάμος και ιδού τώρα ο άλλοτε καμηλοδηγός κάτοχος μεγάλης περιουσίας που του επιτρέπει να ασχοληθεί με τον νέον του ρόλον. Κατά τα άλλα, σπουδαίος… «γυναικάς» ο ίδιος, διανθίζει τον βίον του με ερωτικάς περιπετείας• θα ερωτευθή την περικαλή επαίτιδα Αϊσά και ενώ συνιστά εις τους πιστούς του να λαμβάνουν μόνον ανά τέσσαρας συζύγους, αυτός θα αποθάνη εγκαταλείπων εννέα νομίμους συζύγους, πλην της κατά πολύ πρεσβυτέρας του Χατίτσας, η οποία πρώτη τον έπεισεν ότι είναι προφήτης. Άλλως τε γυναίκες, δούλοι και κάποιος οπλοποιός, είναι οι πρώτοι πιστοί του, μετά την περίφημον οπτασίαν την οποίαν είχεν επί του όρους Χιρά, τω 610. Αι οπτασίαι επαναλαμβάνονται και η πίστις του επί την αποστολήν του εδραιούται. Κατάπληξιν κατ’ αρχάς και λυσσώδη πολεμικήν προκαλεί η δημόσιά του εμφάνισις ως προφήτου. Τρομερόν εμπόδιον εις την προπαγάνδα του αποτελεί το ότι όλοι γνωρίζουν λεπτομερώς τα του βίου του, που δεν έχει τίποτε το μη πεζόν. Προς αποφυγήν των διώξεων στέλλει τους ελαχίστους ακόμη πιστούς του εις Αβησσυνίαν. Αυτός ο πρώτος «χωρισμός» είναι η πρώτη Εγίρα Μετά τίνα έτη αναγκάζεται και ο ίδιος να εκγαταλείψη την Μέκκαν δια να προσφύγη εις Μεδίναν. Μια από τας μακράς ανά την έρημον νηστείας του εδημιούργησε τον μήνα Ραμαζάν, αφιερωμένον εις την γνωστήν νηστείαν των Μωαμεθανών. Διδάσκει προφορικώς το Κοράνιον και έξαφνα εγκαινιάζει μιαν νέαν τακτικήν: της βίας ή μάλλον της ακραδάντου πίστεως εις τον υπέρ της νέας θρησκείας αγώνα. Ο αποθνήσκων αγωνιζόμενος υπέρ της θρησκείας του κληρονομεί οπωσδήποτε τον Παράδεισον. Η νέα τακτική είναι το μυστικόν του θριάμβου του. Όχι μόνον προσηλυτίζει ολόκληρον την Αραβίαν αλλά και γίνεται ο πολιτικός της ηγέτης.

(Το παραπάνω κείμενο αποτελεί πιστή αναδημοσίευση άρθρου από την εβδομαδιαία εγκυκλοπαιδική επιθεώρηση "Ο ΗΛΙΟΣ", τεύχος 13/04/1940. Η αναδημοσίευση είναι ιστορικού περιεχομένου και απηχεί τις αντιλήψεις της συγκεκριμένης εποχής, οι οποίες ρητώς δεν υιοθετούνται και δεν έχουν θέση το έτος 2016 που κυριαρχεί η ανεξιθρησκεία, η μη μισαλλοδοξία, ο πλήρης σεβασμός όλων των θρησκειών και δογμάτων.)