Στην Ορκωμοσία του επόμενου Έλληνα Πρωθυπουργού...

Κάποτε εδώ στο Ελλάντα, λέγαμε πως ότι συμβαίνει στο Αμέρικα έρχεται σε εμάς 50 χρόνια μετά... Κοινώς ήμασταν καθυστερημένοι κατά 50 ολόκληρα έτη στην αντίστοιχη κλίμακα μέτρησης..[?]

Τα χρόνια πέρασαν, οι καιροί άλλαξαν... Πλέον στην Ελλάδα έρχεται σχεδόν αμέσως οτιδήποτε κι αν συμβαίνει στην Αμερική... Βλέπε για παράδειγμα την οικονομική κρίση.... Με το που ξέσπασε στο Αμέρικα, πριν προλάβεις να πεις κύμινο και σε χρόνο ΝτεΤε είχε ήδη φτάσει και στον τόπο μας... Πως θα μπορούσε άλλωστε διαφορετικά..; Όταν οι Αμερικανοί και λοιποί ιθαγενείς κατουρούσαν πάνω τους κρεμμασμένοι ανάποδα στα δέντρα, εμείς είχαμε παρθενώνες, Δελφούς, Βεργίνα.. μπλα μπλα μπλα...

Αυτή τη Φορά...

*Μια όμορφη βραδιά Παρασκευής. Μέσα Οκτωβρίου ήταν, σχετικά πρόσφατα δηλαδή. Μια ψυχή οδηγεί στο πλάι μου. Κι εγώ να χάνομαι στις μουσικές του Best Radio, μεταξύ ζάλης και πόθου. Οδηγεί προς την ωραιότερη βραδιά που περάσαμε ποτέ οι δυό μας... Ωραιότερη και τελευταία.

Όσο οδηγούσε, το ραδιόφωνο έπαιζε ασταμάτητα μουσικές που σημάδευαν την ψυχή μου. Ο συγκεκριμένος σταθμός ξέρει και το μπορεί αυτό. Χρόνια τώρα αποτελεί ένα από τα soundtracks της ζωής μου. Μουσικές που στο πρώτο άκουσμα, από το πρώτο λεπτό κιόλας γνωρίζεις ότι αυτή η κομματάρα είναι το τραγούδι σου. Σαν νότες που κλείνουν μυστικά συμβόλαια με τους υπέρηχους της ψυχής, διατρανώνοντας ότι σε σημάδεψαν και θα σε ακολουθούν για πάντα..

Η Αρχή του Τέλους...

Το κεφάλι σε θέση ευθεία. Το βλέμμα χαμηλωμένο, να περιεργάζεται και να μετρά τις πλάκες του πεζοδρομίου. Διάθεση ανέμελη, χαμόγελο και ξενοιασιά… και να που κόντρα στο πεζοδρόμιο παρεισφρύουν 3 σκαλοπάτια ...Μια φουριόζικη λάμψη αρχίζει να σκάει από αριστερά σαν σίφουνας και δυο βλέμματα νιώθουν πως δεν προλαβαίνουν να αντικριστούν… Κόρες οφθαλμών να πάλλονται, τολμώντας να καταγράψουν ακαριαία στιγμές διάρκειας κλάσματος δευτερολέπτου σε εγκεφάλους που απέτυχαν να αποκωδικοποιήσουν την πραγματικότητα και να την ανάγουν σε γνώση… Να την κάνουν μνήμη! Σκαλοπάτια που οδηγούν στον προορισμό… Μια πόρτα βαριά που αντιστέκεται στο άνοιγμα.. Που σε καλεί να κοπιάσεις…

2008 - Η χρονιά της Κλυταιμνήστρας

Την τελευταία Κυριακή του έτους, οι εφημερίδες συνηθίζουν να δημοσιεύουν μια ανασκόπηση με τα σημαντικότερα γεγονότα που έλαβαν χώρα την χρονιά που ετοιμάζεται να τελειώσει. Μοιάζει σχεδόν με επικήδειο λόγο, καμουφλαρισμένο σε πρόωρες ιστορικές προσεγγίσεις μιας περιόδου που είναι ακόμα παρόν... Που σπαρταράει, δυναμιτίζοντας στρόβιλους ικανούς να ξεθυμάνουν πολύ αργότερα... Όταν το χωνευτήρι της αιωνιότητας ξεβράσει την έκβαση, την ιστορική συνέχεια, τις ρίζες των γεγονότων πλεγμένες με αφορμές ψεύτικες ή αληθινές...

Στο Βλέμμα της Παντοτινής Αγάπης

Σσσσσσσσςςςςςς....................... Δεν χρειάζεται να βγει φωνή... Όση ώρα διαβάζεις τα ματωμένα λόγια, τα μάτια σου είναι βουρκωμένα...... Νιώθεις ακριβώς την ίδια ανάγκη όπως τότε... Να κρυφτείς στην αγκαλιά μου χωρίς να πεις τίποτα....

Μόνο να με ΑΓαπάς.... Θα με αγαπάς για πάντα.