Δαμάζοντας τα Κύματα

Θάλασσα τρικυμισμένη, χτυπάει με μανία ανθρώπων έργα..
Κάποιος αντιστέκεται
ΤΟΛΜΑΕΙ
Κόντρα στο Ρεύμα
Αμάλγαμα Ρίσκου και Σύνεσης

Κήποι Κρεμμαστοί

Νέκταρ έρεε άφθονο σαν ήρθε απρόσκλητος. 7 ζωές περίμεναν, μα πάλι τους ξάφνιασε. Στην πανάρχαια ζυγαριά της ζωής του, χαρά έσπευσε να ακουμπήσει η μοίρα, και το πεπρωμένο λύπη… Λύπη σκοτεινή, καταραμένη… Ζαρωμένο σαράκι που του έτρωγε τα σωθικά. Ίσα που η άπλετη χαρά ισορροπούσε στην τεντωμένη αυτή ψυχή. Αιώνια μόνος, περιτριγυρισμένος από πολλούς. Τα βλέμματα τυφλώνονταν στον αντικατοπτρισμό της λαμπερής ομορφιάς του έξω. Στραβισμός αόρατης εσωτερικής ασχήμιας που κραύγαζε… 18 χειμώνες αιμορραγούσε στεγνωμένη.Και πολεμιστής εγένετο. Κανείς δεν μαρτύρησε γιατί. Ούτε ο ίδιος φαντάστηκε.

ΖΗΤΑ ΜΟΥ ΟΤΙ ΘΕΣ...

Το αλισβερισι των συναισθηματων. Το "παρε - δωσε" των ψυχων. Η εμπρακτη επαφη αναμεσα σε 2 ανθρωπους. Για χρονια αισθανομουν δεος και εγρηγορση στο ακουσμα αυτων των εννοιων. Πλεον οι λεξεις σκεπτικισμος, επιφυλαξη, ουτοπια και συμβιβασμος εχουν σχηματισει κυβερνηση στην αντιστοιχη Δημοκρατια του μυαλου μου.
Μεγαλωσα μαθαινοντας να ειμαι αληθινος και

Κατακοκκινη και ζουμερη Αφοσιωση

Απορροφημενος στον υπολογιστη. Δεν την βλεπεις αλλα ξερεις οτι ειναι εκει. Κοντα σου. Επικοινωνεις μαζι της διχως λεξεις. Μιλατε αθορυβα. Σιωπηλα. Σε νιωθει. Μπορει να σε καταλαβει. Και παρουσιαζεται ξαφνικα μπροστα σου, ντυμενη με την επιβλητικη της αυρα και το πιο ομορφο χαμογελο. "Για σενα..", ειπε.
Και κοιτας σαστισμενος. Κοιτας τα ματια της, καθαρα και γαργαρα σαν το νερο της πηγης. Μετα το βλεμμα στρεφεται στην προσφορα της που απλοχερα σου δωθηκε. Αποτελεσμα κοπου και αληθινης αγαπης. Ενα πιατο να ξεχυλιζει απο καρπους Ροδιου. Κατακοκκινη και ζουμερη αφοσιωση. Για δες..! Βασανιζοταν τοση ωρα για σενα. Να σου προσφερει το ροδι αγνο, απαλλαγμενο απο φλοιδες . Αυθορμητα και τοσο γλυκα. Χωρις υπογεια κινητρα. Χωρις να

DEUS EX MACHINA

Απο Μηχανης Θεος λοιπον. Εφευρεση Ελληνικη. Συνυφασμενος με την τελειοτητα των αριστουργηματικων εργων της αρχαιας Ελληνικης δραματουργιας. Τοτε που οι Ελληνες συγγραφεις επλεκαν περιτεχνα την εξελιξη του μυθου, οδηγοντας την σταδιακα στο απολυτο αδιεξοδο. Η εξευρεση μιας λυσης φανταζε πολυ δυσκολη, αν οχι αδυνατη.



Ο θεατης συνεπαρμενος ταλανιζοταν στο δραμα των ηρωων. Συνεπασχε. Μεχρι η αποκαλυψη να συντελεστει. Η "επιφανεια" (θεϊκή εμφανιση στους θνητους), παρεμβαση που προηγαγε τον

FEMME FATALE

Γυναίκες Μοιραιες. Θηλυκα Επικινδυνα.

Διψαμε να τις κατακτησουμε. Τρεμουμε στην προοπτικη της μετατροπης μας σε θυματα τους. Βιωνουμε τον ολεθρο σε ενα τους αντιο.

Δεν θα μπορεσεις να τις εντοπισεις ευκολα. Καποιοι εψαχναν για μια ζωη. Σαν τις γοργονες. Αρκετοι μιλουσαν γι' αυτες, μα κανεις δεν μπορουσε να αποδειξει την υπαρξη τους. Ειναι που προσεχουν πολυ το που κυκλοφορουν. Φυλαγονται, σαν καθε τι πολυτιμο. Και αλλαζουν προσωπα. Συνεχως. Ειναι Ιερειες που διασωζουν τον μυστικισμο των παντοτινων αρχεγονων. Σκοτεινες Μαγισσες που απεργαζονται αλχημειες. Υπεροχες Νυμφες που