Απορίας άξιον, το τι μπορεί κανείς να ανακαλύψει στα διάφορα "χρονοντούλαπα" του σπιτιού του.... Ταξιδεύοντας 67 χρόνια πίσω λοιπόν... Με ότι αυτό συνεπάγεται... Μελέτη, σκέψη, προβληματισμός... Ακολουθούν αυτούσια αποσπάσματα πρωτοτύπου...
Η ρωσική προεδρία ανήγγειλε, ότι έχει σχέδια για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το οριστικό κλείσιμο του Μαυσωλείου του Λένιν, όπου διατηρείται ταριχευμένη η σορός του "πατέρα" της μπολσεβίκικης Επανάστασης, μπροστά από τα τείχη του Κρεμλίνου, κάτι που, περιοδικώς, απαιτεί και πολυδάπανες εργασίες διατήρησης της σορού σε
Σαν λαό θα μας χαρακτήριζα απερίγραπτους. Και ποιες λέξεις να χωρέσουν άλλωστε όλα εκείνα τα ζοφερά, έντονα, δαιδαλώδη και όμορφα συστατικά από τα οποία είμαστε φτιαγμένοι. Ένα απίστευτο κράμα. Στα όρια του στατιστικού λάθους η πορεία μας μέχρι τώρα. Έχοντας σμίξει σχεδόν με κάθε ράτσα ανθρώπινη που γέννησε ετούτη η γη. Έλληνες διάσπαρτοι σε κάθε γωνιά της οικουμένης. Οργώνοντας τις θάλασσες, μοχθώντας για το
Είκοσι χρόνια συμπληρώθηκαν στις 8/11 για μια από τις μεγαλύτερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις του 20ού αιώνα. Στις 8 Νοεμβρίου του 1977 στη Βεργίνα ο καθηγητής Μανώλης Ανδρόνικος (1919-1992) έφερε στο φως τον ασύλλητο τάφο του
Το παρον αποτελει "Ωδη" προς τους απανταχου Συνελληνες οδηγους τροχοφορων. Θερμα συγχαρητηρια σε οσους προ δεκαετιας εκαναν 5 μαθηματα, διαβαζαν 15 σελιδες σηματα και επερναν διπλωμα (ο γραφων ανηκει σε αυτη την κατηγορια).
Ενα μεγαλο μπραβο σε οσους φερθηκαν εξυπνα, παρακαμπτοντας ακομα και αυτη την αστεια διαδικασια και λαδωσαν για να παρουν την αδεια οδηγησης! Ευγε αγαπητοι Κανγκουρες!
Οταν η ιεροσυλη διαταραξη της αιωνιας ησυχιας των νεκρων επερχεται, οταν η ασυδωσια γινεται κουλτουρα και η πολιτιστικη κληρονομια απαξιωνεται και βεβηλωνεται, τοτε η κοινωνια δεν βρισκεται σε κριση, αλλα σε κατασταση παρακμης.
Απορροφημενος στον υπολογιστη. Δεν την βλεπεις αλλα ξερεις οτι ειναι εκει. Κοντα σου. Επικοινωνεις μαζι της διχως λεξεις. Μιλατε αθορυβα. Σιωπηλα. Σε νιωθει. Μπορει να σε καταλαβει. Και παρουσιαζεται ξαφνικα μπροστα σου, ντυμενη με την επιβλητικη της αυρα και το πιο ομορφο χαμογελο. "Για σενα..", ειπε.
Και κοιτας σαστισμενος. Κοιτας τα ματια της, καθαρα και γαργαρα σαν το νερο της πηγης. Μετα το βλεμμα στρεφεται στην προσφορα της που απλοχερα σου δωθηκε. Αποτελεσμα κοπου και αληθινης αγαπης. Ενα πιατο να ξεχυλιζει απο καρπους Ροδιου. Κατακοκκινη και ζουμερη αφοσιωση. Για δες..! Βασανιζοταν τοση ωρα για σενα. Να σου προσφερει το ροδι αγνο, απαλλαγμενο απο φλοιδες . Αυθορμητα και τοσο γλυκα. Χωρις υπογεια κινητρα. Χωρις να
- Ρε μαλακα, το καταληψη πως γραφεται;
- Ρωτα τον Μπαμπινιωτη!! - Λεγε ρε μαπα! Εκτος αν γουσταρεις να γραψουμε τιποτα ακυρα πανω στην λινατσα και να γινουμε ρομπες αυριο το πρωι και να κραζουν ομαδικως καθηγητες, γονεις και μπατσοι.
- Οι μπατσοι που κολλανε ρε; - Ελα ρε, δεν τον ακουσες τον βλακα τον Λυκειαρχη; Αν λεει κανουμε καταληψη, ξεχναμε πενταημερες και τετοια, και θα φερει και τα μπατσακια να κανουνε ντου απο παντου! Κοιτα ζορια που τραβαει ο καραφλας ρε! Αντι να γουσταρει που θα πληρωνεται τσαμπα και θα καθεται, τις κοβει ο καραγκιοζης... Αλλα αφου τον εχει φαει η
Απο Μηχανης Θεος λοιπον. Εφευρεση Ελληνικη. Συνυφασμενος με την τελειοτητα των αριστουργηματικων εργων της αρχαιας Ελληνικης δραματουργιας. Τοτε που οι Ελληνες συγγραφεις επλεκαν περιτεχνα την εξελιξη του μυθου, οδηγοντας την σταδιακα στο απολυτο αδιεξοδο. Η εξευρεση μιας λυσης φανταζε πολυ δυσκολη, αν οχι αδυνατη.
Ο θεατης συνεπαρμενος ταλανιζοταν στο δραμα των ηρωων. Συνεπασχε. Μεχρι η αποκαλυψη να συντελεστει. Η "επιφανεια" (θεϊκή εμφανιση στους θνητους), παρεμβαση που προηγαγε τον
Βραδυ καθημερινης, περπατωντας στα σοκακια του Θησειου. Το μυαλο αδυνατει να παραμεινει στο προφανες και ταξειδευει. Τοτε που τα μαρμαρα στα νεοκλασσικα αστραφταν, ανακλωντας το παντα λαμπερο φως του Αττικου ουρανου. Τι κι αν οι ριζες μου δεν ειναι απο δω; Αυτη η πολη με μεγαλωσε. Της ανηκω και μου ανηκει. Μια ιδιοτυπη σχεση αγαπης - μισους.
Και στεκομαι σε αυτη την πολη. Στεκομαι σε ολα αυτα που σημαινει. Στους χιλιοπερπατημενους δρομους της ανα τους αιωνες. Συχνα νιωθω δεος οταν
James Watson, ετών 79. Γενετιστής. Το 1962 του απονεμήθηκε το βραβείο Nobel γιατί κατάφερε να ανακαλύψει μαζί με έναν συνεργάτη του το DNA.
Την περασμένη εβδομάδα, ο καταξιωμένος Επιστήμονας, απαντώντας σε ερωτηση δημοσιογραφου του βρετανικού τυπου σχετικα με τις Προοπτικές και Προσδοκιες που μπορεί να εχει η Αφρικανικη ήπειρος, σχολίασε: "Είμαι βαθεια απαισιοδοξος.
Διψαμε να τις κατακτησουμε. Τρεμουμε στην προοπτικη της μετατροπης μας σε θυματα τους. Βιωνουμε τον ολεθρο σε ενα τους αντιο.
Δεν θα μπορεσεις να τις εντοπισεις ευκολα. Καποιοι εψαχναν για μια ζωη. Σαν τις γοργονες. Αρκετοι μιλουσαν γι' αυτες, μα κανεις δεν μπορουσε να αποδειξει την υπαρξη τους. Ειναι που προσεχουν πολυ το που κυκλοφορουν. Φυλαγονται, σαν καθε τι πολυτιμο. Και αλλαζουν προσωπα. Συνεχως. Ειναι Ιερειες που διασωζουν τον μυστικισμο των παντοτινων αρχεγονων. Σκοτεινες Μαγισσες που απεργαζονται αλχημειες. Υπεροχες Νυμφες που
Το μονο που απασχολησε την πλειοψηφια των Ελληνων σχετικα με την φετινη επετειο της 28ης Οκτωβριου, ηταν το γιατι συνεπεσε με την, ουτως η αλλως, αργια της Κυριακης και οχι καποια αλλη εργασιμη μερα (κατα προτιμηση Παρασκευη ή Δευτερα).
Και να, οι γκρινιες και να, τα μπινελικια.... Και ασε τα καναλια να λυσσανε καθε βραδυ, και ασε μια
- "Φιλε μου, αν ειχαν εφαρμοστει σωστα οι θεωριες του κομμουνισμου, θα ζουσαμε τωρα την ρεαλιστικη μας ουτοπια. Ολοι μας ισοι ρε, χωρις φτωχια, αδικια, ανεργια και προβληματα...!
(..παυση..)
Με το συγκεκριμενο φιλαρακι ειχαμε εξ αρχης μια ιδιοτυπη πολιτικη και ιδεολογικη κοντρα. Το οποιο ειναι και ζητουμενο. Δεν υπαρχει μεγαλυτερη απολαυση απο τον διαλογο, με την προϋποθεση οτι υπαρχει σεβασμος, αντιληψη, επιχειρηματα και ικανοτητα χειρισμου του λογου εντος μιας συζητησης.
Αυτη την φορα η κουβεντα ειχε αναψει. Βοηθουσε βεβαια και το ουζο... Μπορουσα να μπω στην
Ειμαστε μια "φτωχη" χωρα αλλα με περισσιο ταλεντο και ευστροφια. Χρυσωνουμε το χαπι καλυτερα απο τον καθεναν. Ως αλλος Χουντινι, μπορουμε και γινομαστε αορατοι πισω απο το δακτυλο μας. Η τουλαχιστον ετσι νομιζουμε...
Συχνα πεφτουμε σε χειμερια ναρκη, επιλεκτικα ξυπναμε απο ληθαργο και μονιμως οτι θυμομαστε χαιρομαστε.