Μια φορά και έναν καιρό, σε χώρα μακρινή και ονειρεμένη, απλωνόταν το Βασίλειο των Ζώων.
Στην αρχή τα ΖΩΑ τα κατάφερναν καλά. Δούλευαν σκληρά και μοχθούσαν, μα ο κόπος τους έπιανε τόπο. Είχαν για αρχηγό τους το Λιοντάρι και την δυναστεία του, μετά την Τίγρη, μετά τον Αετό… Αυτοί νοιάζονταν κάπως για ΖΩΑ. Παρ’ όλο που μάζευαν όλο τους το βιός, τους άφηναν και ένα κομμάτι ψωμί για κολατσιό. Το πιο σημαντικό όμως ήταν μια σειρά ενεργειών και καταστάσεων που συντέλεσαν ώστε τα ΖΩΑ να εξευγενιστούν, να διευρύνουν τους ορίζοντές τους και να μεγαλουργήσουν! Δεν ήταν μόνο οι ηγέτες των ΖΩΩΝ που συνεισφέρανε σε αυτό. Ούτε καν τα ίδια τα ΖΩΑ. Ήταν κάτι βαθύτερο, ουσιαστικότερο… Ένα ευρύτερο σύστημα πραγμάτων το οποίο δεν σε άφηνε παρά μόνο να μεγαλουργήσεις.