Σκοτεινή Ανακάλυψη

Είναι σαν μια μικρή τρύπα στο βουνό. Χαμηλά στο απόκρημνο φαράγγι σύρεσαι, ξεσκισμένος από τα αγκάθια και τα άναρχα κλαδιά.. Βρωμισμένος από τις λάσπες και τις ανασφάλειές σου. H πέραν του νου δύναμη σου δίνει κουράγιο να συνεχίσεις. Να έρπεσαι.. Να κυλιέσαι προς τα κει που δεν γνωρίζεις πως είναι. Έχεις πεισμώσει. Η περιέργεια σου κατασπαράζει τα σωθικά. Νιώθεις πως είναι κάτι παραπάνω από όλα αυτά.. Ίσως να πεις: Λάθος, απολογούμαι! Ίσως όμως κατορθώσεις να

90 "Μεγάλοι Έλληνες", 3 Αλλοδαποί και 7 Ανθέλληνες

Ο λόγος για το εγχείρημα του ΣΚΑΪ, και της οικογένειας Αλαφούζου κατ' επέκταση, να αναδείξουν
τους 100 Μεγάλους Έλληνες όλων των εποχών. Φυσικά δεν πρόκειται για ελληνική ευρεσιτεχνία, αλλά για αντιγραφή του αντίστοιχου προγράμματος του βρετανικού BBC, που το προμοτάρει ασύστολα και σε άλλες χώρες.Ήδη πολλά έχουν ειπωθεί για τους 100 Μεγάλους Έλληνες. Για τον τρόπο επιλογής και ψηφοφορίας των υποψηφίων, για τον τρόπο παρουσίασης, για την περαιτέρω ανάδειξη του μεγαλύτερου των Ελλήνων...

Προσωπικά, διαφωνώ σε αρκετά σημεία με την όλη προσπάθεια. Μου αρκεί όμως ότι είναι μια αφορμή κάποιοι από τα 20 εκατομμύρια συμπατριωτών μας να γνωρίσουν ορισμένες φιγούρες του κοινού μας παρελθόντος, να αναρωτηθούν, να διαφωνήσουν, να

Ποιος έκαψε την Σμυρνη;

1922 - 2009

Σχεδόν 87 χρόνια έχουν περάσει από τότε.

Τότε που συνέβη μια καταστροφή άνευ προηγουμένου. Τότε που η Σμύρνη κάηκε.

ΦωτοΓράφημα

Το εκεί που δείχνετε είναι σκοτεινό και περίτεχνα κρυμμένο. Το περιγράφω για να καταφέρω να το φανταστώ. Το φωτογραφίζω για να μην το ξεχάσω. Γράφω περί αυτού για να θυμάμαι... Πειράζει που αγνοώ το εκεί;



Κάπου εκεί ρίζωσε πριν από χρόνια. Σπάζοντας τις φιάλες του φόβου και του δέους, φτιάχτηκε μια πολύχρωμη τοξική ζημιά. Απλώθηκε στο

2Π = Παράλληλη Παράνοια

Ταξίδεψα εισδύοντας στο χρόνο, πέρασα μέσα από ματωμένα σύννεφα και λασπωμένο ουρανό για να σε συναντήσω. Μ΄ έφερε κοντά σου εκείνο τ΄ όνειρο, το μακρινό και άπιαστο, που όταν άπλωνα το χέρι μου να το αγγίξω, γινόταν δάκρυ και πότιζε τον πόνο. Και το κενό κάτω από το σώμα μου μεγάλωνε, άνοιγε άβυσσος που απειλούσε να με καταπιεί…

Αιωρούμαι στο σύμπαν, μοιάζω με

Σύντροφοι Γκαρσόνια, Σουβλατζήδες και Μπαργούμαν ΕΝΩΘΕΙΤΕ!!!

Παρακολουθώ εσχάτως με πολύ ενδιαφέρον τις κινητοποιήσεις των αγροτών... Παρατηρώ ποια είναι τα αιτήματά τους, ποιες οι διεκδικήσεις τους... Παρακολουθώ τις αντιδράσεις τους, κλείνοντας τις εθνικές οδούς και κόβοντας την Ελλάδα στην μέση ή στα 4... Κλείνοντας συνοριακούς σταθμούς. Πετώντας γάλα, βαμβάκι ή φρούτα έξω από κυβερνητικά κτίρια...

Λίγο καιρό πριν είχαμε όλοι βιώσει τις κινητοποιήσεις των οδηγών Βυτιοφόρων... Τις αμέτρητες ουρές και την αφάνταστη ταλαιπωρία... Έπειτα είναι οι κινητοποιήσεις των

Penetrated - Οι Διεισδύοντες...

Χμμμ... Η El Pais [Η Χώρα] είναι η δημοφιλέστερη εφημερίδα της Ισπανίας. Την παρακολουθώ σχεδόν 3 χρόνια μέσα από την ηλεκτρονική σελίδα http://www.elpais.com. Ανήκει στον χώρο της κεντροαριστεράς και υποστηρίζει στον πρωθυπουργό Zapatero, πρόεδρο του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Ισπανίας. Μην μπερδεύεστε! Στην Ισπανία όταν μια εφημερίδα ανήκει σε έναν πολιτικό χώρο ή υποστηρίζει ένα κόμμα, δεν σημαίνει ότι κάνει όλα όσα γίνονται στην Ελλάδα...

Χεχε.. Αλλού όμως θέλω να καταλήξω.

Στην Ορκωμοσία του επόμενου Έλληνα Πρωθυπουργού...

Κάποτε εδώ στο Ελλάντα, λέγαμε πως ότι συμβαίνει στο Αμέρικα έρχεται σε εμάς 50 χρόνια μετά... Κοινώς ήμασταν καθυστερημένοι κατά 50 ολόκληρα έτη στην αντίστοιχη κλίμακα μέτρησης..[?]

Τα χρόνια πέρασαν, οι καιροί άλλαξαν... Πλέον στην Ελλάδα έρχεται σχεδόν αμέσως οτιδήποτε κι αν συμβαίνει στην Αμερική... Βλέπε για παράδειγμα την οικονομική κρίση.... Με το που ξέσπασε στο Αμέρικα, πριν προλάβεις να πεις κύμινο και σε χρόνο ΝτεΤε είχε ήδη φτάσει και στον τόπο μας... Πως θα μπορούσε άλλωστε διαφορετικά..; Όταν οι Αμερικανοί και λοιποί ιθαγενείς κατουρούσαν πάνω τους κρεμμασμένοι ανάποδα στα δέντρα, εμείς είχαμε παρθενώνες, Δελφούς, Βεργίνα.. μπλα μπλα μπλα...

Αυτή τη Φορά...

*Μια όμορφη βραδιά Παρασκευής. Μέσα Οκτωβρίου ήταν, σχετικά πρόσφατα δηλαδή. Μια ψυχή οδηγεί στο πλάι μου. Κι εγώ να χάνομαι στις μουσικές του Best Radio, μεταξύ ζάλης και πόθου. Οδηγεί προς την ωραιότερη βραδιά που περάσαμε ποτέ οι δυό μας... Ωραιότερη και τελευταία.

Όσο οδηγούσε, το ραδιόφωνο έπαιζε ασταμάτητα μουσικές που σημάδευαν την ψυχή μου. Ο συγκεκριμένος σταθμός ξέρει και το μπορεί αυτό. Χρόνια τώρα αποτελεί ένα από τα soundtracks της ζωής μου. Μουσικές που στο πρώτο άκουσμα, από το πρώτο λεπτό κιόλας γνωρίζεις ότι αυτή η κομματάρα είναι το τραγούδι σου. Σαν νότες που κλείνουν μυστικά συμβόλαια με τους υπέρηχους της ψυχής, διατρανώνοντας ότι σε σημάδεψαν και θα σε ακολουθούν για πάντα..

Η Αρχή του Τέλους...

Το κεφάλι σε θέση ευθεία. Το βλέμμα χαμηλωμένο, να περιεργάζεται και να μετρά τις πλάκες του πεζοδρομίου. Διάθεση ανέμελη, χαμόγελο και ξενοιασιά… και να που κόντρα στο πεζοδρόμιο παρεισφρύουν 3 σκαλοπάτια ...Μια φουριόζικη λάμψη αρχίζει να σκάει από αριστερά σαν σίφουνας και δυο βλέμματα νιώθουν πως δεν προλαβαίνουν να αντικριστούν… Κόρες οφθαλμών να πάλλονται, τολμώντας να καταγράψουν ακαριαία στιγμές διάρκειας κλάσματος δευτερολέπτου σε εγκεφάλους που απέτυχαν να αποκωδικοποιήσουν την πραγματικότητα και να την ανάγουν σε γνώση… Να την κάνουν μνήμη! Σκαλοπάτια που οδηγούν στον προορισμό… Μια πόρτα βαριά που αντιστέκεται στο άνοιγμα.. Που σε καλεί να κοπιάσεις…

2008 - Η χρονιά της Κλυταιμνήστρας

Την τελευταία Κυριακή του έτους, οι εφημερίδες συνηθίζουν να δημοσιεύουν μια ανασκόπηση με τα σημαντικότερα γεγονότα που έλαβαν χώρα την χρονιά που ετοιμάζεται να τελειώσει. Μοιάζει σχεδόν με επικήδειο λόγο, καμουφλαρισμένο σε πρόωρες ιστορικές προσεγγίσεις μιας περιόδου που είναι ακόμα παρόν... Που σπαρταράει, δυναμιτίζοντας στρόβιλους ικανούς να ξεθυμάνουν πολύ αργότερα... Όταν το χωνευτήρι της αιωνιότητας ξεβράσει την έκβαση, την ιστορική συνέχεια, τις ρίζες των γεγονότων πλεγμένες με αφορμές ψεύτικες ή αληθινές...

Στο Βλέμμα της Παντοτινής Αγάπης

Σσσσσσσσςςςςςς....................... Δεν χρειάζεται να βγει φωνή... Όση ώρα διαβάζεις τα ματωμένα λόγια, τα μάτια σου είναι βουρκωμένα...... Νιώθεις ακριβώς την ίδια ανάγκη όπως τότε... Να κρυφτείς στην αγκαλιά μου χωρίς να πεις τίποτα....

Μόνο να με ΑΓαπάς.... Θα με αγαπάς για πάντα.

Η Δολοφονία ενός Παραβάτη - Ιουλιανός ο Μέγας

                   

Πλην σαν ευρέθηκε μέσα στο σκότος,

μέσα στης γης τα φοβερά τα βάθη,

συντροφευμένος μ' Έλληνας αθέους,

κ' είδε με δόξαις και μεγάλα φώτα

να βγαίνουν άϋλαις μορφαίς εμπρός του,

φοβήθηκε για μια στιγμήν ο νέος,

κ' ένα ένστικτον των ευσεβών του χρόνων

επέστρεψε, κ' έκαμε τον σταυρό του.

Αμέσως η Μορφαίς αφανισθήκαν·

η δόξαις χάθηκαν - σβύσαν τα φώτα.

"Ο Ιουλιανός εν τοις Μυστηρίοις" - Κ.Καβάφης. 1896

Η Ελλάς μας "ΦΩΤΙΖΕΙ" μόνο όταν ΚΑΙΓΕΤΑΙ . . .

Πριν από 15 περίπου χρόνια, όταν κάναμε κατάληψη στο σχολείο, πρωτοείδα γραμμένο ένα σύνθημα:

"ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ ΦΩΤΙΖΕΙ
ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΚΑΙΓΕΤΑΙ"

Μια ΑΣΥΔΟΤΗ Ελλάδα στις ΦΛΟΓΕΣ

Δεν γουστάρω να πέφτει νεκρός ένας 15χρονος από σφαίρα Αστυνομικού.
Δεν γουστάρω να υπάρχουν συμμορίες ανηλίκων που να κυκλοφορούν με πέτρες, λοστούς και άγριες διαθέσεις.
Δεν γουστάρω την ΑΝΑΡΧΙΑ. Σιχαίνομαι την παράλογη Αστυνομοκρατία.

Nuestro Amor... Matador...

Αγαπητό πλασματάκι…

Παίρνω το θάρρος να σου στείλω αυτά τα λόγια, διότι πάει καιρός που γουστάρω να είμαι ξεκάθαρος στον εαυτό μου και στους άλλους. Ίσως βιάζομαι, ίσως υπερβάλλω, όμως νιώθω πως δεν πρέπει να φοβηθώ τίποτα. Ειδικά μαζί σου! Πάνε λοιπόν λίγες ώρες που σου ξαναμίλησα.

AΡΙΑΔΝΗ - Εγκαταλειμμένη Ερωμένη. Έκπτωτη Θεά

               

Στα σπλάχνα σου κρατούσες τον Μίτο. Όλες τις κουλουριασμένες σου αρετές, τις ελπίδες, τον αμόλυντο έρωτα. Μάζεψες ίνες σκόρπιες στους λαβυρίνθους της ανακτορικής καρδιάς σου, γνέθοντάς κλωστή. Φτιάχνοντας ουσία. Και τον Πάναγνο Έρωτα προσέφερες μεγαλοπρεπώς σε κάποιον Ξένο... Βιώνοντας μια ολοκλήρωση που δεν κράτησε πολύ.

Αριάδνη, μακρινή και μόνη...

Στο παγκάκι Σκυφτός...

Διασχίζοντας τις χιονισμένες οροσειρές του μυαλού, οι απότομες στροφές του παγωμένου δρόμου μύριζαν από ώρα κίνδυνο. Και να που άρχισε να βρέχει... Και να που η ομίχλη βάλθηκε να δυσχεράνει μια αβέβαιη πλοήγηση.

Στο κάθισμα του συνοδηγού αιωρείται ένας λαθεμένος χάρτης. Δείχνει δρόμους που δεν υπάρχουν και ένοχα αποκρύπτει όσους ήδη διαβαίνω... Όσους πρόκειται να διαβώ. Σε φακιδιασμένα χέρια στέκεται ο χάρτης αυτός. Χάρτινα είναι, σχεδόν αόρατα... Βοήθεια από πουθενά και το σκοτάδι με τύφλωσε.
Διαλύθηκα σε αυτό το ταξίδι.

Ότι κι αν Γίνει...

Όταν θα διαβάζεις την φωνή μου τυλιγμένη σε λέξεις που θολώνουν μπρος στα μάτια σου, εγώ θα έχω επιλέξει να απέχω.

Θα έχω αποδράσει κάπου μακριά. Κανείς δεν ξέρει που θα βρίσκομαι, ούτε καν εγώ. Γούσταρα να σε χαιρετήσω πριν φύγω. Να κάνουμε μια συζήτηση, που νομίζω ότι αποφεύγεις σαν κατάρα. Να κάνουμε έρωτα, που δείχνεις να το θες κολασμένα. Κάθε φορά...

Το Αρκούδι τραυματίας & το μπαστούνι του κρίκετ

Λειτουργώντας ως παρένθεση στην όποια εσωστρέφεια πλημμύρισε την σελίδα αυτή, θα ήθελα να παρουσιάσω 2 ιδιαίτερες & διαφορετικές ειδήσεις που μέσα σε 24 ώρες προξένησαν κάτι σαν κλαυσίγελο, στον γράφοντα τουλάχιστον...

Αναδημοσιεύω πιστά:

Αρκούδα τραυματίστηκε από ΙΧ