Penetrated - Οι Διεισδύοντες...

Χμμμ... Η El Pais [Η Χώρα] είναι η δημοφιλέστερη εφημερίδα της Ισπανίας. Την παρακολουθώ σχεδόν 3 χρόνια μέσα από την ηλεκτρονική σελίδα http://www.elpais.com. Ανήκει στον χώρο της κεντροαριστεράς και υποστηρίζει στον πρωθυπουργό Zapatero, πρόεδρο του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Ισπανίας. Μην μπερδεύεστε! Στην Ισπανία όταν μια εφημερίδα ανήκει σε έναν πολιτικό χώρο ή υποστηρίζει ένα κόμμα, δεν σημαίνει ότι κάνει όλα όσα γίνονται στην Ελλάδα...

Χεχε.. Αλλού όμως θέλω να καταλήξω.

Στην Ορκωμοσία του επόμενου Έλληνα Πρωθυπουργού...

Κάποτε εδώ στο Ελλάντα, λέγαμε πως ότι συμβαίνει στο Αμέρικα έρχεται σε εμάς 50 χρόνια μετά... Κοινώς ήμασταν καθυστερημένοι κατά 50 ολόκληρα έτη στην αντίστοιχη κλίμακα μέτρησης..[?]

Τα χρόνια πέρασαν, οι καιροί άλλαξαν... Πλέον στην Ελλάδα έρχεται σχεδόν αμέσως οτιδήποτε κι αν συμβαίνει στην Αμερική... Βλέπε για παράδειγμα την οικονομική κρίση.... Με το που ξέσπασε στο Αμέρικα, πριν προλάβεις να πεις κύμινο και σε χρόνο ΝτεΤε είχε ήδη φτάσει και στον τόπο μας... Πως θα μπορούσε άλλωστε διαφορετικά..; Όταν οι Αμερικανοί και λοιποί ιθαγενείς κατουρούσαν πάνω τους κρεμμασμένοι ανάποδα στα δέντρα, εμείς είχαμε παρθενώνες, Δελφούς, Βεργίνα.. μπλα μπλα μπλα...

Αυτή τη Φορά...

*Μια όμορφη βραδιά Παρασκευής. Μέσα Οκτωβρίου ήταν, σχετικά πρόσφατα δηλαδή. Μια ψυχή οδηγεί στο πλάι μου. Κι εγώ να χάνομαι στις μουσικές του Best Radio, μεταξύ ζάλης και πόθου. Οδηγεί προς την ωραιότερη βραδιά που περάσαμε ποτέ οι δυό μας... Ωραιότερη και τελευταία.

Όσο οδηγούσε, το ραδιόφωνο έπαιζε ασταμάτητα μουσικές που σημάδευαν την ψυχή μου. Ο συγκεκριμένος σταθμός ξέρει και το μπορεί αυτό. Χρόνια τώρα αποτελεί ένα από τα soundtracks της ζωής μου. Μουσικές που στο πρώτο άκουσμα, από το πρώτο λεπτό κιόλας γνωρίζεις ότι αυτή η κομματάρα είναι το τραγούδι σου. Σαν νότες που κλείνουν μυστικά συμβόλαια με τους υπέρηχους της ψυχής, διατρανώνοντας ότι σε σημάδεψαν και θα σε ακολουθούν για πάντα..

Η Αρχή του Τέλους...

Το κεφάλι σε θέση ευθεία. Το βλέμμα χαμηλωμένο, να περιεργάζεται και να μετρά τις πλάκες του πεζοδρομίου. Διάθεση ανέμελη, χαμόγελο και ξενοιασιά… και να που κόντρα στο πεζοδρόμιο παρεισφρύουν 3 σκαλοπάτια ...Μια φουριόζικη λάμψη αρχίζει να σκάει από αριστερά σαν σίφουνας και δυο βλέμματα νιώθουν πως δεν προλαβαίνουν να αντικριστούν… Κόρες οφθαλμών να πάλλονται, τολμώντας να καταγράψουν ακαριαία στιγμές διάρκειας κλάσματος δευτερολέπτου σε εγκεφάλους που απέτυχαν να αποκωδικοποιήσουν την πραγματικότητα και να την ανάγουν σε γνώση… Να την κάνουν μνήμη! Σκαλοπάτια που οδηγούν στον προορισμό… Μια πόρτα βαριά που αντιστέκεται στο άνοιγμα.. Που σε καλεί να κοπιάσεις…

2008 - Η χρονιά της Κλυταιμνήστρας

Την τελευταία Κυριακή του έτους, οι εφημερίδες συνηθίζουν να δημοσιεύουν μια ανασκόπηση με τα σημαντικότερα γεγονότα που έλαβαν χώρα την χρονιά που ετοιμάζεται να τελειώσει. Μοιάζει σχεδόν με επικήδειο λόγο, καμουφλαρισμένο σε πρόωρες ιστορικές προσεγγίσεις μιας περιόδου που είναι ακόμα παρόν... Που σπαρταράει, δυναμιτίζοντας στρόβιλους ικανούς να ξεθυμάνουν πολύ αργότερα... Όταν το χωνευτήρι της αιωνιότητας ξεβράσει την έκβαση, την ιστορική συνέχεια, τις ρίζες των γεγονότων πλεγμένες με αφορμές ψεύτικες ή αληθινές...

Στο Βλέμμα της Παντοτινής Αγάπης

Σσσσσσσσςςςςςς....................... Δεν χρειάζεται να βγει φωνή... Όση ώρα διαβάζεις τα ματωμένα λόγια, τα μάτια σου είναι βουρκωμένα...... Νιώθεις ακριβώς την ίδια ανάγκη όπως τότε... Να κρυφτείς στην αγκαλιά μου χωρίς να πεις τίποτα....

Μόνο να με ΑΓαπάς.... Θα με αγαπάς για πάντα.

Η Δολοφονία ενός Παραβάτη - Ιουλιανός ο Μέγας

                   

Πλην σαν ευρέθηκε μέσα στο σκότος,

μέσα στης γης τα φοβερά τα βάθη,

συντροφευμένος μ' Έλληνας αθέους,

κ' είδε με δόξαις και μεγάλα φώτα

να βγαίνουν άϋλαις μορφαίς εμπρός του,

φοβήθηκε για μια στιγμήν ο νέος,

κ' ένα ένστικτον των ευσεβών του χρόνων

επέστρεψε, κ' έκαμε τον σταυρό του.

Αμέσως η Μορφαίς αφανισθήκαν·

η δόξαις χάθηκαν - σβύσαν τα φώτα.

"Ο Ιουλιανός εν τοις Μυστηρίοις" - Κ.Καβάφης. 1896

Η Ελλάς μας "ΦΩΤΙΖΕΙ" μόνο όταν ΚΑΙΓΕΤΑΙ . . .

Πριν από 15 περίπου χρόνια, όταν κάναμε κατάληψη στο σχολείο, πρωτοείδα γραμμένο ένα σύνθημα:

"ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ ΦΩΤΙΖΕΙ
ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΚΑΙΓΕΤΑΙ"

Μια ΑΣΥΔΟΤΗ Ελλάδα στις ΦΛΟΓΕΣ

Δεν γουστάρω να πέφτει νεκρός ένας 15χρονος από σφαίρα Αστυνομικού.
Δεν γουστάρω να υπάρχουν συμμορίες ανηλίκων που να κυκλοφορούν με πέτρες, λοστούς και άγριες διαθέσεις.
Δεν γουστάρω την ΑΝΑΡΧΙΑ. Σιχαίνομαι την παράλογη Αστυνομοκρατία.

Nuestro Amor... Matador...

Αγαπητό πλασματάκι…

Παίρνω το θάρρος να σου στείλω αυτά τα λόγια, διότι πάει καιρός που γουστάρω να είμαι ξεκάθαρος στον εαυτό μου και στους άλλους. Ίσως βιάζομαι, ίσως υπερβάλλω, όμως νιώθω πως δεν πρέπει να φοβηθώ τίποτα. Ειδικά μαζί σου! Πάνε λοιπόν λίγες ώρες που σου ξαναμίλησα.

AΡΙΑΔΝΗ - Εγκαταλειμμένη Ερωμένη. Έκπτωτη Θεά

               

Στα σπλάχνα σου κρατούσες τον Μίτο. Όλες τις κουλουριασμένες σου αρετές, τις ελπίδες, τον αμόλυντο έρωτα. Μάζεψες ίνες σκόρπιες στους λαβυρίνθους της ανακτορικής καρδιάς σου, γνέθοντάς κλωστή. Φτιάχνοντας ουσία. Και τον Πάναγνο Έρωτα προσέφερες μεγαλοπρεπώς σε κάποιον Ξένο... Βιώνοντας μια ολοκλήρωση που δεν κράτησε πολύ.

Αριάδνη, μακρινή και μόνη...

Στο παγκάκι Σκυφτός...

Διασχίζοντας τις χιονισμένες οροσειρές του μυαλού, οι απότομες στροφές του παγωμένου δρόμου μύριζαν από ώρα κίνδυνο. Και να που άρχισε να βρέχει... Και να που η ομίχλη βάλθηκε να δυσχεράνει μια αβέβαιη πλοήγηση.

Στο κάθισμα του συνοδηγού αιωρείται ένας λαθεμένος χάρτης. Δείχνει δρόμους που δεν υπάρχουν και ένοχα αποκρύπτει όσους ήδη διαβαίνω... Όσους πρόκειται να διαβώ. Σε φακιδιασμένα χέρια στέκεται ο χάρτης αυτός. Χάρτινα είναι, σχεδόν αόρατα... Βοήθεια από πουθενά και το σκοτάδι με τύφλωσε.
Διαλύθηκα σε αυτό το ταξίδι.

Ότι κι αν Γίνει...

Όταν θα διαβάζεις την φωνή μου τυλιγμένη σε λέξεις που θολώνουν μπρος στα μάτια σου, εγώ θα έχω επιλέξει να απέχω.

Θα έχω αποδράσει κάπου μακριά. Κανείς δεν ξέρει που θα βρίσκομαι, ούτε καν εγώ. Γούσταρα να σε χαιρετήσω πριν φύγω. Να κάνουμε μια συζήτηση, που νομίζω ότι αποφεύγεις σαν κατάρα. Να κάνουμε έρωτα, που δείχνεις να το θες κολασμένα. Κάθε φορά...

Το Αρκούδι τραυματίας & το μπαστούνι του κρίκετ

Λειτουργώντας ως παρένθεση στην όποια εσωστρέφεια πλημμύρισε την σελίδα αυτή, θα ήθελα να παρουσιάσω 2 ιδιαίτερες & διαφορετικές ειδήσεις που μέσα σε 24 ώρες προξένησαν κάτι σαν κλαυσίγελο, στον γράφοντα τουλάχιστον...

Αναδημοσιεύω πιστά:

Αρκούδα τραυματίστηκε από ΙΧ

Υποβρύχιο στον Βυθό σου...

Σαν φλεγόμενος Εσταυρωμένος στέκω στην άκρη του βράχου.. Χέρια διάπλατα ανοικτά, ο ουρανός μαβής να στέλνει αέρηδες που θεριεύουν τις λυτρωτικές φωτιές. Το μυαλό καυτό, οι σκέψεις γεμάτες καπνούς.. Ένα Σάλτο Μορτάλε...

Κάποιοι είπαν ότι οι πτώσεις είναι γρήγορες. Νομίσματα απερίσκεπτα.. Μια κατρακύλα δύναται να συμβαίνει κατ' εξακολούθηση, βασανιστικά, με διάρκεια. Κάθε σκαλοπάτι που σκουπίζουν τα μούτρα σου να σε οδηγεί πιο κάτω... Πιο χαμηλά..

Στον Ομφαλό της Γης σου!

Τι πιο όμορφο και πιο μαγικό...; Σε πήγα εκεί που είχα βρεθεί πριν από καιρό. Εκεί όπου μυήθηκα στο σκότος της αναμονής. Αγρίμια και οι 2 σε μια σχέση που μπήκε εκ των συνθηκών στο ψυγείο... Δεν έχω μιλήσει ακόμα για το κοσμογονικό αυτό δέσιμο... Θα έρθει κάποτε η στιγμή όμως...

Σαν σκυλιά αδέσποτα και οι 2 ξαμοληθήκαμε σε τόπο ιερό. Από κοινού πρώτη φορά. Εκστασιασμένοι μοιραζόμασταν τις σιωπές μας. Χαζεύαμε στο μουσείο τις σκιές μας, που κάπου κάπου ενώνονταν και... όσο μας συνέπαιρνε αυτό, άλλο τόσο μας τρόμαζε... Τρόμος μεγαλύτερος μας κυρίευσε όταν διαπεράσαμε ανθρώπων σύνορα και προχωρήσαμε προς τα άδυτα του Απόλλωνα. Πηδώντας τις αλυσίδες και υπνοβατώντας σχεδόν αποφασίσαμε να πλησιάσουμε όσα μας ούρλιαζαν οι φωνές των της ψυχής ανεξερεύνητων... Παθιασμένοι και οι 2,

Soñando Contigo

Μυαλά ξαναμμένα, μέλη πρησμένα που δεν υπακούουν

μια προσμονή από αμέτρητα χτυποκάρδια
οριζόντια συνάντηση
Γδύσου και πές μου, γιατί είσαι μαζί μου;
Desnudate y cuentame, por que estas conmigo?

Απόψε αισθάνομαι ότι η σιωπή με θανατώνει

Γδύσου και πες μου, γιατί;
Desnudate y cuentame, por que?

Ευαγγελίζοντας τις Σιωπές

                                              

Τότε που τα κοσμικά σου γέλια κατόρθωσαν να φτιάξουν ηχώ στην ψυχή μου, όρμησα έξω να σε γνωρίσω. Δεν άργησα να διακρίνω την Παριζιάνα της Κνωσσού, καλά προστατευμένη από το κέλυφος της σάρκας σου. Μου μιλούσες μα δεν άκουγα... Σε κοίταζα και δεν μπορούσες να καταλάβεις.

Χαμένη στα δικά σου επίκτητα, θωρακισμένη στις ενδότερες σιωπές σου...

* SALVATORES DEI *

. . . SALVATORES DEI . . .

Η τέχνη του να Σώζεις τους Θεούς σου, σώζοντας Εαυτόν

Maria Callas - Η Diva που σκορπίστηκε στο Αιγαίο

                 

"Η Μαρία Κάλλας πέρασε στην αιωνιότητα στις 16 Σεπτεμβρίου 1977 στο Παρίσι. Η κηδεία της έγινε στις 20 Σεπτεμβρίου και, αφού το σώμα της αποτεφρώθηκε όπως επιθυμούσε, την άνοιξη του 1979 η τέφρα της σκορπίστηκε στο Αιγαίο."



Η πλειονότητα των Ελλήνων θλίβεται ακόμα και σήμερα διαβάζοντας αναφορές σχετικές με